Μπεάτα Κιτσίκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βίος: μη αποδεκτή πηγή |
Λέων (συζήτηση | συνεισφορές) Ετικέτα: Αναίρεση |
||
Γραμμή 23:
Παρά ταύτα, λόγω της φήμης και του σεβασμού που ο κόσμος συνέχιζε να τρέφει προς το πρόσωπο του Νίκου Κιτσίκη, η Μπεάτα δεν εξετελέσθη και μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου αφέθηκε ελεύθερη, στα τέλη του 1951. Η υγεία της, όμως, είχε πλέον καταστραφεί και τα βασανιστήρια είχαν επηρεάσει τον ψυχικό της κόσμο.
==Ο ρόλος της Μπεάτας στη σύσφιξη των ελληνοκινεζικών σχέσεων==
Σε μία συνάντηση του Παγκοσμίου Κινήματος της Ειρήνης στη [[Στοκχόλμη]], στα τέλη του 1955, οι Κινέζοι αντιπρόσωποι πλησίασαν τον Έλληνα απεσταλμένο, τον Νίκο Κιτσίκη, και του ζήτησαν να προωθήσει στην [[Ελλάδα]] τη Λαϊκή Κίνα, η οποία τότε δεν αναγνωριζόταν από τη Δύση. Η Μπεάτα Κιτσίκη ανέλαβε να ιδρύσει τον Σύνδεσμο φιλίας Ελλάδος-Λαϊκής Κίνας, που γρήγορα γνώρισε τεράστια επιτυχία στην ελληνική κοινωνία{{πηγή}}. Με τη συνεργασία των Εκδόσεων Φέξη, πολλές δεκάδες κινεζικά βιβλία μεταφράσθηκαν στα Ελληνικά, λογοτεχνικά αλλά και πολιτικά, όπως τα Άπαντα του [[Μάο Τσετούνγκ]]. Με αλλεπάλληλες αποστολές Ελλήνων προσωπικοτήτων στη Λαϊκή Κίνα, αλλά και με την εξάπλωση της [[μαοϊσμός|μαοϊκής ιδεολογίας]] στους νέους, η Κίνα έγινε ευρέως γνωστή στο ελληνικό κοινό. Η Μπεάτα, ταξιδεύοντας σχεδόν κάθε χρόνο στην Κίνα, έγινε φίλη των Κινέζων ηγετών και προσωπικά του Μάο. Αν και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ανέκοψε τη δράση της, η [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντα]] αναγνώρισε και επισήμως το [[Πεκίνο]]. Η Μπεάτα, όμως, ως στόχος των συνταγματαρχών, πέτυχε να τους ξεφύγει και με πλαστό ελβετικό διαβατήριο βρήκε καταφύγιο στην [[Ελβετία]] και μετά στη [[Γαλλία]], κοντά στα παιδιά της.
Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας, το 1974. Ο σύζυγός της Νίκος Κιτσίκης πέθανε το 1978. Η ίδια πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1986, τιμώμενη από το ΚΚΕ και την κινεζική κυβέρνηση.
==Σημειώσεις==
| |||