Θάλασσα του Κάρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σε παλαιούς χάρτες του 16ου αιώνα η Θάλασσα του Κάρα εμφανίζεται με τις ονομασίες '''Σκυθικός Ωκεανός''' (''Oceanus Scythicus'') ή '''Θάλασσα των Πάγων''' (''Mare Glaciale''). Επειδή καλύπτεται από πάγους κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους, παρέμεινε σχεδόν ανεξερεύνητη μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.

 

 

 

Το 1878 ο Φινλανδόσουηδός εξερευνητής [[Άντολφ Έρικ Νόρντενσκιελντ]] απέπλευσε με το πλοίο ''Βέγας'' από το [[Γκέτεμποργκ]] και, παρά την ύπαρξη πάγων, κατόρθωσε να φθάσει μέχρι το γεωγραφικό μήκος των 180° ως τα τέλη του Σεπτεμβρίου. Ξεχειμωνιάζοντας στη [[Θάλασσα Τσούκτσι]], ο Νόρντενσκιελντ γνώρισε τον λαό των [[Τσούκτσι]], με τους οποίους αντάλλαξε αγαθά. Τον Ιούλιο 1879, το ''Βέγας'' ελευθερώθηκε από τους πάγους και συνέχισαν μέχρι τη [[Γιοκοχάμα]] της [[Ιαπωνία]]ς. Ο Νόρντενσκιελντ έγινε έτσι ο πρώτος που διέσχισε το Βορειοανατολικό Πέρασμα. Το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος της Θάλασσας του Κάρα πήρε έτσι το όνομά του. Το έτος [[1912]] υπήρξε τραγικό για την εξερεύνηση της Θάλασσας: Αδιάσπαστοι συμπαγείς πάγοι έφραξαν τη θαλάσσια οδό και τρεις ρωσικές αποστολές παγιδεύθηκαν και απέτυχαν: επρόκειτο για τις αποστολές του [[Γκεόργκι Σεντόφ]] με το πλοίο ''`Αγιος Φωκάς'', του [[Γκεόργκι Μπρουσίλοφ]] με το πλοίο ''Αγία Άννα'' (που χάθηκε χωρίς να αφήσει ίχνη) και του [[Βλαντίμιρ Ρουσάνοφ]] με το πλοίο ''Ηρακλής'' («Γκέρκουλες»). Η παρατεινόμενη απουσία αυτών των τριών αποστολών κίνησε το δημόσιο ενδιαφέρον και λίγες μικρές διασωστικές αποστολές επιχειρήθηκαν, όπως οι 5 πτήσεις του [[Γιαν Ναγκόρσκι]] πάνω από τη θάλασσα και τους πάγους από τη βορειοδυτική ακτή της Νόβαγια Ζεμλιά.