Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Οικολόγοι Εναλλακτικοί»

Κατά τη δεκαετία του '80 η πολιτική οικολογία γνωρίζει μια σχετική ανάπτυξη στην Ελλάδα βασιζόμενη κυρίως σε τοπικές οικολογικές ομάδες, όπως η Εναλλακτική Κίνηση Οικολόγων, η Νέα Οικολογία, η [[Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης]] κ.α., που θα φτάσουν τις 200 το 1987. Το 1982 ξεκίνησαν οι προσπάθειες για το συντονισμό της δράσης αυτών των οργανώσεων σε πανελλαδικό επίπεδο. Εν τέλει αποφασίστηκε, έπειτα από πρόταση της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, η ίδρυση της Ομοσπονδίας Οικολογικών και Εναλλακτικών Οργανώσεων, κάτα την περίοδο 1987-1989 με δομή δικτύου. Η Ομοσπονδία αυτή, κατάφερε να υιοθετήσει μια σειρά από θεωρητικές θέσεις, αλλά εν τέλει δεν θα συμμετάσχεισυμμετείχε σε καμία εκλογική διαδικασία, όπως στις [[Ελληνικές ευρωεκλογές 1989|ευρωεκλογές του 1989]].

Αντίθετα, μια ένωση πολιτών, στην οποία συμμετείχαν και αρκετά μέλη της Ομοσπονδίας, σχημάτισε μια λίστα υποψήφιων ευρωβουλευτών για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1989. Η λίστα ονομάστηκε ''Οικολόγοι Εναλλακτικοί'', και κατάφερε να συγκεντρώσει το 1,11% των ψήφων στις ευρωεκλογές, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από τις οικολογικές οργανώσεις, αλλά βασίστηκε στην ανάπτυξη ενός γενικότερου ρεύματος υπέρ του [[οικολογικό κίνημα|οικολογικού κινήματος]].

Η επιτυχία αυτή (έτσι θεωρήθηκε, αφού μαζί με δύο άλλες οικολογικές λίστες ξεπέρασαν το 2,5%), οδήγησε στην επίσημη ίδρυση της Ομοσπονδίας Οικολογικών και Εναλλακτικών Οργανώσεων-Οικολόγοι Εναλλακτικοί, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 100 οικολογικές και εναλλακτικές οργανώσεις.

Στις βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις του [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές Νοεμβρίου 1989|Νοεμβρίου του 1989]] και του [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1990|Απριλίου του 1990]], οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί θα καταφέρουν να εισέλθουν στη [[Βουλή των Ελλήνων|Βουλή]] με ένα βουλευτή, συγκεντρώνοντας 0,58% και 0,77% των ψήφων αντίστοιχα. Στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1990, οι συνδιασμοίσυνδυασμοί που υποστηρίζονταν από τους Οικολόγους Εναλλακτικούς, σημείωσαν σχετικές επιτυχίες (π.χ. στη Θεσσαλονίκη έλαβαν 2,4% και στην Αθήνα 2,0%) και παρ' όλεςπαρόλες τις εσωτερίκες διαφωνίες που σημειώθηκαν στην στρατηγική των συνεργασιών αυτών.

Η περίοδος του 1989-1991 έχει χαρακτηριστεί για την πολιτική οικολογία στην Ελλάδα ως «μια περίοδος εφηβικού ενθουσιασμού αλλά και αναπόφευκτων λαθών, λόγω της έλλειψης πολιτικής κουλτούρας του οικολογικού χώρου και της διείσδυσης ετερόκλητων στοιχείων». Οι βασικοί συντελεστές του εγχειρήματος εκτιμούν ότι ήταν υπέρ το δέον ανοικτοί και δεν κατάφεραν να διαμορφώσουν έγκαιρα ένα σαφές και αποτελεσματικό οργανωτικό πλαίσιο και ένα [[Πολιτική οικολογία|πράσινο]] πολιτικό πρόγραμμα. Η Ομοσπονδία των Οικολόγων Εναλλακτικών κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολύ νωρίς στην πορεία της μια σειρά από σημαντικά θέματα, για τα οποία δεν είχε ξεκάθαρη ή κοινή θέση: τη στήριξη ή όχι της οικουμενικής κυβέρνησης του 1989-1990, την οργανωτική δομή της, τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα κ.α. Παρ’ όλαΠαρόλα αυτά, η εμπειρία άφησε στο κοινωνικό επίπεδο πολλά θετικά και κυρίως την περίοδο εκείνη ρίζωσαν πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις και άρχισε ο βαθύτερος και πιο ολοκληρωμένος προβληματισμός για τα [[οικολογικά θέματα]]. Πολλά από εκείνα τα στελέχη συμμετείχαν στην άνθηση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων της επόμενης δεκαετίας. Πολλές από τις σημερινές σημαντικές οργανώσεις ξεκίνησαν από άτομα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πρώτη φάση της πολιτικής ιστορίας των πρασίνωνπράσινων στην Ελλάδα. Πολιτικοί από άλλα κόμματα έχουν δηλώσει ότι οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί «έλεγαν σωστά πράγματα αλλά ήταν μπροστά από την εποχή τους».