Μέγας Κωνσταντίνoς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: Αναίρεση |
Υπάρχει ήδη αυτό βλάκα και πιο σωστά γραμμένο. Διάβασε το λήμμα. |
||
Γραμμή 253:
}}
{{Χριστιανισμός}}
Ένα πολυσυζητημένο και μελετημένο υπό ποικίλα πρίσματα κεφάλαιο της ζωής και της πολιτικής του Κωνσταντίνου είναι η σχέση του με το Χριστιανισμό. Έχει ήδη προαναφερθεί ότι ο Κωνσταντίνος αξιοποίησε χωρίς διακρίσεις τους χριστιανούς στο στρατό του, εφάρμοσε στην επικράτειά του την αρχή της ανεξιθρησκίας και προστάτεψε έμπρακτα τις χριστιανικές κοινότητες με διάφορους τρόπους (βλ. Υποκεφάλαιο 3.4: "Το διάταγμα των Μεδιολάνων, Φεβρουάριος 313 μ.Χ."). Έχει λεχθεί ότι ο Κωνσταντίνος επέλεξε την ανοχή προς τον Χριστιανισμό ώστε να ενδυναμωθεί η εσωτερική συνοχή του ρωμαϊκού κράτους, το οποίο είχε επί 60 έτη μια πολύπλευρη κρίση.<ref>Για μια συζήτηση των λόγων της θρησκευτικής μεταστροφής του δες: A.A. Vasiliev, ''Iστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας'', μτφρ. Δημοσθένης Σαβράμης (Αθήνα: Εκδόσεις Μπεργαδή, 1954), σ. 65-72</ref>{{πηγή}}.
Γραμμή 264 ⟶ 261 :
Με όλα αυτά τα θεσπίσματα, και παρόλο που ο ίδιος ήταν κατηχούμενος στο Χριστιανισμό, ο Κωνσταντίνος διατήρησε το αξίωμα τού ''pontifex maximus'' της κύριας θεότητας του ρωμαϊκού κράτους, του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]], που αποτελούσε το ανώτατο αξίωμα της αυτοκρατορικής θρησκείας που ασκούσε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του χρησιμοποιούσε τις εκφράσεις «Ημέρα του Ήλιου» (''Dies Solis'') και «Ανίκητος Ήλιος» (''Sol Invictus''). Είναι δε βέβαιο ότι ο Κωνσταντίνος υπήρξε υποστηρικτής της [[Ηλιολατρεία|λατρείας του Ήλιου]], έχοντας κληρονομήσει την αφιέρωση του αυτή στον Ήλιο από την οικογένειά του.<ref name="vasiliev"/> Δεν στέρησε τους οπαδούς της αρχαίας θρησκείας από τα δικαιώματά τους ούτε έπαψε παράλληλα να στηρίζει την παραδοσιακή θρησκεία της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Για παράδειγμα, σεβάστηκε τα προνόμια που είχαν δοθεί στις [[Εστιάδες Παρθένες|Εστιάδες παρθένες]], το κράτος εξακολουθούσε να καλύπτει τα έξοδα για τις διάφορες γιορτές και τελετές των εθνικών, στα νομίσματα παρέμειναν για αρκετά χρόνια τα συναφή σύμβολα, ενώ αναφέρεται ότι ίδρυσε ακόμη και ναούς για τους πιστούς της ρωμαϊκής λατρείας.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία οι πληροφορίες πως ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε ναούς της παραδοσιακής θρησκείας δεν ευσταθούν
Οι κατεδαφίσεις αρχαίων ναών που πρέπει να διέταξε είναι αυτές στα [[Ιεροσόλυμα]], όπου κατεδαφίστηκε ο ναός της Αφροδίτης από το λόφο του Γολγοθά, για να κτιστεί ο ναός της Ανάστασης. Αυτοί οι τόποι όμως είχαν αποσυνδεθεί πλήρως από τη ρωμαϊκή λατρεία και είχαν χαρακτηριστεί ως άγιοι και θεοβάδιστοι για τους χριστιανούς, ιδιαίτερα ύστερα από τις εκτεταμένες ανασκαφές που διεξήγαγε η [[αγία Ελένη|Ελένη]], συνεπώς σε αυτούς αποδόθηκαν{{πηγή}}. Ακόμη, έκλεισε θρησκευτικά κέντρα ηθικά επιλήψιμων θεοτήτων, όπως της Αστάρτης και απαγόρευσε την τέλεση νυχτερινών και μυστικών θυσιών, καθώς αυτές δεν μπορούσαν να ελεγχθούν για τα δρώμενα που επιτελούσαν οι συμμετέχοντες σε αυτές. Αγάλματα και αρχιτεκτονικά μέλη ειδωλολατρικών ναών λεηλατήθηκαν από τους ναούς και μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη για τον καλλωπισμό της από τον Κωνσταντίνο.
|