Πόλεμος της Κορέας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|απώλειες2 = {{flag|North Korea}} 367.283 νεκροί<br />686.500-789.000 τραυματίες

||πλευρά1=|πλευρά2=|έναρξη=|τερματισμός=}}

 

αναφέρεται στην πολεμική σύρραξη που κράτησε μεταξύ της [[25 Ιουνίου|25ης Ιουνίου]] [[1950]] και της [[27 Ιουλίου|27ης Ιουλίου]] [[1953]] θεωρητικά μεταξύ των δύο κρατών της διηρημένης [[Κορέα (περιοχή)|Κορέας]] σε [[Βόρεια Κορέα|Βόρεια]] και [[Νότια Κορέα|Νότια]], όπου η πρώτη πρόσκειτο στο Κομμουνιστικό Ανατολικό στρατόπεδο και η δεύτερη βρισκόταν υπό την κηδεμονία του Δυτικού. Η γραμμή διαίρεσης των δύο περιοχών ήταν ο 38ος παράλληλος της αντίστοιχης Κορεατικής Χερσονήσου. Η κατ' αρχήν εισβολή της Βόρειας Κορέας προκάλεσε μια ακατάσχετη υποχώρηση των Νοτιο-Κορεατικών και [[ΗΠΑ|Αμερικανικών]] στρατευμάτων, για να αναστραφεί η κατάσταση εντελώς μετά από απόβαση των Αμερικανών στον λιμένα της [[Ίντσον]] στα μετόπισθεν του 38ου παραλλήλου και προώθησή τους μέχρι τα [[Κίνα|κινεζικά]] σύνορα. Στη συνέχεια ακολούθησε ωστόσο μια Κινεζική εισβολή, η οποία απώθησε και πάλι τους Αμερικανούς και τα συμμαχικά τους στρατεύματα υπό την σημαία του [[ΟΗΕ]] ξανά στον 38ο παράλληλο.

Λίγο πριν την πτώση της Ιαπωνίας, [[Ρωσία|ρωσικά]] στρατεύματα εισέβαλαν στην Κορέα μετά την κήρυξη πολέμου κατά της Ιαπωνίας από την Ρωσία στις [[6 Αυγούστου]] [[1945]]. Αντίστοιχα φυσικά και οι Αμερικάνοι είχαν επίσης εξουσία στα εδάφη της συνθηκολογημένης Ιαπωνίας. Αμερική και Ρωσία συμφώνησαν πρόχειρα ότι η επιρροή τους διαχωρίζεται απ' την γραμμή του 38ου γεωγραφικού παράλληλου. Παρά τη συμφωνία μεταξύ τους για [[Εθνική αυτοδιάθεση|αυτοδιάθεση]] των λαών στα δύο αυτά Κορεατικά διαμερίσματα, το [[Δεκέμβριος|Δεκέμβριο]] του [[1945]] και οι δύο χώρες προώθησαν με δικές τους επιλογές πολιτικά πρόσωπα που θα εξασκούσαν την διακυβέρνηση. Οι Αμερικανοί λόγω της καλής συνεργασίας τους μεταπολεμικά με τις Ιαπωνικές αρχές και λόγω της αποστράτευσης μεγάλου αριθμού ανδρών που ακολούθησε το τέλος του πολέμου, εμπιστεύθηκαν την αστυνόμευση περιοχών στις πρώην ιαπωνικές αρχές σχεδόν παντού στην απελευθερωμένη Ασία. Στο Βόρειο τμήμα προωθήθηκαν φιλο-[[κομουνισμός|κομμουνιστικά]] στοιχεία, τα οποία ξεσήκωσαν τον λαό του Νότου, με αφορμή την παρουσία Ιαπώνων και πρώην συνεργατών τους στην αστυνομία. Ακολούθησαν αντιαμερικανικές διαδηλώσεις μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου [[1946]] που προκάλεσαν θύματα και νεκρούς. Οι Αμερικανοί τότε ζήτησαν να γίνουν πολιτικές εκλογές και στα δύο Κορεατικά τμήματα για την επιλογή τοπικών αρχών, αλλά οι Σοβιετικοί αντέδρασαν. Στην συνέχεια στο Βόρειο τμήμα ο κομμουνιστής [[Κιμ Ίλ-σονγκ]] ανακήρυξε το κράτος της [[Βόρεια Κορέα|Βόρειας Κορέας]] με αυτόν πρόεδρο και πρωτεύουσα την [[Πιονγιάνγκ]], κράτος το οποίο παραμένει ως σήμερα, ενώ στο Νότο με πρωτεύουσα τη [[Σεούλ]], ανέλαβε πρόεδρος ο αντικομμουνιστής και φιλοαμερικανός πολιτικός [[Ρι Σούνγκ-μαν]], ιδρύοντας τη [[Νότια Κορέα]].

