Σκοτεινός θάλαμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 8:
[[File:Camerae-obscurae.jpg|left|thumb|«Σκοτεινός θάλαμος» για νταγκεροτυπία επονομαζόμενος «Grand Photographe» κατασκευασμένος από τον [[Σαρλ Σεβαλιέ]] (Charles Chevalier).(Μουσείο Τεχνών και Επιτηδευμάτων, Παρίσι)]]
Ο «σκοτεινός θάλαμος» είναι γνωστός από την εποχή του Mozi και του [[αριστοτέλης|Αριστοτέλη]]. <ref>Jan Campbell (2005). "Film and cinema spectatorship: melodrama and mimesis". Polity. p.114. ISBN 0-7456-2930-X</ref>Η πρώτη αναφορά στην αρχή λειτουργίας του «σκοτεινού θαλάμου» έγινε από τον Mozi (Mo - Ti) (470 - 390 π.Χ.), έναν Κινέζο φιλόσοφο και ιδρυτή του μοϊσμού (Mohism). <ref>Needham, Joseph. (1986). Science and Civilization in China: Volume 4, Physics and Physical Technology, Part 1, Physics. Taipei: Caves Books Ltd. Page 82.</ref>Ο Mozi αναφέρει τη διάταξη αυτή ως «πλάκα συλλογής» ή «κλειδωμένο δωμάτιο θησαυρού».<ref>Ouellette, Jennifer. (2005). Black Bodies and Quantum Cats: Tales from the Annals of Physics. London: Penguin Books Ltd. Page 52.</ref>
Ο Έλληνας φιλόσοφος [[Αριστοτέλης]] (384-322 π.Χ.) κατανόησε την οπτική αρχή του «σκοτεινού θαλάμου».<ref>Aristotle, Problems, Book XV</ref> Κατά τη διάρκεια μίας έκλειψης Ηλίου και καθώς ο Ήλιος ήταν μερικώς καλυμμένος, παρατήρησε το σχήμα ημισελήνου του Ηλίου που προβαλλόταν στο έδαφος μέσα από τις τρύπες από ένα κόσκινο και μέσα από τα κενά μεταξύ των φύλλων ενός πλάτανου. Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο [[Αριστοτέλης]] σημείωσε ότι «το φως του ήλιου που ταξιδεύει μέσα από μικρά ανοίγματα ανάμεσα στα φύλλα ενός δέντρου, τις τρύπες από ένα κόσκινο, τα ανοίγματα από αντικείμενα καλαθοπλεκτικής, ακόμη και τα διασταυρούμενα δάχτυλα, δημιουργεί κυκλικές κηλίδες του φωτός στο έδαφος». Στην [[«Οπτική»]] του [[ευκλείδης|Ευκλείδη]] (περ. 300 π.Χ.) ο «σκοτεινός θάλαμος» παρουσιάζεται σαν μια απόδειξη ότι το φως ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή. <ref>The Camera Obscura : Aristotle to Zahn</ref>Τον 4ο αιώνα, ο Έλληνας λόγιος [[Θέων ο Αλεξανδρεύς]] παρατήρησε ότι «το φως των κεριών που περνά μέσα από μία οπή θα δημιουργήσει μία φωτεινή κηλίδα σε μια οθόνη που είναι ευθυγραμμισμένη με την οπή και το κέντρο του κεριού».
[[File:Camera obscura.jpg|thumb|«Σκοτεινός θάλαμος» στην εγκυκλοπαίδεια [[:en:Encyclopédie|''Encyclopédie, ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers'']]]]
Γραμμή 29:
[[File:Camera Obscura box18thCentury.jpg|thumb|Ένας καλλιτέχνης του 19ου αιώνα καθώς χρησιμοποιεί έναν «σκοτεινό θάλαμο» για να σχεδιάσει το περίγραμμα του αντικειμένου του.]]
Ο όρος «camera obscura» («σκοτεινός θάλαμος») από μόνος του χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό αστρονόμο Γιόχαν Κέπλερ το 1604, ο οποίος χρησιμοποιούσε μία ειδική σκηνή ως σκοτεινό θάλαμο κατά τις τοπογραφικές του μελέτες της [[Αυστρία|Αυστρίας]].<ref>History of Photography and the Camera - Part 1: The first photographs</ref> Ο Άγγλος γιατρός και συγγραφέας Sir Thomas Browne έκανε κάποιες εικασίες επί των αλληλένδετων λειτουργιών της οπτικής του οφθαλμού και του «σκοτεινού θαλάμου» στην ομιλία του το 1658 «The Garden of Cyrus» έτσι:
Για το μάτι, οι ακτίνες από το αντικείμενο διασταυρώνονται στον [[κερατοειδή]], διαθλώνται από τον κρυσταλλοειδή φακό, όπως διαθλώνται και από τον φακό του «σκοτεινού θαλάμου» και πέφτουν στον [[αμφιβληστροειδή]], όπου τα είδωλα των αντικειμένων αποτυπώνονται, όπως στο χαρτί ή στον τοίχο του «σκοτεινού θαλάμου.
| |||