|
== Βασιλιάς της Αραγωνίας ==
Η βασιλεία του Ραμίρο του Μοναχού, όπως έμεινε γνωστός, ήταν πολυτάραχη. Στην αρχή της βασιλείας του είχε προβλήματα με τους ευγενείς του, που νόμιζαν ότι θα ήταν υπάκουος και εύκολα καθοδηγούμενος σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, αλλά γρήγορα ανακάλυψαν ότι ήταν αδιάλλακτος. Προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο, παντρεύτηκε την [[Αγνή της Ακουιτανίας, βασίλισσα της Αραγωνίας|Αγνή της Ακουιτανίας]], κόρη του Δούκα [[Γουλιέλμος Θ΄ της Ακουιτανίας|Γουλιέλμου Θ΄της Ακουιτανίας]]. Μετά τον γάμο, η γυναίκα του γέννησε μια κόρη, την [[Πετρονίλα της Αραγωνίας|Πετρονίλα]], η οποία αρραβωνιάστηκε με [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Βαρκελώνης|τον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Δ΄, Κόμη της Βαρκελώνης,]] μόλις στην ηλικία του ενός έτους. Το συμβόλαιο του γάμου που υπογράφηκε στο [[Μπαρμπάστρο]] στις 11 Αυγούστου 1137, έκανε την Πετρονίλα κληρονόμο του [[Στέμμα της Αραγωνίας|στέμματος της Αραγωνίας]], το οποίο στην περίπτωση που αυτή πέθαινε άτεκνη θα περνούσε στον Ραϋμόνδο Βερεγγάριο και στα παιδιά του, που θα μπορούσε να έχει με άλλες γυναίκες. Ο Ραϋμόνδος αποδέχθηκε τον Ραμίρο ως "«Βασιλιά, Άρχοντα και Πατέρα"», "«παραιτήθηκε του οικογενειακού του ονόματος,"» υπέρ του [[Οίκος της Αραγωνίας|Οίκου της Αραγωνίας]] και ένωσε την [[Κομητεία της Βαρκελώνης]] με το [[Βασίλειο της Αραγωνίας]]. Με την ένωση αυτή δημιουργήθηκε το [[Στέμμα της Αραγωνίας]],<ref>Lapeña Paúl (2008), σελ. 193-194; "''La Corona de Aragón comienza a existir el 1137, con los esponsales de la infantil infanta doña Petronilla, hija y heredera del rey Ramiro II de Aragon, con el conde de Barcelona, Ramón Berenguer IV [...]''". Miquel Batllori (1999). [http://books.google.es/books?id=ks3EfJVd-0EC&lpg=PP1&client=firefox-a&pg=PA8#v=onepage&q=&f=false ''La Universidad de Valencia en el ámbito cultural de la Corona de Aragón''], Cinc Segles. Universitat de València, σελ. 8. ISBN 978-84-370-4161-2.</ref> επιστρέφοντας έτσι στο απομονωμένο έως τότε από θάλασσα βασίλειο της Αραγωνίας, τη θέση ισχύος που κατείχε πριν από την απώλεια της Ναβάρρας, λόγω της χερσονήσου, καθώς και δίνοντάς του παράλληλα μέτωπο προς στην Δυτική [[Μεσόγειος Θάλασσα|Μεσόγειο]] θα του έδινε την δυνατότητα στην πορεία να κυριαρχήσει.
Στο μεσοδιάστημα μεταξύ της ανάληψης του θρόνου του και του αρραβώνα της κόρης του, ο Ραμίρο Β΄ είχε ήδη να καταστείλει την εξέγερση των ευγενών, και έχοντας το "«γνώθι σαυτόν"» πως δεν ήταν ένας πολεμοχαρής βασιλιάς, πέρασε την βασιλική εξουσία στον γαμπρό του Ραϋμόνδο Βερεγγάριο στις 13 Νοεμβρίου 1137. Ο Ραϋμόνδος έγινε "«Πρίγκιπας του λαού της Αραγωνίας"» (''Princeps Aragonensis'') και ουσιαστικός αρχηγός του στρατού του βασιλείου. Ο Ραμίρο ποτέ δεν παραιτήθηκε επισήμως από τα βασιλικά του δικαιώματα, εξακολουθώντας να χρησιμοποιεί τον βασιλικό τίτλο,<ref>"''Continuó Ramiro utilizando el título de rey, e incluso así le mencionan las crónicas escritas el otros reinos [...]''. Lapeña Paúl (2008), σελ. 200; "''Ramiro II siguió ostentando el título de rey hasta su muerte''". Javier Leralta. (2008), [http://books.google.es/books?id=rLz_R0ALwdsC&pg=PA78#v=onepage&q=&f=false ''Apodos reales: historia y leyenda de los motes regios'']. Μαδρίτη: Sílex, σελ. 78. (Serie Historia) ISBN 978-84-7737-211-0.</ref> και να παρακολουθεί στενά τις επιχειρήσεις του βασιλείου. Αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή και επέστρεψε στο [[Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου του Παλιού (Ουέσκα)|Αβαείο του Αγίου Πέτρου]] στην [[Ουέσκα]]. Αργότερα έγινε γνωστός για τον διάσημο και γεμάτο πάθος θρύλο της [[Καμπάνα της Ουέσκας|καμπάνας της Ουέσκας]]. Πέθανε στην Ουέσκα<ref>και είναι θαμμένος εκεί</ref> στις 16 Αυγούστου του 1157, περνώντας στη συνέχεια το στέμμα επίσημα στην κόρη του Πετρονίλα.<ref>"''ego Petronilla, Dei gratia aragonensis regina et barchinonensis comitissa''". 18 Ιουνίου 1164. Βαρκελώνη, στο [http://www.jaumeprimer.uji.es/cgi-bin/noticia.php?referencia=31082006 Arxiu Virtual Universitat Jaume I]. Documents d'època medieval relatius a la Corona d'Aragó. Cancelleria reial. ''Liber Feudorum Maior'', ff. 10c-11a [Miguel Rosell, 1945, nº 17]. Transcripció efectuada en agost de 2006 a partir d'aquesta edició. </ref>
== Παραπομπές και σημειώσεις ==
|
