Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Παρίσι: πότε?? |
|||
Γραμμή 13:
Μετακόμισε στο [[Παρίσι]] το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της. Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίσθηκε στο [[Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας]] (CNRS), ενώ το 1964 έλαβε τον τίτλο της διευθύντριας του Κέντρου και το 1967 αυτόν της καθηγήτριας στη [[Σορβόννη]].<ref name="omilos">{{Cite web|url=http://glykatzi-arveler.blogspot.gr/|title=ΟΜΙΛΟΣ ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ - ΑΡΒΕΛΕΡ|website=glykatzi-arveler.blogspot.gr|accessdate=2016-06-17}}</ref> Στο μεταξύ τιμήθηκε με τον τίτλο του ''Docteur des Lettres''. Διετέλεσε Διευθύντρια του Κέντρου Ιστορίας και Πολιτισμού του Βυζαντίου και της Χριστιανικής Αρχαιολογίας, εξελέγη Αντιπρύτανις ([[1970]]-[[1973]]) και το [[1976]], Πρύτανις στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης ''([[Université Panthéon-Sorbonne|Paris I]])''. Εκεί γνώρισε τον σύζυγό της, αξιωματικό του [[Γαλλικός Στρατός|γαλλικού στρατού]] [[Ζακ Αρβελέρ]] ''(Jacques Ahrweiler)'', με τον οποίο απέκτησε μία κόρη.
Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του [[Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών|Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών]] ([[Ελλάδα]]) και Επίτιμη Πρόεδρος της [[Διεθνής Επιτροπή Βυζαντινών Σπουδών|Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών]]. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων, Πρύτανις των Πανεπιστημίων των Παρισίων, και Πρόεδρος του Κέντρου ''Georges Pompidou-Beaubourg''.{{πηγή}}
==2015-σήμερα==
| |||