Φίλιππος Α΄ του Μονφόρ-Καστρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 8:
Το 1228 στη [[Σταυροφορία των Αλβιγηνών]], στην πολιορκία της Βαρίλ ο πατέρας του τραυματίστηκε θανάσιμα από βέλος και ο Φίλιππος τον διαδέχθηκε στις Γαλλικές κυριότητες. Η πρώτη του σύζυγος Ελεονώρα των Κουρτεναί (απεβ. πριν το 1230) ήταν κόρη τού Πέτρου Β΄ και της Γιολάντας Λατίνας αυτοκράτειρας της Κωνσταντινούπολης. Ο Φίλιππος ακολούθησε τη μερίδα τού θείου του [[Ιωάννης Α΄ της Βηρυτού|Ιωάννη Α΄ των Ιμπελέν]] κύριο της Βηρυτού, εναντίον των αντιπροσώπων τού [[Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν|Φρειδερίκου Β΄]] της Γερμανίας. Το 1244 έγινε κοντόσταυλος της Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν υφιστάμενος τού [[Γκωτιέ Δ΄ του Μπριέν|Γκωτιέ Δ΄]] κόμη τού Μπριέν στη μάχη τού Λα Φορμπί. Ο Φίλιππος ήταν ένας από τους λίγους Χριστιανούς ιππότες, που δραπέτευσε την εκεί καταστροφή. Το 1246 ο [[Ερρίκος Α΄ της Κύπρου|Ερρίκος Α΄]], τότε αντιβασιλιάς της Κύπρου (τού Οίκου των Λουζινιάν), τον έχρισε κύριο της Τύρου ως αμοιβή για τις υπηρεσίες του στην μερίδα των βαρόνων. Ενώ η νομιμότητα της δωρεάς αυτής ήταν αμφίβολη, αναγνωρίστηκε από τον [[Ούγος Α΄ της Κύπρου|Ούγο Α΄]] της Κύπρου (τού Οίκου των Πουατιέ) περί το 1269, αλλά ο Ούγος Α΄ διατήρησε το δικαίωμα να αγοράσει πίσω το φέουδο.
 
Ο Φίλιππος Α΄ νυμφεύτηκε για 2η φορά μετά το 1240, με τη Μαρία των Πουατιέ, κόρη τού Ραϋμόνδου-Ρουπέν πρίγκιπα της Αρμενίας & βασιλιά της Αρμενίας. Η Μαρία ήταν κυρία της Τύρου και διεκδικήτρια της Αρμενίας.
 
ΑκολούθησεΟ Φίλιππος Α΄ ακολούθησε την Ζ΄ Σταυροφορία και χρημάτισε πρέσβης τού [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου Θ΄]] της Γαλλίας για διαπραγματεύσεις ανακωχής και απόσυρσης από τη Δαμιέττη. Το 1256 εκτόπισε τους Βενετούς από την Τύρο, μία πράξη που βοήθησε να συμμετάσχει στον Πόλεμο τού Αγ. Σάββα. Κατά τη σύγκρουση, προσπάθησε να ανακουφίσει τους Γενουάτες της Άκρας το 1258, αλλά απωθήθηκε, πράγμα που βοήθησε την έκβαση τού αγώνα των Βενετών. Το 1256 έχασε το Τορόν από τον σουλτάνο Μπαϊμπάρς, αλλά παρά την προχωρημένη ηλικία του, ο Μπαϊμπάρς φοβήθηκε την ενεργητική του αρχηγεία και την πιθανή επιτυχία των εκκλήσεών του στην Ευρώπη για συνδρομή. Σύμφωνα με τον ανώνυμο χρονογράφο γνωστό ως Ναΐτη της Τύρου, ο σουλτάνος κάλεσε τους Ασσασίνους, ένας από τους οποίους, προσποιούμενος ότι θέλει να μεταστραφεί στον Χριστιανισμό, μαχαίρωσε πρώτα τον Φίλιππο, όταν εκείνος προσευχόταν στο παρεκκλήσιό του και μετά έπεσε επάνω στον γιο του Ιωάννη. Ο Φίλιππος, πληγωμένος θανάσιμα, φώναξε για βοήθεια· οι φύλακες εισήλθαν αμέσως και εκτέλεσαν τον ασσασίνο. Βλέποντας τον γιο του χωρίς σοβαρό τραύμα, ο Γκυ άφησε τα όπλα του και απεβίωσε.
 
Τον διαδέχθηκε ο γιος του Φίλιππος στις Γαλλικές κτήσεις του και ο Ιωάννης στην Ανατολή (Ουτρμέρ).