Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις [[29 Αυγούστου]] [[1926]].<ref>{{Cite web|url=http://glykatzi-arveler.blogspot.gr/|title=ΟΜΙΛΟΣ ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ|website=glykatzi-arveler.blogspot.gr|accessdate=2016-05-20}}</ref> Στην Κατοχή είχε ενταχθεί στην [[Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων|ΕΠΟΝ]].<ref>{{Cite web|title = tovima.gr - ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΡΒΕΛΕΡ|url = http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=162796|website = TO BHMA|accessdate = 2016-01-27}}</ref> Κατά τα Δεκεμβριανά ακολούθησε τον ΕΛΑΣ Αθηνών στην υποχώρηση του από την Αττική.
 
Την περίοδο πουτου 1950, ενώ ήταν φοιτήτρια του πανεπιστημίου εργάστηκε στο στενό κύκλο της βασίλισσας [[Φρειδερίκη της Ελλάδας|Φρειδερίκης]] για κοινωφελείς σκοπούς<ref>Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: «Η Iστορία δεν με νίκησε» https://www.tovima.gr/2017/01/09/vimagazino/eleni-glykatzi-arbeler-i-istoria-den-me-nikise/</ref>. Αποφοίτησε από την Φιλοσοφική Σχολή του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]]. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε ως ερευνήτρια στο [[Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών]].
 
===Παρίσι===
Γραμμή 14:
 
Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του [[Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών|Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών]] ([[Ελλάδα]]) και Επίτιμη Πρόεδρος της [[Διεθνής Επιτροπή Βυζαντινών Σπουδών|Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών]]. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου ''Georges Pompidou-Beaubourg''.
 
==Εργογραφία==
Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων, αξίζει να αναφερθούν οι ''«Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα»'' (1960), ''«Το Βυζάντιο και η θάλασσα»'' (1966), ''«Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου»'' (1971), ''«Βυζάντιο, η χώρα και τα εδάφη»'' (1976), και ''«Η πολιτική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»'' (''L’ ideologie politique de l’ empire Byzantine'', 1976 ― ελλην. μετάφρ. Τ. Δρακόπουλου, <small>«ΨΥΧΟΓΙΟΣ»</small>), ''«Βυζαντινή γεωγραφία»'', ''«Ιστορική γεωγραφία του μεσογειακού κόσμου»''.