Μαρτίνος Λούθηρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
→‎Πρώτα χρόνια: ορθογραφική διόρθωση
Γραμμή 6:
{{Χριστιανισμός}}
=== Πρώτα χρόνια ===
Γεννήθηκε το Νοέμβριο του [[1483]] στο [[Αϊσλέμπεν]] της [[Σαξονία|Σαξονίας]] από φτωχή οικογένεια. Μετά τη γέννηση του, οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στην πόλη [[Μάνσφελντ]], όπου ο πατέρας του εργαζόταν στα εκεί μεταλλεία. Ο Λούθηρος ανατράφηκε μέσα σε ένα ευσεβές και αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Η ίδια αυστηρότητα επικρατούσε και στο λατινικό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε. Τις βασικές του σπουδές τις έκανε στο [[Μαγδεβούργο]] και στο [[Άϊζεναχ]], όπου μια πλούσια αστική οικογένεια, του Κουντς Κόττα, τον πήρε στο σπίτι της. Εκεί, βρήκε δασκάλους, οι οποίοι τον δίδαξαν ανώτερα λατινικά, [[φιλολογία]] και [[ρητορική]], ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως πλανόδιος τραγουδιστής. Το [[1501]], με την οικονομική συμπαράσταση μιας πλούσιας χήρας, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της [[Ερφούρτη|Ερφούρτης]] και σπούδασε [[φιλοσοφία]]. Κατά επιθυμία του πατέρα του άρχισε, το [[Μάιος|Μάιο]] του [[1505]], να σπουδάζει [[Νομική επιστήμη|νομικά]]. Αλλά δυο μήνες αργότερα, απαρνήθηκε τον κόσμο κι έγινε [[Μοναχισμός|μοναχός]] στο μοναστήρι των Αυγουστίνων ερημιτών, στην [[Ερφούρτη]]. Στο μοναστήρι ο Λούθηρος παρακολούθησε θεολογικά μαθήματα και, το [[1507]], χειροτονήθηκε ιερέας. ΚατόπιΚατόπιν, συνέχισε τις θεολογικές σπουδές του στο [[Πανεπιστήμιο της [[Βιττεμβέργη|Βιττεμβέργης]].
 
Το [[1512]], ονομάστηκε [[Διδακτορικό δίπλωμα|Διδάκτορας]] της φιλολογίας και ανέλαβε στο ίδιο πανεπιστήμιο την έδρα της Βιβλικής φιλολογίας. Το [[1507]], χειροτονήθηκε ιερέας σε μια μονή Αυγουστινιανών μοναχών και σπούδασε για δυο χρόνια [[Θεολογία]] στο [[Πανεπιστήμιο της [[Ερφούρτη|Ερφούρτης]]. Ένα χρόνο αργότερα, έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της [[Βιτεμβέργη|Βιτεμβέργης]], από όπου το [[1512]] πήρε και το διδακτορικό του δίπλωμα στη [[Θεολογία]]. Μια επίσκεψή του στη [[Ρώμη]] τον ανάγκασεαπογοήτευσε κι αναγκάστηκε να αναθεωρήσει τις απόψεις του σχετικά με την [[Ρωμαιοκαθολική εκκλησία|Παπική εκκλησία]], βλέποντας τη διαφθορά που επικρατούσε εκεί σχετικά με τα συγχωροχάρτια και την «ειδική» για ιερωμένους [[πορνεία]].
 
Ύστερα από μελέτη της [[Επιστολή προς Ρωμαίους|Προς Ρωμαίους Επιστολής]], πείστηκε πως η [[Σωτηρία (θεολογία)|σωτηρία]] της [[Ψυχή|ψυχής]] του ανθρώπου ήταν αποτέλεσμα μόνο της Θείας Χάρης και της πίστης, κι όχι των αγαθών ή μη έργων. Για το λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με το θεσμό του [[Συγχωροχάρτι|συγχωροχαρτιού]], που έδινε τότε η [[Καθολική Εκκλησία]] και με τον τρόπο αυτό δινόταν άφεση των αμαρτιών.
 
=== Η μεταρρύθμιση ===
Στις [[31 Οκτωβρίου]] [[1517]], και ενώ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε κάθε σχέση με τις πρακτικές της Καθολικής Εκκλησίας στους φοιτητές του, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης τις [[95 Θέσεις]] του στα λατινικά, που αποτέλεσαν μια ανοιχτή πλέον επίθεση εναντίον του [[Παπισμός|Παπισμού]]. Οι 95 Θέσεις, μεταφράστηκαν στα [[γερμανικά]] και διαδόθηκαν από τους φίλους του, όπως ο νεαρός συνάδελφός του καθηγητής ελληνικών [[Φίλιππος Μελάγχθων]]. Σύντομα ο Λούθηρος κλήθηκε σε απολογία στην [[Άουγκσμπουργκ|Αυγούστα]], ενώπιον του επιτετραμμένου του Πάπα στη Γερμανία. Εκεί αρνήθηκε να ανακαλέσει και φυγαδεύτηκε νύχτα από φίλους του. Οι ''αντι-Θέσεις'' που κυκλοφόρησε ο [[Γιόχαν Τέτσελ]] δεν είχαν καμιά απήχηση, και μάλιστα οι φοιτητές τις έκαιγαν δημόσια. Με τα επόμενα έργα του ο Λούθηρος μεγάλωσε το χάσμα που τον χώριζε από την [[Καθολική Εκκλησία]], ενώ βρήκε ιδιαίτερη απήχηση στη [[Γερμανία]], αλλά και σε άλλες χώρες της βόρειας, κυρίως, [[Ευρώπη|Ευρώπης]].
 
Το [[1520]], ο [[πάπας]] [[Πάπας Λέων Ι΄|Λέων Ι΄]] εξέδωσε τη [[Παπική βούλα|βούλα]] ''Exsurge Domine'', καταδικάζοντας ως αιρετικές 41 από τις 95 Θέσεις του Λούθηρου, τον οποίο κάλεσε να αποκηρύξει δημόσια τις Θέσεις του μέσα σε 60 μέρες, ενώ οι απανταχού πιστοί διατάχθηκαν να κάψουν όλα τα βιβλία του, ώστε να μην αφοριστούν, συλληφθούν, και τιμωρηθούν ως αμετανόητοι αιρετικοί.<ref>[[Γεώργιος Χατζηαντωνίου]], ''Η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση του Δέκατου Έκτου Αιώνα'', [[Εκδόσεις «ο Λόγος»]], 1995, σελ. 62-63.</ref> Αντιδρώντας στην είδηση, πως στα πανεπιστήμια του [[Παρίσι|Παρισίου]] και της [[Κολωνία|Κολωνίας]] κάηκαν τα βιβλία του, στις [[10 Δεκεμβρίου]] ο Λούθηρος έκαψε δημόσια την παπική βούλα και απάντησε γράφοντας το βιβλίο ''Ενάντια στη Βλάσφημη Βούλα του Αντίχριστου''. Στις [[3 Ιανουαρίου]] [[1521]], ο Λέων Ι' εκδίδει δεύτερη Βούλα, με την οποία ο Λούθηρος αφορίζεται.
 
Τελικά, ο Λούθηρος κλήθηκε σε απολογία ενώπιον τηςτου δικαστηρίου [[Δίαιτα της Βορμς|Δίαιτας της Βορμς]], τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1521]]. Εκεί, αρνήθηκε να ανακαλέσει τις θέσεις του. Η απολογία του τελείωσε με τα εξής λόγια:
 
{{απόσπασμα|Εάν δε με πείσουν, με επιχειρήματα από την Αγία Γραφή ή με αδιάσειστη λογική, δεν μπορώ να