Πλάτων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{άλλεςχρήσεις}}
{{Πληροφορίες προσώπου|εικόνα=[[File:Plato Silanion Musei Capitolini MC1377.jpg|280px]]}}
Ο '''Πλάτων''' ([[427 π.Χ.]] – [[347 π.Χ.]]) ήταν αρχαίος [[Έλληνες|Έλληνας]] [[φιλοσοφία|φιλόσοφος]] από την [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]], ο πιο γνωστός μαθητής του [[Σωκράτης|Σωκράτη]] και δάσκαλος του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]]. Το έργο του με τη μορφή [[Σωκράτης#Διαλεκτική|φιλοσοφικών διαλόγων]] έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα)· άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι και σήμερα. Κύριος οικοδόμος της φιλοσοφίας, οδηγητής είτε προάγγελος μεταγενεστέρων προβάσεών της, εμπνευστής άμεσα ή έμμεσα των σπουδαιότερων κοινωνικοπολιτικών οραματισμών.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμ. 8 σ. 300, 1988</ref> Ο Πλάτων, μεταξύ άλλων, έγραψε την ''[[Απολογία]] του [[Σωκράτης|Σωκράτους]]'',<ref>ed.John Burnet (1903) [http://el.wikisource.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A3%CF%89%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82 Η ''Απολογία'' στα αρχαία ελληνικά]</ref>{{cref|α΄}} η οποία θεωρείται ως μια σχετικά ακριβής καταγραφή της απολογίας του Σωκράτη στη δίκη που τον καταδίκασε σε θάνατο, το [[Συμπόσιο (Πλατωνικός διάλογος)|Συμπόσιο]] όπου μιλά για τη φύση του έρωτα,<ref>Hegel, Samtliche Werke «Ελάχιστοι κατορθώνουν ν΄αποτραβήξουν το νου τους από την έννοια του βάναυσου ηδονισμού και να ιδούν, όπως λέει ο Πλάτων, την ανυπολόγιστη παιδαγωγική και μορφωτική σημασία που αυτός έδωσε στο έθος της δωρικής πολεμικής πολιτείας» έκδ. Herman Glockner, τόμ. 18ος σ.170</ref> τον «[[Πρωταγόρας (διάλογος)|Πρωταγόρα]]» όπου μεταξύ άλλων θεμελιώνεται θεωρητικά η αρχή της «πρόληψης» που δεν λαμβάνει την ποινή ως απολύτως «ανταποδοτική» [[s:Πρωταγόρας#p324b|324b]],<ref>Πρωταγόρας «γιατί δεν μπορεί εκείνο που έγινε να κάνει, ώστε να μην έχει γίνει- αλλά χάριν του μέλλοντος»</ref> τον [[Παρμενίδης|Παρμενίδη]] και τον [[Θεαίτητος (διάλογος)|Θεαίτητο]], όπου θεμελιώνει την αντικειμενικότητα του λόγου και της ιδέας, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την [[Πολιτεία του Πλάτωνα|Πολιτεία]] και τους [[s:Νόμοι|Νόμους]] περιέγραψε την ιδανική πολιτεία.{{cref|β΄}}
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Πλάτων"