Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 28:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας''' ({{lang-it|''Ruggero III di Puglia''}}, [[1118]] - 2 ή [[12 Μαΐου]] [[1148]]) μέλος του [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκου των Ωτβίλ]] ήταν [[Κομητεία της Απουλίας και της Καλαβρίας|Δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας]] ([[1135]] - [[1148]]).<ref>Matthew 1992, σ. 165.</ref> Ο Ρογήρος Γ΄ ήταν μεγαλύτερος γιος του [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β΄ της Σικελίας]] και της Ελβίρας Χιμένες νόθης κόρης του [[Αλφόνσος ΣΤ΄ του Λεόν και Καστίλης|Αλφόνσου ΣΤ΄ της Καστίλης και Λεόν.]] <ref>Matthew 1992, σ. 165.</ref>
 
==Πρώτα χρόνια==
Ο '''Ρογήρος Γ' ''' (1118 - 2 ή 12 Μαΐου 1148) ήταν δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας (1135-1148) από τον [[Οίκος των Ωτβίλ|Οίκο των Ωτβίλ]]. Ήταν ο πρωτότοκος υιός του [[Ρογήρος Β΄ της Σικελίας|Ρογήρου Β']] βασιλιά της Σικελίας και της πρώτης συζύγου του Ελβίρας Χιμένες.
==Βιογραφία==
Για πρώτη φορά αναφέρεται στα χρονικά το 1129 όπου στο Μέλφι ο πατέρας του με τους δύο πρώτους υιούς του Ρογήρο και Τανκρέδο αποδέχονται την υποταγή των εξεγερθέντων βαρόνων. Το 1135 ο Ρογήρος Β' τον έκανε δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας, υπό την επίβλεψη τού Ροβέρτου τού Σέλμπυ. Έλαβε μέρος στις εκστρατείες του 1137 που έκανε ο πατέρας του εναντίον τού Ρανούλφου Β', τον οποίο ο [[Πάπας Ιννοκέντιος Β΄|πάπας Ιννοκέντιος Β']] και ο [[Λοθάριος Β΄ Σούπλινμπουργκ|Λοθάριος Β΄ Σούπλινμπουργκ]] βασιλιάς της Γερμανίας είχαν κάνει δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας. Στη μάχη του Ρινάνο νίκησε ο Ρανούλφος Β'· ο πατέρας του διέφυγε και ο σύμμαχός τους Σέργιος Ζ' δούκας της Νάπολης σκοτώθηκε. Εκεί ο Ρογήρος Γ' με την ανδρεία και την επιτυχία του στις πρώτες γραμμές στερέωσε την πολεμική του φήμη.
 
ΓιαΑναφέρεται για πρώτη φορά αναφέρεται στα χρονικά το (1129) όπου στο [[Μέλφι]] ο πατέρας του μεκαι τουςοι δύο πρώτουςμεγαλύτεροι υιούςγιοι του ΡογήροΡογήρος και Τανκρέδο[[Ταγκρέδος του Μπάρι]] αποδέχονται την υποταγή των εξεγερθέντων βαρόνων. ΤοΟ 1135πατέρας οτου στέφτηκε [[Κατάλογος μοναρχών της Σικελίας|Βασιλιάς της Σικελίας]] την επόμενη χρονιά (25 Δεκεμβρίου 1130). Ο μικρός Ρογήρος Β'πολύ τονπιθανό έκανενα δούκαέγινε ταυτόχρονα δούκας της Απουλίας, καιτο Καλαβρίας,βέβαιο είναι ότι κατείχε το αξίωμα το 1135 υπό την επίβλεψηκηδεμονία τούτου Ροβέρτου τού Σέλμπυ.<ref>Takayama 1993, σ. 65.</ref> Έλαβε μέρος στις εκστρατείες του 1137 που έκανε ο πατέρας του εναντίον τού Ρανούλφου Β'Β΄ (1137), τον οποίο ο [[Πάπας Ιννοκέντιος Β΄|πάπας Ιννοκέντιος Β']] και ο [[Λοθάριος Β΄ Σούπλινμπουργκ|Λοθάριος Β΄ Σούπλινμπουργκ]] βασιλιάς της Γερμανίας είχαν κάνειτοποθετήσει δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας. Στη ''"μάχη του Ρινάνο"'' που ακολούθησε νίκησε ο Ρανούλφος Β'·Β΄, ο πατέρας του διέφυγε και ο σύμμαχός τους Σέργιος Ζ'Ζ΄ δούκας της Νάπολης σκοτώθηκε. Εκεί, ο Ρογήρος Γ'Γ΄ με την ανδρεία και την επιτυχία του στις πρώτες γραμμές στερέωσε την πολεμική του φήμη.
Τελικά το 1139 ο Ρανούλφος Β' απεβίωσε από ελονοσία, έτσι η εξουσία τους στην Απουλία αποκαταστάθηκε. Έμεινε εξεγερμένος μόνο ο Ροβέρτος Β' πρίγκιπας της Κάπουα, που βάδιζε μαζί με τον πάπα για την ανακατάληψη του πριγκιπάτου του. Ο Ρογήρος Γ' όμως έστησε με 1.000 ιππότες ενέδρα στα παπικά στρατεύματα στο Γκαλούτσιο και συνέλαβε τον Ιννοκέντιο Β' με τη συνοδεία του (22 Ιουλίου 1139). Έτσι ο πάπας αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει στο Μινάνο τον Ρογήρο Β' ως βασιλιά της Σικελίας, τους υιούς του Ρογήρο Γ' ως δούκα της Απουλίας και Αλφόνσο ως πρίγκιπα της Κάπουα και να αποσύρει την υποστήριξή του από τον Ροβέρτο Β'.
 
==Δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας==
Έπειτα ο Ρογήρος Γ' πήρε την κατοχή της Νάπολης, που έπειτα από το θάνατο του Σέργιου Ζ' είχε δημοκρατική διακυβέρνηση, και την έκανε αναπόσπαστο τμήμα της επικράτειάς του. Το 1138 απεβίωσε ο δευτερότοκος Τανκρέδος. Το 1140 ο πατέρας του ανακήρυξε τις Ασσίζες (Νομοθεσίες) στο Αριάνο και άρχισε να κόβει νέο νόμισμα, το δουκάτο, από το όνομα του δουκάτου της Απουλίας. Σε αυτό εικονιζόταν δεξιά ο πατέρας του να κρατεί στη μέση λάβαρο με σταυρό και ο διάδοχός του Ρογήρος Γ' στα αριστερά με στρατιωτική περιβολή με το χέρι του και αυτός στο λάβαρο. Έπειτα ο Ρογήρος Γ' μαζί με τον τριτότοκο Αλφόνσο πήγαν στο Αμπρούτζι για να παρενοχλούν τα παπικά εδάφη. Το 1140 απεβίωσε ο δούκας της Γαέτα (ΒΔ. της Νάπολης) και το δουκάτο του δόθηκε στο Ρογήρο Γ'.
 
Τελικά το 1139 οO Ρανούλφος Β'Β΄ απεβίωσε από ελονοσία (1139), έτσι η εξουσία τους στην [[Απουλία]] αποκαταστάθηκε. Έμεινε εξεγερμένος μόνο, ο Ροβέρτος Β'Β΄ πρίγκιπας της Κάπουα, πουπαρέμεινε εξεγερμένος και βάδιζε μαζί με τον πάπα για την ανακατάληψη του πριγκιπάτου του. Ο Ρογήρος Γ' όμωςΓ΄ έστησε με 1.000 ιππότες ενέδρα στα παπικά στρατεύματα στο Γκαλούτσιο και συνέλαβε τον Ιννοκέντιο Β'Β΄ με τη συνοδεία του (22 Ιουλίου 1139). Έτσι οΟ πάπας αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει στο Μινάνο τον Ρογήρο Β'Β΄ ως βασιλιά της Σικελίας, τουςτον υιούςμεγαλύτερο γιο του Ρογήρο Γ'Γ΄ ως δούκα της Απουλίας και τον τρίτο γιο του [[Αλφόνσος της Κάπουα|Αλφόνσο]] ως πρίγκιπα της Κάπουα και να αποσύρει την υποστήριξή του από τον Ροβέρτο Β'Β΄.
Το 1144 απεβίωσε ο Αλφόνσος και το 1148 ο Ρογήρος Γ', άγνωστο πώς ή πού, επίσης απεβίωσε. Τον θρήνησε ο Άραβας ποιητής Αμπού εντ-Ντάου: "οι χείρες της γενναιότητας έπεσαν και η ευγλωττία μάταια αναζητά λόγια". Ετάφη στο παρεκκλήσιο της Αγ. Μαρίας Μαγδαληνής, δίπλα στον Καθεδρικό του Παλέρμο. Τον διαδέχθηκε ο τεταρτότοκος Γουλιέλμος Α' ως δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας, που μετά το θάνατο του πατέρα τους έγινε βασιλιάς της Σικελίας.
 