 

 

Αν και γεωγραφικά ασύνδετο με την Κορέα γεγονός, ο αποκλεισμός του Βερολίνου που έγινε μεταξύ [[24 Ιουνίου]] [[1948]] και [[11 Μαΐου]] [[1949]] έδρασε σαν σπίθα ανάφλεξης για την σύρραξη στην Κορέα. Οι Σοβιετικοί, κατά πάσα πιθανότητα πιεζόμενοι και από τους Ευρωπαίους δορυφόρους τους, προσπάθησαν να αποκόψουν κάθε επικοινωνία των Δυτικών με το τμήμα του Βερολίνου μέσα στο [[Σοβιετική Ένωση|σοβιετοκρατούμενο]] έδαφος της [[Ανατολική Γερμανία|ανατολικής Γερμανίας]] σε μια επίδειξη ισχύος. Καμία συμφωνία ελεύθερης χερσαίας διάβασης δεν είχε υπογραφεί με τους [[Δυτική Γερμανία|Δυτικούς]], αλλά κανείς αντίστοιχα περιορισμός δεν είχε προβλεφθεί από τον αέρα. Οι Ρώσοι θεώρησαν ότι τεχνικά ο ανεφοδιασμός του δυτικού Βερολίνου θα απαιτούσε 5000 τόνους υλικού ημερήσια, κάτι αδύνατο για οποιαδήποτε εναέρια δύναμη του κόσμου, όπως πίστευαν. Τελικά οι Αμερικανοί κυρίως, αλλά και οι [[Άγγλοι]] και [[Γάλλοι]], διοργάνωσαν μια αερογέφυρα που κατόρθωσε το ακατόρθωτο, ανεφοδιάζοντας όλον τον πληθυσμό του Δυτικού Βερολίνου με όλα τα αναγκαία αγαθά, από τρόφιμα ως και καύσιμα, παρά τα πολλαπλά τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισαν. Οι Ρώσοι προσπάθησαν να προβάλουν εμπόδια, αλλά οι Δυτικοί Σύμμαχοι μετακίνησαν προς τη [[Γερμανία]] σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις δείχνοντας έτοιμες για εμπλοκή και απειλώντας τους Ευρωπαίους δορυφόρους του Σοβιετικού Μπλοκ με γεωγραφική παραβίαση των συνόρων τους, σύνορα που είχαν ορισθεί φυσικά με προηγούμενες συμφωνίες πριν και μετά τον [[ΒΠΠ|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]] και τα οποία κατηγόρησαν τους Σοβιετικούς ότι ήθελαν τώρα να μεταβάλουν. Αν και αυτό προκάλεσε ισχυρές διαμαρτυρίες για τις αμερικανικές προθέσεις, εντούτοις, όπως αποδείχτηκε, φόβισε πάρα πολύ ειδικά τους Ευρωπαίους Σοβιετικούς δορυφόρους, οι οποίοι πρότειναν άμεση εγκατάλειψη του εγχειρήματος. Ο Στάλιν θεωρώντας ότι η περαιτέρω εμπλοκή θα του στοίχιζε προσωπικά σε αίγλη και μη θέλοντας να αλλάξει την γραμμή κυριαρχίας του Σοβιετικού Μπλοκ στην [[Ευρώπη]] από την οποία είχε προφανώς ωφεληθεί, εγκατέλειψε αυτήν την επιχείρηση κατηγορηματικά. Φοβούμενος όμως και τυχόν πλήγμα του γοήτρου του και λαμβάνοντας υπ' όψιν την εμμονή των συνεργατών του κατέληξε στο ότι μια άλλη δυναμική επίδειξη ήταν αναγκαία για γενικότερους εσωτερικούς διπλωματικούς και οικονομικούς λόγους. Το σύνθημα ότι η [[ΕΣΣΔ]] ήταν η μεγάλη χώρα που εγγυάται την τύχη των δορυφόρων της κάτω από την Αμερικανική απειλή, ήταν η βασική θεωρητική γραμμή του Σοβιετικού στρατοπέδου κι ήταν μια στάση που καλλιεργήθηκε ολοζώντανη μέχρι και την εποχή της κρίσης στην [[Κούβα]].

