Μουνιχία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Στρατηγική σημασία - οχύρωση: σύνδεσμος "Κόνων" |
|||
Γραμμή 13:
== Στρατηγική σημασία - οχύρωση ==
Η Μουνιχία στην αρχαιότητα κατέληξε να είναι η Ακρόπολη του Πειραιά που δέσποζε όλης της πόλης και των τριών λιμένων (Μουνιχίας, Ζέας και του κεντρικού). Από
Ο λόφος της Μουνιχίας με τις απότομες ανατολικές πλαγιές του εκτός του ότι σχημάτιζε τον προ αυτού όρμο, κατέληγε όμως προς νότο σε βραχώδη απόληξη σχηματίζοντας τον δεύτερο λιμένα της Ζέας, ενώ τα βορειοδυτικά κράσπεδά του έφθαναν ομαλότερα στον κεντρικό λιμένα. Έτσι η κορυφή του λόφου φέρεται ν΄ αποτελούσε οχυρό από εκείνους τους προϊστορικούς χρόνους. Ιστορικά οι διάφοροι κατακτητές του Πειραιά σ΄ αυτή τη κορυφή παρέμεναν αλληλοδιαδόχως ακόμη και για την ασφάλεια γενικότερων πολιτικών συμφερόντων. Η θέση των υπερασπιστών κάθε φορά ενισχυόταν τόσο από τα τεχνικά και φυσικά κοιλώματα που υπήρχαν στους βράχους προς τη θάλασσα, όσο και από την ίδια τη γενικότερη μορφολογία του λόφου.
Γραμμή 21:
Πρώτη προσπάθεια οχύρωσης της Μουνιχίας, όπως αναφέρει ο [[Αριστοτέλης]], έγινε από τον [[Ιππίας ο τύραννος|Ιππία]] τον μεγαλύτερο γιο του [[Πεισίστρατος|Πεισίστρατου]] το [[511 π.Χ.]] όταν επιχείρησε οχυρώνοντας με τείχος τη Μουνιχία να μεταφέρει εκεί την έδρα της διαμονής του. Η εξέλιξη όμως των γεγονότων δεν τον ευνόησαν που ενώ καταγινόταν με την οχύρωση εκδιώχθηκε από τον βασιλέα [[Κλεομένης Α΄|Κλεομένη]] των Λακεδαιμονίων. Στη συνέχεια όμως δεν υπάρχει πληροφορία αν οχυρώθηκε ο λόφος στη περίοδο της εκτέλεσης των αμυντικών έργων του Πειραιά από τον [[Θεμιστοκλής|Θεμιστοκλή]]. Φαίνεται πως η επί τούτου οχύρωση ίσως να μην ήταν αναγκαία μετά την εξαιρετική περιτείχιση όλου του Πειραιά ([[Πειραϊκά τείχη]]). Αυτό ενισχύεται κι απ΄ όσα αναφέρει ο [[Ξενοφών]] (Ελληνικά ΙΙ 4,11) σχετικά με την άμυνα του δημοκρατικού [[Θρασύβουλος|Θρασύβουλου]] το [[403 π.Χ.]], όπου οι οχυρώσεις εκείνες φέρονται πολύ προσωρινές λόγω έλλειψης μέσων και χρόνου. Συνεπώς η φύση του υψώματος της Μουνιχίας διευκόλυνε την άμυνα και την πρόχειρη κατασκευή έστω κάποιου οχυρωματικού περιβόλου, όπου σημειώνει ο Ξενοφών λέγοντας: "''παραδιδόναι τον τε Πειραιά και την Μουνιχίαν''".
Πάντως κρίνεται βέβαιο πως η Μουνιχία συμπεριελήφθη στο πρόγραμμα των "[[Κόνων|κονωνίων]] οχυρώσεων". Οι παλαιότερες ακριβείς πληροφορίες για τη χρησιμοποίηση του οχυρού της Μουνιχίας ως βάση κυριαρχίας τόσο του Πειραιά όσο και της Αθήνας ανάγονται στην εποχή του [[Αντίπατρος|Αντιπάτρου]] το [[322 π.Χ.]] με την εγκατάσταση Μακεδονικής φρουράς που από εκεί επιτηρούσε κάθε είσοδο και έξοδο από τη πόλη. Την περίοδο [[318 π.Χ.|318]] μέχρι [[307 π.Χ.]] η Μουνιχία κατελήφθη από τους στρατιώτες του [[Κάσσανδρος|Κασσάνδρου]] όταν το [[307 π.Χ.]] καταλήφθηκε μετά από έφοδο από τον [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημήτριο τον Πολιορκητή]]. Εκείνον ακολούθησε ο [[Αντίγονος Β' Γονατάς|Αντίγονος Γονατάς]] που το [[263 π.Χ.]] μετά από μακρά πολιορκία κατάφερε την κατάληψή της, ο οποίος, για ν΄ αποδείξει τις προθέσεις του για απόδοση ελευθερίας, κατεδάφισε τα οχυρώματα.
Το [[243 π.Χ.]] ο [[Παυσανίας]] αναφέρει ότι υπήρχε φρουρά επί του λόφου. Το [[251 π.Χ.]] ο [[Άρατος της Σικυώνος|Άρατος]] έπεισε τους Μακεδόνες οι οποίοι και απέδωσαν τότε στους Αθηναίους τη Μουνιχία, τον Πειραιά και την Σαλαμίνα έναντι 150 ταλάντων από τα οποία τα 20 είχε δώσει ίδιος. Από τότε κανένα άλλο στρατηγικό ενδιαφέρον είχε ο λόφος της Μουνιχίας αφού όταν καταλήφθηκε ο Πειραιάς από τον [[Σύλλας|Σύλλα]] δεν αναφέρονται άλλα οχυρά εκτός από τα πέριξ του Πειραιά τείχη. Μετά τη κατάληψη από τους Ενετούς ο λόφος έλαβε την ονομασία "Καστέλλι" και αργότερα "Καστέλλια" ή "Καστέλλα", το σημερινό όνομα. Στα ερείπια εκείνων των οχυρώσεων πολέμησε ο [[Γεώργιος Καραϊσκάκης]]. Με τη σύσταση του Βασιλείου της Ελλάδος όταν ο Πειραιάς ανέλαβε [[επίνειο]] της σύγχρονης [[πρωτεύουσα]]ς εγκαθιδρύθηκε [[πυροβολείο]] που ανακαταλήφθηκε από τους "Συμμάχους" σε μαύρες περιόδους της νεότερης ιστορίας ([[Παρκερικά]], στη πτώχευση του κράτους, επί [[Ζονάρ]] κ.λπ.) και στο [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Π.Π.]] από τους Γερμανούς. Το πυροβολείο εκείνο καταργήθηκε το [[1965]] από τον Βασιλέα [[Κωνσταντίνος Β' της Ελλάδας|Κωνσταντίνο Β']] καθώς και το στρατόπεδο της φρουράς, στο οικόπεδο της οποίας ανεγέρθηκε αργότερα το [[Πανεπιστήμιο Πειραιώς]], στη δυτική πλευρά του λόφου.
| |||