Ελία Καζάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το κανονικό του όνομα ήταν ''Ηλίας Καζαντζόγλου''. Ήταν ο σκηνοθέτης που ανέδειξε τον [[Μάρλον Μπράντο]] και τον [[Γουόρεν Μπίτι]]. Συνέβαλε στην καθιέρωση της προσέγγισης του ηθοποιού με βάση τη ''μέθοδο'', που είχε αναπτύξει ο Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Οδήγησε 21 ηθοποιούς στις υποψηφιότητες των [[Όσκαρ]]. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός στο θέατρο Group Theatre όπου παρέμεινε στη περίοδο 1932-1939. Το 1934 εγγράφεται στο [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής|Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής]], στο οποίο παραμένει για περίπου 1,5 χρόνο. <ref>{{Cite web|title = Ποιος ήταν ο Ηλίας Καζάν;|url = http://www.lifo.gr/team/u46465/52019|website = LiFO|accessdate = 2015-12-27}}</ref> Το [[1942]] μεταπήδησε στη σκηνοθεσία παρουσιάζοντας τη πρώτη του παράσταση "Με τα δόντια" του Θόρντον Γουάιλντερ. Έκτοτε άρχισε ν΄ ανεβάζει με αυξανόμενη επιτυχία έργα διάσημων αμερικανών συγγραφέων. Εν τω μεταξύ το [[1945]] άρχισε να «γυρίζει» κινηματογραφικές ταινίες όπου και έγινε διάσημος στο Broadway, σκηνοθετώντας, ανάμεσα σε άλλα, τα έργα «''[[Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν (ταινία 1945)|Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν]]''» (1945), «''[[Το μεγάλο κατηγορώ]]''» (1946), «''[[Συμφωνία Κυρίων]]''» (1947), «''[[Λεωφορείον ο πόθος]]''» (1951), «''[[Βίβα Ζαπάτα]]''» (1952), «''[[Το λιμάνι της αγωνίας]]''» (1954), «''Ένα πρόσωπο στο πλήθος''» (1957), «''[[Λάσπη στ' αστέρια]]''» (1960), «''ο Θάνατος του Εμποράκου''», «''[[Ανατολικά της Εδέμ (ταινία)|Ανατολικά της Εδέμ]]''»,το «''[[Αμέρικα, Αμέρικα]]''» και «''Λυσσασμένη Γάτα''». Τιμήθηκε με δύο βραβεία Όσκαρ σκηνοθεσίας για τα έργα ''Συμφωνία Κυρίων'' και ''Το Λιμάνι της Αγωνίας'', ενώ ήταν τρεις φορές υποψήφιος για τα έργα ''Λεωφορείο ο πόθος'', ''Ανατολικά της Εδέμ'' και ''Αμέρικα, Αμέρικα'', αντίστοιχα. Το [[1999]] η [[Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών|Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου]] του απένειμε [[Τιμητικό Όσκαρ]] για το σύνολο του έργου του.

 

 

 

==Φιλμογραφία==