Στεργιανό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Aroniotis (συζήτηση | συνεισφορές)
Προσθήκη Χάρτη
Aroniotis (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 22:
 
== Ιστορικές Πηγές ==
Πρώτη φορά αναφέρεται το Στεριανό ως χωριό το 1226, λίγα χρόνια μετά την παραχώρηση της [[Κρήτη|Κρήτης]] στους [[Ενετοκρατία στην Κρήτη|Ενετούς]] (1211), σε επίσημο έγγραφο (βούλα) του [[Πάπας Ονώριος Γ΄|Πάπα Onorio ΙΙΙ]]<ref name=":0">{{Cite book|title=Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων|first=Στέργιος|last=Σπανάκης|isbn=|year=2006|location=Ηράκλειο|page=740}}</ref>. Λίγο αργότερα στο διάστημα μεταξύ 1271-1369 διαπιστώνουμε αγοραπωλησίες σιταριού. Οι κάτοικοι του χωριού καλλιεργούν στην περιοχή «καλό κρητικό σιτάρι» και το διαθέτουν στους κατοίκους της πόλης του [[Ηράκλειο Κρήτης|Χάνδακα]]. Σε δικαιοπρακτικά έγγραφα των συμβολαιογράφων του Χάνδακα αναφέρονται τα ονόματα και οι συμφωνίες. Για παράδειγμα, το 1271 σε ένα συμβόλαιο προπώλησης σιταριού του συμβολαιογράφου του Χάνδακα P. Scardon ο Beneventus Surianus, κάτοικος του χωριού Steriano, πωλεί στον Εβραίο Michali, 27 μουζούρια (μονάδα μέτρησης βάρους) καλό κρητικό σιτάρι, αντί τρία κρητικά υπέρπυρα (νομίσματα) και οφείλει να το παραδώσει στο σπίτι του στον Χάνδακα με έξοδά του, εκτός από το φόρο της Πόρτας (salvo datio Porte). Τεκμηριώνεται και η αμπελοκαλλιέργεια. Συμβόλαιο του 1369 αναφέρει ότι ο Stamatinus Mussuro, κάτοικος του χωριού Steriano, είχε ενοικιάσει ένα αμπέλι στο χωριό από τη Lucia Sanuto, για να το καλλιεργήσει με έξοδά του ως σημισακό. Γι’ αυτό οφείλει να της δώσει 6 υπέρπυρα από τα 12, που αξίζει όλη η σοδειά<ref name=":0" />.
 
Πληροφορίες υπάρχουν και για τις εκκλησίες του οικισμού. Το 1320 υπήρχαν οι εκκλησίες: