Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1882: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη του 1882''' - ([[Μάρτιος]] [[1882]] - [[Απρίλιος]] [[1885]]), ήταν η μακροβιότερη κυβέρνηση από την εποχή του Όθωνα, που τότε όμως οι κυβερνήσεις διορίζονταν και δεν εκλέγονταν από τον λαό. <ref>Όπως αναφέρει ο ιστορικός [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης]]: ''«..Η μακροβιότης της κυβερνήσεως έχουσα αναλογόν της επί της βασιλείας μόνον του Οθωνος, ότε όμως δεν ίσχυε ο κοινοβουλευτισμός, δεν ωφείλετο εις ωριμότητα λειτουργίας κοινοβουλευτικής κυβερνήσεως υπό καθεστώς δύο κομμάτων αρχών, εναλασσομενων στην εξουσία, αλλ' εις σύμπτωσιν. Ακριβώς δηλαδή επειδή στην Ελλάδα υπήρξαν πάντοτε κόμματα προσωπικά συνδέθηκαν αυτά με τους ηγέτες των και σε περιόδους ακόμη δύο κομμάτων. Συνέβη λοιπόν να καλείται ο Τρικούπης στην αρχή, όταν σχεδόν ταυτοχρόνως απήρχοντο του κόσμου τούτου οι πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι είχον έως τότε κυριαρχήσει, Βούλγαρης, Κουμουνδούρος, Ζαίμης Δεληγιώργης. - Επί

πλέον ο διαφαινόμενος αντίπαλος Θ. Δηλιγιάννης μόλις τότε ουσιαστικά προέβαλε με μελλοντικές μόνον αξιώσεις διακυβερνήσεως της χώρας....», «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος», τόμος Β', σελ. 162</ref><br />

 

Ο Τρικούπης σε μια προσπάθεια να ενισχύσει το κρατικό ταμείο επέβαλε μια σειρά από φόρους και δασμούς: "Επί του οινοπνεύματος και ζύθου", "Επί του σιγαρόχαρτου και καπνού", "Επί πετρελαίου" , "Επί πυρείων" (σπίρτα), "Επί παιγνιοχάρτων". Η αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, πυροδότησε την δυσαρέσκεια του λαού, και ''έχρισε'' στην ουσία τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη ως αρχηγό αντιπολίτευσης, αλλά το «[[Επεισόδιο Νίκολσον (1885)|επεισόδιο Νίκολσον]]» ήταν αυτό που οδήγησε στην πτώση της.<br />