Οι Αριστόγατες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο [[Παρίσι]] το 1910, η μητέρα γάτα, Λαίδη (Δούκισσα στα αγγλικά), και τα τρία της γατάκια, Μαρί, Μπερλιόζ και Τουλούζ, ζουν μαζί με την συνταξιούχο ντίβα της όπερας, Μαντάμ Αδελαΐδα Μπονφαμίλ και τον Άγγλο μπάτλερ της, Έντγκαρ. Καθώς ετοιμάζει τη διαθήκη της μαζί με τον δικηγόρο της Ζορζ Ότεκορτ, η Μαντάμ δηλώνει την περιουσία της στις γάτες της μέχρι αυτές να πεθάνουν και μετά το θάνατό τους να πάει στον Έντγκαρ. Ο Έντγκαρ κρυφακούει το διάλογο και καταστρώνει ένα σχέδιο για να εξαλείψει τις γάτες. Ως εκ τούτου, καταπραΰνει τις γάτες ρίχνοντας υπνωτικά χάπια στο φαγητό τους και τα πηγαίνει στην εξοχή, για να τα εγκαταλείψει. Εκεί, πέφτει σε ενέδρα από δύο κυνηγόσκυλα ονόματι Διόνυσος και Νιόνιος (Ναπολέων και Λαφαγιέτ στα αγγλικά) και οι γάτες εγκαταλείπονται εκεί, ενώ η Μαντάμ Αδελαΐς, Ο Ροκφόρ το ποντίκι και η Φρου-Φρου το άλογο ανακαλύπτουν την απουσία τους. Το πρωί η Λαίδη συναντά ένα αλητόγατο ονόματι Θέμος, ο Μάγκας (Τόμας Ο' Μάλεϊ στα αγγλικά), ο οποίος προσφέρεται να την οδηγήσει μαζί με τα γατάκια της πίσω στο Παρίσι. Οι πέντε τους ανεβαίνειανεβαίνουν σε ένα φορτηγό που μεταφέρει γάλα αλλά σύντομα ο οδηγός του αντιλαμβάνεται και τους κυνηγάει διώχνωντάς τους από το φορτηγό. Αργότερα, καθώς διασχίζουν μια σιδηροδρομική γέφυρα, οι γάτες μόλις που αποφεύγουν το διερχόμενο τρένο, αλλά η Μαρί πέφτει στο ποτάμι που βρίσκεται από κάτω και ο Θέμος πέφτει για να τη σώσει. Ο ίδιος σώζεται λίγο αργότερα από δύο Αγγλίδες χήνες, την Αμέλια και την Άμπιγκεϊλ. Εν τω μεταξύ, ο Έντγκαρ επιστρέφει στην εξοχή την επόμενη μέρα για να πάρει πίσω τα υπάρχοντά του από τον Διόνυσο και τον Νιόνιο, καθώς είναι τα μόνο αποδεικτικά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να τον ενοχοποιήσουν για την εξαφάνιση-απαγωγή των γατιών.