|
==Η δράση του μετά την Άλωση==
Με την αναγγελία της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1453, κι αφού οι εκπρόσωποι τηςτων ΠαλαιολόγειαςΓενουατών εξουσίας[[Οίκος των Γκαττιλούζι|Γκαττιλούζιο]] έφυγαν από το νησιωτικό σύμπλεγμα της [[Ίμβρος|Ίμβρου]], [[Λήμνος|Λήμνου]] και [[Θάσος|Θάσου]] το 1455, ανέλαβε ο ίδιος να οργανώσει και να στείλει δικό του άνθρωπο στον αρχηγό του Τουρκικού στόλου Χαμουζά[[Χαμζά Μπέι|Χαμζά Μπέη]] μαζί με δώρα, προκειμένου να εξασφαλίσει τα νησιά από κάθε κίνδυνο.Πράγματι πέτυχε να μη διαφύγουν οι κάτοικοι της ΄Ιμβρου και να μην καταληφθεί από τους Τούρκους το νησί, αλλά να δοθεί στον Παλαμήδη[[Παλαμέντε Γκαττιλούζιο]] αντί διακοσίων δουκάτων το χρόνο. Μέχρι το [[1456]] δεν φεύγει από το νησί, ο ΠαλαμήδηςΠαλαμέντε πεθαίνει και περνά η διοίκηση του νησιού στον Κριτόβουλο, επειδή ο Μωάμεθ δεν ήθελε να δώσει το νησί στον γιο του ΠαλαμήδηΠαλαμέντε, ΔορίνοΝτορίνο Β' Γκαττιλούζιο.<ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.174</ref> Το καλοκαίρι του [[1457]] ο πάπας [[Πάπας Κάλλιστος Γ΄|Κάλλιστος Γ']] έστειλε στόλο Βενετών στα νησιά της περιοχής με σκοπό να προκαλέσει εξέγερση, αλλά αφού δέχθηκε τον παπικό απεσταλμένο, τελικά δεν προσχώρησε στο κίνημά του.<ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.176-177</ref> Το χειμώνα του 1458-1459 διεξήγαγε διαπραγματεύσεις σχετικά με την παράδοση της Λήμνου στους Τούρκους, την οποία κατείχαν οι Λατίνοι. Ο Κριτόβουλος όμως προσκάλεσε τον Δεσπότη του Μυστρά [[Δημήτριος Παλαιολόγος|Δημήτριο Παλαιολόγο]] να απευθυνθεί στην Τουρκική πλευρά για να πάρει αυτός το νησί, όπως και τελικά πέτυχε αντί καταβολής ετήσιου φόρου.<ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.178-179</ref> Ο Κριτόβουλος διοίκησε την Ίμβρο μέχρι το καλοκαίρι του 1466 υπό την σουλτανική επικυριαρχία και όταν το νησί καταλήφθηκε από τους Βενετούς. <ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.181</ref> Μετά πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε την πανώλη η οποία ενέσκηψε. Δεν γνωρίζουμε πότε, πού πέθανε και κάτω από ποιες συνθήκες.
Το καλοκαίρι του [[1457]] ο πάπας Κάλλιστος έστειλε στόλο στα νησιά της περιοχής με σκοπό να προκαλέσει εξέγερση, αλλά αφού δέχθηκε τον παπικό απεσταλμένο, τελικά δεν προσχώρησε στο κίνημά του.<ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.176-177</ref>
Το χειμώνα του 1458-1459 διεξήγαγε διαπραγματεύσεις σχετικά με την παράδοση της Λήμνου στους Τούρκους, την οποία κατείχαν οι Λατίνοι. Ο Κριτόβουλος όμως προσκάλεσε τον Δημήτριο Παλαιολόγο να απευθυνθεί στην Τουρκική πλευρά για να πάρει αυτός το νησί, όπως και τελικά πέτυχε αντί καταβολής ετήσιου φόρου.<ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.178-179</ref>
Ο Κριτόβουλος διοίκησε την Ίμβρο μέχρι το καλοκαίρι του 1466 υπό την σουλτανική επικυριαρχία και όταν το νησί καταλήφθηκε από τους Βενετούς. <ref>Νικόλαος Ανδριώτης, «Κριτόβουλος ο Ίμβριος και το ιστορικό του έργο», Ελληνικά, τομ.2 (1929), σελ.181</ref>
Μετά πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε την πανώλη η οποία ενέσκηψε. Δεν γνωρίζουμε πότε, πού πέθανε και κάτω από ποιες συνθήκες.
==Ιστορικό έργο==
|
