Δούκας (λόγιος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Έπειτα, μετά το 1423 που ο Αντόρνο έφυγε από τη Φώκαια, πήγε στη Λέσβο στην υπηρεσία των επίσης Γενουατών [[Οίκος των Γκαττιλούζι|Γατελούζων]], αρχόντων του νησιού. Ήταν γραμματέας του [[Ντορίνο Α΄ Γκαττιλούζιο|Ντορίνο Α']] και στη συνέχεια από το 1449 τοτου διάδοχόδιαδόχου του [[Ντομένικο Γκαττιλούζιο|Ντομένικο]], ως πρεσβευτής του οποίου ανέλαβε διάφορες αποστολές προς τον Τούρκο σουλτάνο [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β']], τον οποίο επισκέφθηκε αρκετές φορές προκειμένου να του προσκομίσει το φόρο υποτέλειας της Λέσβου.

Το 1451 βρέθηκε σε αποστολή στην [[Αδριανούπολη]] όταν πέθανε ο [[Μουράτ Β΄|Μουράτ Β]] και τον διαδέχτηκε ο 20 χρονος [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β']].

Το 1455 πέθανετην άνοιξη έκανε την εμφάνισή του μπρος στο λιμάνι της Μυτιλήνης ο άρχονταςστόλος Ντορίνοτου Χαμζά πασά, πρώτη φορά μετά την Άλωση. Ο Ντομένικο έστειλε το Δούκα με πλούσια δώρα και τρόφιμα για να κερδίσει την ουδετερότητα κι ανεξαρτησία του, όπως κι έγινε. Στις 30 Ιουνίου πέθανε ο γιοςΝτορίνο τουκι ο Ντομένικο, που ανέλαβε κι επίσημα καθήκοντα, ξαναέστειλε το Δούκα το φθινόπωρο στο συνηθισμένο του ταξίδι. Ο σουλτάνος του επέτρεψε να του φιλήσει το χέρι και να του κάνει παρέα το απόγευμα. Όμως την άλλη μέρα ο βεζίρης του απαίτησε να έλθει ο ίδιος ο Ντομένικο ενώπιόν του για να εγκριθεί ως νέος τοποτηρητής, αλλιώς το νησί θα δεχόταν μαζική επίθεση. Ο Δούκας επέστρεψε εσπευσμένα στη Λέσβο, ενημέρωσε το Ντομένικο, αυτός έβαλε το μικρό αδελφό του Νικολό στη θέση του και με το Δούκα και μερικούς ευγενείς της γερουσίας αναχώρησαν και πάλι για να βρουν το Μωάμεθ. Αυτός όμως είχε φύγει από την Αδριανούπολη, φοβούμενος την πανώλη που ενδημούσε στη Θράκη. Μάταια τον αναζήτησαν και στη [[Φιλιππούπολη]]. Τελικά μετά από πολλές ταλαιπωρίες τον βρήκαν στη Ζλάτιτσα της Βουλγαρίας<ref name=":1">{{Cite journal|title=Mehmed the Conqueror and His Time. Franz Babinger|url=http://dx.doi.org/10.2307/2847665|journal=Speculum|date=1980-10|issn=0038-7134|pages=765–766|volume=55|issue=4|doi=10.2307/2847665|first=Rudi Paul|last=Lindner}}</ref>. Εκεί κατέβαλαν το φόρο κι ο Ντομένικο εγινε αποδεκτός ως νέος υποτελής άρχοντας αλλά με δυσβάσταχτους όρους: 1) ακόμα μεγαλύτερο φόρο(απο 3000 σε 4000 χρυσά δουκάτα για τη Λέσβο κι ελαφρώς λιγότερα για τη Λήμνο), 2) την υποχρέωση να παραχωρήσει τη [[Θάσος|Θάσο]]<ref>{{Cite web|url=http://www.treccani.it//enciclopedia/domenico-gattilusio_(Dizionario-Biografico)|title=GATTILUSIO, Domenico in "Dizionario Biografico"|website=www.treccani.it|language=it-IT|accessdate=2019-05-22}}</ref> και 3) να προστατεύει τους Τούρκους στις ακτές της Μ.Ασίας από Καταλανούς πειρατές. Ο Δούκας, ο Ντομένικο κι η συνοδεία τους ορκίστηκαν, έλαβαν καφτάνια ως δώρα κι έφυγαν γρήγορα για το νησί, δοξάζωντας το Θεό που γλίτωσαν "εκ των χειρών του αλάστορος".