Αυστροουγγαρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αντικατάσταση της Image:Flag_of_the_Ukranian_State.svg με την Image:Flag_of_the_Ukrainian_State.svg (από τον CommonsDelinker επειδή: File renamed: Criterion 3 (obvious error) · missp
Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017
Γραμμή 1.074:
 
====Ιταλικό μέτωπο 1915-1918====
[[File:Sacrario Militare di Redipuglia.jpg|thumb|upright=0.8|right|Το στρατιωτικό νεκροταφείο της Ρεντιπούλια (Iταλία), όπου αναπαύονται περίπου 100,.000 IταλοίΙταλοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν στις μάχες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.]]
Το Μάιο του 1915 η Ιταλία επιτέθηκε στην Αυστροουγγαρία. Η Ιταλία ήταν ο μόνος στρατιωτικός αντίπαλος της Αυστροουγγαρίας που είχε παρόμοιο βαθμό εκβιομηχάνισης και οικονομικού επιπέδου. Εξάλλου ο στρατός της ήταν πολυάριθμος (~ 1.000.000 άνδρες ήταν ήδη στα όπλα), αλλά έπασχε από ανεπαρκή ηγεσία, κατάρτιση και οργάνωση. Ο Αρχηγός του Επιτελείου Λουίτζι Καντόρνα οδήγησε το στρατό του προς τον ποταμό Iσόντσο, ελπίζοντας να καταλάβει τη [[Λιουμπλιάνα]] και τελικά να απειλήσει τη Βιέννη. Ωστόσο ο Βασιλικός Ιταλικός Στρατός αναχαιτίστηκε στον ποταμό, όπου τέσσερις μάχες έλαβαν χώρα σε διάστημα πέντε μηνών (23 Ιουνίου - 2 Δεκεμβρίου 1915). Ο αγώνας ήταν εξαιρετικά αιματηρός και εξαντλητικός και για τους δύο αντιπάλους.<ref>John R. Schindler, ''Isonzo: The Forgotten Sacrifice of the Great War'' (2001)</ref> Στις 15 Μαΐου 1916 ο Αυστριακός AρχηγόςΑρχηγός του Επιτελείου Κόνραντ φον Χέτσεντρορφ ξεκίνησε τη ''Strafexpedition'' ("τιμωρητική αποστολή"): οι Αυστριακοί διέσπασαν το αντίπαλο μέτωπο και κατέλαβαν το οροπέδιο Aσιάγκο. Οι Ιταλοί κατάφεραν να αντισταθούν και με μια αντεπίθεση, κατέλαβαν τη [[Γκορίτσια]] στις 9 Αυγούστου. Παρ 'όλα αυτά αναγκάστηκαν να σταματήσουν στο Κάρσο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα. Σε αυτό το σημείο ακολούθησαν αρκετοί μήνες αμφίρροπου πολέμου χαρακωμάτων (ανάλογος με εκείνο του Δυτικού μετώπου). Καθώς η Ρωσική Αυτοκρατορία κατέρρευσε, ως αποτέλεσμα της [[Ρωσική Επανάσταση|Επανάστασης των Μπολσεβίκων]] και [[Συνθήκη του Μπρεστ - Λιτόφσκ|οι Ρώσοι τερμάτισαν τη συμμετοχή τους στον πόλεμο]], οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί μπόρεσαν να μεταφέρουν στο Δυτικά και το Νότιο μέτωπα πολύ ανθρώπινο δυναμικό από τις μάχες του πρώην Ανατολικού. Στις 24 Οκτωβρίου 1917 οι Αυστριακοί (που τώρα απολάμβαναν αποφασιστική γερμανική υποστήριξη) επιτέθηκαν στο [[Μάχη του Καπορέττο|Καπορέττο]] χρησιμοποιώντας νέες τακτικές διείσδυσης. Παρόλο που προχώρησαν περισσότερο από 100 χλμ. προς τη [[Βενετία]] και κέρδισαν σημαντικά εφόδια, αναχαιτίστηκαν και δεν μπορούσαν να διασχίσουν τον ποταμό Πιάβε. Η Ιταλία, αν και υπέστη τεράστιες απώλειες, συνήλθε από το πλήγμα: σχηματίστηκε μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό το Βιτόριο Εμανουέλε Ορλάντο. Η Ιταλία έτυχε επίσης υποστήριξης από τις δυνάμεις της Αντάντ: το 1918 έφθασαν στο Ιταλικό μέτωπο μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού και μερικές βοηθητικές αμερικανικές, βρετανικές και γαλλικές μεραρχίες.<ref>Gaetano V. Cavallaro (2010). The Beginning of Futility: Diplomatic, Political, Military and Naval Events on the Austro-Italian Front in the First World War 1914–1917 I. p.&nbsp;339. {{ISBN|9781401084264}}.