Στρατηγικά λοιπόν το Σοβιετικό Μπλοκ έστρεψε την προσοχή του σε ένα χώρο μακριά απ την Ευρώπη αφενός και αφετέρου προτίμησε μια περιοχή εκεί που η [[κομμουνισμός|κομμουνιστική]] παρουσία ήταν πολυπληθέστερη σε σχέση με την [[ΗΠΑ|αμερικανική]]. Σε συνδυασμό μάλιστα με την προθυμία του [[Κίνα|Κινέζου]] ηγέτη [[Μάο Τσετούνγκ]], που θέλησε να κλονίσει την εμπιστοσύνη των Αμερικανών που υποστήριζαν αντ' αυτού την Εθνικιστική Κίνα, φαίνεται ότι στα τέλη του [[1949]] είχε ήδη επιλεγεί η [[Ασία]] σαν το "θερμό" μέτωπο του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]]. Στην [[Αμερική]], οι ανώτατοι αξιωματικοί του επιτελείου και ειδικά ο περίφημος Πτέραρχος Λε Μαίη - που είχε κάψει την Ιαπωνία με αλλεπάλληλους βομβαρδισμούς μεταξύ 1944-45 και που τώρα ήταν ηγέτης της Στρατηγικής Αεροπορίας - ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα πλεονέκτημα σε παρόμοιες κινήσεις του Κομμουνιστικού Μπλοκ και είχαν μάλιστα επιλέξει ήδη στόχους ακόμα και για [[πυρηνική ενέργεια|πυρηνικές]] επιθέσεις στα εδάφη Ρωσίας και Κίνας. Εντούτοις, η στρατιωτική κατάσταση στην Κορέα ήταν εκείνη την στιγμή απογοητευτική για τους Αμερικανούς. Το έμπειρο προσωπικό απ' τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε αποστρατευθεί πλέον, το παρόν ήταν ανεκπαίδευτοι άκαπνοι νεαροί, ενώ εφόδια έπαιρναν μόνο από τις βάσεις τους στην Ιαπωνία έχοντας μεγάλες ελλείψεις σε τοπική οργάνωση.

 

Στις [[25 Ιουνίου]] [[1950]], ο στρατός της Βόρειας Κορέας πέρασε δυναμικά τον 38ο παράλληλο ανακοινώνοντας σαν στόχο την συνένωση των δυο τμημάτων της Κορέας σε ενιαίο κράτος και την εκτέλεση του Ρι Σούνγκ-μαν και των οπαδών του. Η στρατιωτική δύναμη του Βορρά είναι πολύ σημαντική εκείνη την στιγμή και όλη φυσικά ρωσικής προέλευσης, συνδυάζοντας και πρόσθετες ενισχύσεις "εθελοντών" που προστέθηκαν από την [[Κίνα]]. Τα ακριβή αριθμητικά δεδομένα δεν είναι εύκολο να εκτιμηθούν, αλλά επρόκειτο περίπου για πάνω από 230.000 στρατό, 300 αεροπλάνα, 200 τανκ και πάνω από 200 πυροβόλα. Σύμφωνα με Αμερικανικές πηγές οι αντίστοιχες δυνάμεις τους στην Νότια Κορέα ήταν μόνο 65.000 στρατιώτες και κάπου 20 μόνο βοηθητικά αεροπλάνα. Η γενικότερη επίσης υποδομή στη Νότια Κορέα ήταν κάτω του στοιχειώδους, οπότε την επίθεση εκείνη ακολούθησε μια χαώδης υποχώρηση στρατιωτών και πολιτών μέσα από δυσκολοδιάβατους δρόμους και κάτω από συνεχή εχθρικά πυρά.