Θεοδώρα (11ος αιώνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 33:
}}
 
Η '''Θεοδώρα Πορφυρογενίτη''' ([[981]]984 - [[31 Αυγούστου]] [[1056]]) ήταν συναυτοκράτειρα της [[Κατάλογος ΒυζαντινώνΒυζαντινή αυτοκρατόρωνΑυτοκρατορία|αυτοκράτειρα τωνβυζαντινής Ρωμαίωναυτοκρατορίας]] από τις [[19 Απριλίου 1042 έως και της 10 Ιανουαρίου 1055. Ενώ στις 11 Ιανουαρίου]] [[1055]] ωςέως τιςκαι [[31το Αυγούστου]]θάνατο της, τον Αύγουστο του 1056 ήταν [[1056Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|αυτοκράτειρα]]. Προερχόταντης αυτοκρατορίας από τητην [[Δυναστεία των Μακεδόνων|Μακεδονική Δυναστείαδυναστεία]], η οποίαπου κυβέρνησε τητης [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] για σχεδόν 200δύο χρόνιααιώνες.
 
== Βιογραφία ==
Γραμμή 54:
Φαίνεται πως είχε πλήρη συναίσθηση της δύναμής της. Όταν ανέβηκε στο θρόνο, ενώ κατά το έθιμο, για να πάρει με το μέρος της αρχές και λαό έπρεπε να κάνει δωρεές, εκείνη αρνήθηκε δικαιολογώντας την απόφασή της αυτή, σύμφωνα με τον Ψελλό, ως ανανέωση αρχής που ανήκε στη νόμιμη κληρονόμο.<ref>ό.π., 306.</ref> Εδώ έχουμε και μια πρόσθετη πληροφορία που αφορά στη φιλαργυρία της αλλά και την οικονομική πολιτική που εφάρμοσε κατά την περίοδο που ήταν στην εξουσία. Η Θεοδώρα κατά την περίοδο της βασιλείας της έκοψε χρυσά νομίσματα.
 
Πέθανε τον Αύγουστο του [[1056]] σε ηλικία περίπου εβδομήντα ετών, από κάποιο γαστρεντερικό πρόβλημα, όπως αναφέρει ο [[Μιχαήλ Ψελλός|Ψελλός]] και έστεψε διάδοχό της τον [[Μιχαήλ ΣΤ'|Μιχαήλ ΣΤ΄ τον Στρατιωτικό]], χωρίς όμως να έχει προνοήσει για τη διαδοχή. Ετάφη στον [[Ναός των Αγίων Αποστόλων (Κωνσταντινούπολη)|ναό των Αγίων Αποστόλων]]. Η βασιλεία της Θεοδώρας της πορφυρογέννητης σήμανε και το τέλος της [[Δυναστεία των Μακεδόνων|Μακεδονικής δυναστείας]].
 
Φαίνεται πως οι βυζαντινές αυτοκράτειρες που κατάφεραν να αναρριχηθούν στο ύπατο αξίωμα και πιο συγκεκριμένα η Θεοδώρα, εκτός από την ευγλωττία της, την φιλοδοξία και την ανάμειξή της στις δολοπλοκίες και τις ίντριγκες του παλατιού της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, έδρασε ως ικανή αυτοκρατόρισσα-μονάρχης που εκμεταλλεύθηκε τις προσωπικές ατέλειες και αδυναμίες του κύκλου της, χωρίς να παραιτηθεί από τα προνόμια που της παρείχε η θέση της ως μέλους της Μακεδονικής δυναστείας.