Γεώργιος Σφραντζής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Γεώργιος Φραντζής''' ή '''Σφραντζής'''<ref>Η ακριβέστερη ονομασία του είναι Σφραντζής: [http://constantinople.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=10963 Λήμμα «Γεώργιος Σφραντζής»], στην ''Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού''.</ref> ([[Κωνσταντινούπολη]], [[1401]] – [[Κέρκυρα]], [[1480]]) ήταν [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινός]] ([[ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίος]]) αξιωματούχος, διπλωμάτης και ιστορικός συγγραφέας, που έγραψε το χρονικό της [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωσης της Κωνσταντινούπολης]], ο μόνος από τους τέσσερις ιστορικούς της που την έζησε από σαν αυτόπτης μάρτυρας, στενός φίλος και συνεργάτης του τελευταίου αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου]].

Την 1η Μαρτίου 1443 τοποθετήθηκε διοικητής στη Σηλυβρία, μια νευραλγικής σημασίας επαρχία της ανατολικής Θράκης ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και την πρωτεύουσα των Οθωμανών [[Αδριανούπολη]]<ref name=":1" />. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους όμως ακολούθησε τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο στο Μυστρά, όπου ανέλαβε Δεσπότης, μετά την παραίτηση του αδελφού του [[Θεόδωρος Β΄ Παλαιολόγος|Θεόδωρου Β Παλαιολόγου]]. To 1444 έλαβε μέρος στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα, πιθανότατα στην Αδριανούπολη, ανάμεσα στους Οθωμανούς, τους εκπροσώπους του σταυροφορικού στρατού υπο το [[Λαδίσλαος Ε΄ της Ουγγαρίας|Λαδίσλαο Ε']] της Ουγγαρίας και τους Βυζαντινούς. Η συνθήκη που υπεγράφη έμελλε να καταπατηθεί τον ιδιο Οκτώβρη με το καταστροφικό αποτέλεσμα της [[Μάχη της Βάρνας|μάχης της Βάρνας]](10 Νοεμβρίου 1444). Το Σεπτέμβρη του 1446 τοποθετήθηκε διοικητής της Σπάρτης<ref name=":1" />.

Όταν ο Κωνσταντίνος έγινε αυτοκράτορας το [[1448]], πήρε το Σφραντζή στην αυλή του στην Κωνσταντινούπολη με το υψηλό αξίωμα του Μεγάλου Λογοθέτου. ΌτανO έπεσεΚωνσταντίνος ησυνέχισε Κωνσταντινούποληνα τον στέλνει σε λεπτές διπλωματικές αποστολές όπως στην [[Βασίλειο της Ιβηρίας|Ιβηρία]] και την [[Τραπεζούντα]] για τη σύναψη συνοικεσίου. Το 1453 κατά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|Άλωση της Κωνσταντινούπολης]] υπερασπιζόταν τα βόρεια τείχη προς τον [[Κεράτιος κόλπος|Κεράτιο]] αλλά πιάστηκε αιχμάλωτος ζωντανός, έχασε τα παιδιά του κι αναγκάστηκε να υπηρετήσει το σουλτάνο ως ιπποκόμος. Την ελευθερία του όμως εξαγόρασε (πιθανώς με οικονομική βοήθεια από τη [[Άννα Νοταρά]]), όπως και της συζύγου στις αρχές του 1455. Κατέφυγαν αρχικά στο Μυστρά και τελικά στην [[Κέρκυρα]].