Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Δεσπότης του Μυστρά: εισαγωγή ημερομηνιών και πηγών |
→Δεσπότης του Μυστρά: Συμπλήρωση για τα γεγονότα στη Λήμνο το 1442 |
||
Γραμμή 48:
Από το [[1423]] σημειώθηκαν κάποιες πρώτες κινήσεις τοποθέτησης του Κωνσταντίνου ως δεσπότη του Μυστρά, διότι ο αδελφός του Θεόδωρος Β´ ήθελε να αποσυρθεί, με σκοπό να μονάσει. Γι' αυτό το λόγο επισκέφθηκε μαζί με τον αδελφό του και Αυτοκράτορα [[Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος|Ιωάννη Η΄]] την Πελοπόννησο στις 26 Δεκεμβρίου 1427. Τελικά ο Θεόδωρος Β΄ μεταπείστηκε να παραμείνει.<ref>Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, βλ. πηγές σελ. 314</ref> Πείστηκε όμως να παραχωρήσει ο ίδιος στον αδελφό του Κωνσταντίνο ικανό μέρος εδαφών, όπως το λιμάνι της [[Αίγιο|Βοστίτσας]], αρκετές κωμοπόλεις και φρούρια στη [[Νομός Λακωνίας|Λακωνία]], την [[Καλαμάτα]] και τη [[Νομός Μεσσηνίας|Μεσσηνία]]. Αρχικά η βάση του ήταν η [[Γλαρέντζα]]. Ο Κωνσταντίνος βοήθησε τον αδελφό του Ιωάννη Η΄ να εδραιώσει τον βυζαντινό έλεγχο στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], εκστρατεύοντας εναντίον των Λατίνων πριγκίπων, που εξακολουθούσαν να κατέχουν τμήματά της. Εκτός από τις ενετικές κτήσεις στη [[Μεθώνη Μεσσηνίας]], την [[Κορώνη]] και το [[Ναύπλιο]], ολόκληρη η χερσόνησος τέθηκε υπό βυζαντινό έλεγχο: τον Ιούλιο του [[1428]] οι τρεις αδελφοί, ο Ιωάννης Η΄, ο Θεόδωρος Β΄ και ο Κωνσταντίνος, ενώθηκαν για να καταλάβουν την [[Πάτρα]], τελικά οι πολιορκούμενοι δέχθηκαν να καταβάλουν ετήσιο φόρο υποτέλειας. Αργότερα ο Κωνσταντίνος συμμετείχε και στη δεύτερη απόπειρα πολιορκίας της Πάτρας, τον Μάρτιο του [[1429]], κατά την οποία γλίτωσε το θάνατο ή την αιχμαλωσία, αλλά τελικά κατέλαβε την πόλη. Έτσι, σε ηλικία μόλις 24 ετών διοίκησε με τα αδέλφια του το Δεσποτάτο του Μυστρά.
Ο Κωνσταντίνος διακρίθηκε για την αποφασιστικότητα και τις διοικητικές του ικανότητες. Τον Μάρτιο του [[1432]] συμφώνησε με τον νεότερο αδελφό του [[Θωμάς Παλαιολόγος|Θωμά Παλαιολόγο]] (επίσης δεσπότη από το [[1430]]) να ανταλλάξουν τις περιοχές τους και ο Κωνσταντίνος εγκαταστάθηκε στα [[Καλάβρυτα]], πρώην έδρα του Θωμά. Για να αντισταθμίσει τη βενετική επιρροή προσέγγισε την κοινότητα της [[Ντουμπρόβνικ|Ραγούζα]], που και αυτή ενδιαφερόταν να αποκτήσει εμπορικά προνόμια, αλλά τελικά δεν συμφώνησαν. Το [[1436]] ο Κωνσταντίνος με τον αδελφό του Θεόδωρο Β´ πήγαν στην Κωνσταντινούπολη για να συζητήσουν με τον μεγαλύτερο αδελφό τους Ιωάννη Η´ για το ποιος θα τον αντικαταστήσει
Ως φιλενωτικός είχε και την εκτίμηση της Ρώμης. Αφιερώθηκε με ζήλο στη διοικητική και στρατιωτική αναδιοργάνωση του δεσποτάτου, με απώτερο σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] έναντι της οθωμανικής απειλής. Μετά από πρόταση του περίφημου διδασκάλου του, [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων|Γεωργίου Γεμιστού]] τού λεγόμενου ''Πλήθωνα'', οικοδόμησε τα τείχη του [[Εξαμίλιον τείχος|Εξαμιλίου]] στον [[Ισθμός της Κορίνθου|Ισθμό της Κορίνθου]].
Το καλοκαίρι του [[1444]] ο Κωνσταντίνος εισέβαλε στο λατινικό [[Δουκάτο των Αθηνών]]. Γρήγορα κατέκτησε τη [[Θήβα]] και την [[Αθήνα]], αναγκάζοντας τον [[Φλωρεντία|Φλωρεντινό]] δούκα [[Νέριο Β΄ Ατσαγιόλι]], υποτελή του Οθωμανού σουλτάνου, να του αποδώσει φόρο υποτέλειας. Έτσι, επέκτεινε το δεσποτάτο του κατακτώντας τη [[Νομός Βοιωτίας|Βοιωτία]] και τη [[Νομός Φωκίδας|Φωκίδα]]. Όμως το Νοέμβρη του 1446 ο [[Μουράτ Β΄]] οργάνωσε μία μεγάλη εκστρατεία εναντίον του. Ο Κωνσταντίνος έστειλε για διαπραγματεύσεις το [[Γεώργιος Χαλκοκονδύλης|Γεώργιο Χαλκοκονδύλη]], αλλά ο Μουράτ τον συνέλαβε και τον έβαλε φυλακή. Με το νεο του πυροβολικό ο σουλτάνος στις 10 Δεκεμβρίου κατέστρεψε το φρούριο στο Εξαμίλιο, την [[Κόρινθος|Κόρινθο]], τη Σικυώνα([[Κιάτο]]) και τα περίχωρα της Πάτρας (όχι όμως και την
== Αυτοκράτορας ==
| |||