Ο Ρογήρος Γ΄ κατέλαβε στην συνέχεια την [[Νάπολη]] που μετά τον θάνατο του Σέργιου Ζ΄ είχε δημοκρατική διακυβέρνηση, την έκανε αναπόσπαστο τμήμα της επικράτειάς του.
Έπειτα ο Ρογήρος Γ' πήρε την κατοχή της Νάπολης, που έπειτα από το θάνατο του Σέργιου Ζ' είχε δημοκρατική διακυβέρνηση, και την έκανε αναπόσπαστο τμήμα της επικράτειάς του. Το 1138 απεβίωσε πρόωρα ο δευτερότοκος γιος Τανκρέδος. Τοτου 1140Μπάρι. οΟ πατέρας του ανακήρυξε τις ''"Ασσίζες (Νομοθεσίες) στο Αριάνο"'' (1140) και άρχισε να κόβει νέο νόμισμα, το δουκάτο''"Δουκάτο"'', από το όνομα του δουκάτου της Απουλίας. ΣεΣτο αυτόΔουκάτο εικονιζόταναπεικονιζόταν δεξιά ο πατέρας του να κρατεί στη μέση λάβαρο με σταυρό και ο διάδοχός του Ρογήρος Γ'Γ΄ στα αριστερά με στρατιωτική περιβολή μενα κρατάει επίσης το χέριλάβαρο. τουΜε καιτον αυτόςπρόωρο στοθάνατο λάβαρο.του ΈπειταΤανκρέδου ο Ρογήρος Γ'Β΄ μαζίκαι μεο τοντρίτος τριτότοκογιος του ΑλφόνσοΑλφόνσος πήγαν στο Αμπρούτζι γιακαι ναξεκίνησαν παρενοχλούνλεηλασίες ταστα παπικά εδάφη. Το 1140 απεβίωσε ο δούκας της Γαέτα (ΒΔ. της Νάπολης) και το δουκάτο του δόθηκε στο Ρογήρο Γ'Γ΄.
 
==Οικογένεια==
Το 1140 νυμφεύτηκε την Ιζαμπέλα Μπλουά, κόρη του [[Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας|Θεοβάλδου Β']] κόμη της Καμπανίας.
 
ΑλλάΠαντρεύτηκε αγαπημένητην Ισαβέλλα Μπλουά κόρη του σύντροφος[[Θεοβάλδος ήτανΒ΄ ητης Καμπανίας|Θεοβάλδου Β΄ της Καμπανίας]] (1140) αλλά δεν απέκτησε παιδιά. Με την ερωμένη του Έμμα, κόρη του Ατσάρντ Β' κόμη του Λέτσε, με την οποία απέκτησε εκτός γάμου δύο νόθα τέκνα:
 
* [[Τανκρέδος της Σικελίας|Τανκρέδος]], απεβ. 1194, που κληρονόμησε από τον πάππο του την κομητεία του Λέτσε και αργότερα διαδέχθηκε τον εξάδελφό του [[Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμο Β'Β΄ της Σικελίας]].<ref>Matthew ως1992, βασιλιάςσ. της Σικελίας165.</ref> Ο πρώτος υιός του [[Ρογήρος Γ΄ της Σικελίας|Ρογήρος Γ']] έγινε συμβασιλιάς και ο δεύτερος [[Γουλιέλμος Γ΄ της Σικελίας|Γουλιέλμος Γ']] τον διαδέχθηκε ως βασιλιάς της Σικελίας. Η κόρη του Μαρία/Ελβίρα διεκδίκησε τους τίτλους του πατέρα της με τη βοήθεια τυτου συζύγου της [[Βαλτέρ Γ΄ ντε Μπριέν]]
* Γουλιέλμος 1138 - 1168.
 
Το 1144 απεβίωσε ο Αλφόνσος και το 1148 ο Ρογήρος Γ'Γ΄, άγνωστο πώς ή πού, επίσης απεβίωσε.<ref>Matthew 1992, σ. 165.</ref> Τον θρήνησε ο Άραβας ποιητής Αμπού εντ-Ντάου: ''"οι χείρες της γενναιότητας έπεσαν και η ευγλωττία μάταια αναζητά λόγια"''.<ref>Το πιό πιθανό είναι να αναφέρεται ο θρήνος σε έναν από τους μικρότερους αδελφούς του.</ref> Ετάφη στο παρεκκλήσιο της Αγ. Μαρίας Μαγδαληνής, δίπλα στοναπό τον [[Καθεδρικός Ναός του Παλέρμο|Καθεδρικό του Παλέρμο]]. Τον διαδέχθηκε ο τεταρτότοκος αδελφός του [[Γουλιέλμος Α'Α΄ της Σικελίας]] ως δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας, που μετά το θάνατο του πατέρα τους έγινε βασιλιάς της Σικελίας.
 
==Παραπομπές==
<references />
 
==Πηγές==
 
*Chalandon, Ferdinand (1907). Histoire de la domination normande en Italie et en Sicile. 2. Paris: Alphonse Picard.
*Grierson, Philip; Blackburn, Mark A. S.; Travaini, Lucia (1998). Medieval European Coinage. Vol. 14: Italy (III) (South Italy, Sicily, Sardinia). Cambridge: Cambridge University Press.
*Houben, Hubert (2002). Roger II of Sicily: A Ruler Between East and West. Cambridge: Cambridge University Press.
*Jamison, Evelyn (1913). "The Norman Administration of Apulia and Capua, more especially under Roger II and William I, 1127–66". Papers of the British School at Rome. 6: 211–481.
*Matthew, Donald (1992). The Norman Kingdom of Sicily. Cambridge: Cambridge University Press.
*Norwich, John Julius. The Kingdom in the Sun 1130-1194. Longman: London, 1970.
*Takayama, Hiroshi (1993). The Administration of the Norman Kingdom of Sicily. Leiden: E. J. Brill.
 
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Roger III, Duke of Apulia}}