</ref>Ο Καντόρνα αντικαταστάθηκε από το Στρατηγό Αρμάντο Ντίας. Υπό τη διοίκησή του οι Ιταλοί ανέκτησαν την πρωτοβουλία και κέρδισαν την αποφασιστική Μάχη του ποταμού Πιάβε (15-23 Ιουνίου 1918), όπου σκοτώθηκαν περίπου 60.000 Αυστριακοί και 43.000 ιταλοί στρατιώτες. Η πολυεθνική Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία άρχισε να αποσυντίθεται, αφήνοντας μόνο το στρατό της στα πεδία των μαχών. Η τελική μάχη ήταν στο Βιτόριο Βένετο: μετά από 4 μέρες σκληρής αντίστασης, τα ιταλικά στρατεύματα διέσχισαν τον ποταμό Πιάβε και μετά την απώλεια 90.000 ανδρών, τα ηττημένα αυστριακά στρατεύματα υποχώρησαν άτακτα, καταδιωκώμενα από τους Ιταλούς. Οι Ιταλοί αιχμαλώτισαν 428.000 Αυστροούγγρους στρατιώτες, 24 από τους οποίους ήταν στρατηγοί,<ref>Pier Paolo Cervone, ''Vittorio Veneto, l'ultima battaglia'', Milano, Mursia, 1993.</ref> 5.600 κανόνια και ολμοβόλα, 4.000 οπλοπολυβόλα.<ref>[[Indro Montanelli]]; Mario Cervi, ''Due secoli di guerre'', VII, Novara, Editoriale Nuova, 1981.</ref> Η στρατιωτική κατάρρευση σηματοδότησε επίσης την έναρξη της εξέγερσης για τις πολυάριθμες εθνοτικές ομάδες που αποτελούσαν την πολυεθνική αυτοκρατορία, καθώς αρνούνταν να συνεχίσουν να αγωνίζονται για μια αιτία που τώρα φαινόταν χωρίς νόημα. Αυτές οι εκδηλώσεις σηματοδότησαν το τέλος της Αυστροουγγαρίας, που οποία κατέρρευσε στις 31 Οκτωβρίου 1918. Η ανακωχή υπογράφηκε στη Βίλα Τζούστι, έξω από την [[Πάντοβα]] στις 3 Νοεμβρίου.
|Καπορέττο]] χρησιμοποιώντας νέες τακτικές διείσδυσης. Παρόλο που προχώρησαν περισσότερο από 100 χλμ. προς τη [[Βενετία]] και κέρδισαν σημαντικά εφόδια, αναχαιτίστηκαν και δεν μπορούσαν να διασχίσουν τον ποταμό Πιάβε. Η Ιταλία, αν και υπέστη τεράστιες απώλειες, συνήλθε από το πλήγμα: σχηματίστηκε μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό το Βιτόριο Εμανουέλε Ορλάντο. Η Ιταλία έτυχε επίσης υποστήριξης από τις δυνάμεις της Αντάντ: το 1918 έφθασαν στο Ιταλικό μέτωπο μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού και μερικές βοηθητικές αμερικανικές, βρετανικές και γαλλικές μεραρχίες.<ref>Gaetano V. Cavallaro (2010). The Beginning of Futility: Diplomatic, Political, Military and Naval Events on the Austro-Italian Front in the First World War 1914–1917 I. p.&nbsp;339. {{ISBN|9781401084264}}.</ref>Ο Καντόρνα αντικαταστάθηκε από το Στρατηγό Αρμάντο Ντίαζ. Υπό τη διοίκησή του οι Ιταλοί ανέκτησαν την πρωτοβουλία και κέρδισαν την αποφασιστική Μάχη του ποταμού Πιάβε (15-23 Ιουνίου 1918), όπου σκοτώθηκαν περίπου 60.000 Αυστριακοί και 43.000 ιταλοί στρατιώτες. Η πολυεθνική Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία άρχισε να αποσυντίθεται, αφήνοντας μόνο το στρατό της στα πεδία των μαχών. Η τελική μάχη ήταν στο Βιτόριο Βένετο: μετά από 4 μέρες σκληρής αντίστασης, τα ιταλικά στρατεύματα διέσχισαν τον ποταμό Πιάβε και μετά την απώλεια 90.000 ανδρών, τα ηττημένα αυστριακά στρατεύματα υποχώρησαν άτακτα, καταδιωκώμενα από τους Ιταλούς. Οι Ιταλοί αιχμαλώτισαν 428.000 Αυστροούγγρους στρατιώτες, 24 από τους οποίους ήταν στρατηγοί,<ref>Pier Paolo Cervone, ''Vittorio Veneto, l'ultima battaglia'', Milano, Mursia, 1993.</ref> 5.600 κανόνια και ολμοβόλα, 4.000 οπλοπολυβόλα.<ref>[[Indro Montanelli]]; Mario Cervi, ''Due secoli di guerre'', VII, Novara, Editoriale Nuova, 1981.</ref> Η στρατιωτική κατάρρευση σηματοδότησε επίσης την έναρξη της εξέγερσης για τις πολυάριθμες εθνοτικές ομάδες που αποτελούσαν την πολυεθνική αυτοκρατορία, καθώς αρνούνταν να συνεχίσουν να αγωνίζονται για μια αιτία που τώρα φαινόταν χωρίς νόημα. Αυτές οι εκδηλώσεις σηματοδότησαν το τέλος της Αυστροουγγαρίας, που οποία κατέρρευσε στις 31 Οκτωβρίου 1918. Η ανακωχή υπογράφηκε στη Βίλα Τζούστι, έξω από την [[Πάντοβα]] στις 3 Νοεμβρίου.
 
====Ρουμανικό μέτωπο 1916====