Αναστάσιος Παπούλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 31:
Τον Μάϊο του [[1922]] αντικαταστάθηκε στην αρχιστρατηγία από τον [[Γεώργιος Χατζανέστης|Γεώργιος Χατζανέστη]] και αποστρατεύθηκε. Οι συζητήσεις για την αντικατάστασή του ή την παραμονή στην ηγεσία είχαν ξεκινήσει από τις αρχές Μαΐου καθώς την 15η Μαΐου θα έπρεπε να αποχωρήσει από το στράτευμα λόγω κατάληψης του ορίου ηλικίας. Η κυβέρνηση ήταν αρχικά θετική για την παραμονή του, όμως λόγω διαφωνίας που προέκυψε μεταξύ [[Αριστείδης Στεργιάδης|Στεργιάδη]] και Παπούλα για την τακτική στη Μικρά Ασία, ο τελευταίος υπέβαλε παραίτηση. Η κυβέρνηση έκανε δεκτή την παραίτηση του και τον αποστράτευσε με κύρια αιτιολογία την κατάληψη του ορίου ηλικίας του και ενώ πριν είχε δημοσιεύσει στο ΦΕΚ την αντικατάστασή του από τον Χατζανέστη, γεγονός που εξόργισε τον Παπούλα.<ref name="Χαρίκλεια"/> Με το ξέσπασμα της επαναστάσεως και τον ερχομό του στρατού στην [[Αθήνα]] ανέλαβε την εκπροσώπηση της κυβέρνησης στις συνομιλίες με την επαναστατική επιτροπή που έδρευε στο Λαύριο.<ref name="Χαρίκλεια"/> Υπήρξε δε και ένας από τους επικρατέστερους<ref name="Χαρίκλεια"/> για να αναλάβει τον πρωθυπουργικό θώκο από την επαναστατική επιτροπή, ιδέα που τελικώς απορρίφθηκε.
 
Κατά τη [[Δίκη των έξι]], αν και ο ίδιος άνηκε στη φιλοβασιλική παράταξη<ref>ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΟΜΟΣ τόμος 24
Κατά Εκδότης: τηNATIONAL [[ΔίκηGEOGRAPHIC, των2009-2010 έξι]],σελίδα 195</ref> το Νοέμβριο του 1922, κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του [[Γεώργιος Χατζανέστης|Γεωργίου Χατζηανέστη]] παρ' όλο που υπήρχε κίνδυνος να παραπεμφθεί και ο ίδιος σε δίκη.<ref name="Diki"/> Υποστηρίζεται ότι πολλές ευθύνες που του αναλογούσαν τις επέρριψε στο διάδοχό του.<ref name="Χαρίκλεια">Δημακοπούλου Χαρίκλεια, ''Το έκτακτο στρατοδικείο προς εκδίκασιν των κατά των υπαιτίων της εθνικής καταστροφής κατηγοριών (1922)'', σελ.99 - 103, από το συλλογικό έργο 'Η δίκη των Οκτώ και η εκτέλεση των έξι'', Αθήνα 2010, Ίδρυμα ιστορία του Ελευθερίου Βενιζέλου</ref> Τελικά προσχώρησε στη βενιζελική παράταξη και αργότερα έγινε υποστηρικτής της αβασίλευτης δημοκρατίας.<ref>Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος, ''1915. Ο Εθνικός Διχασμός'', εκδόσεις Πατάκη, ζ΄έκδοση, Αθήνα 2016, σελ. 331.</ref> Το [[1935]] συνελήφθη για τη συμμετοχή του στο αποτυχημένο κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 των [[Νικόλαος Πλαστήρας|Πλαστήρα]]-[[Ελευθέριος Βενιζέλος|Βενιζέλου]],καταδικάστηκε σε θάνατο και τελικά εκτελέστηκε δια τουφεκισμού στις [[24 Απριλίου]] του [[1935]] μαζί με τον αντιστράτηγο [[Μιλτιάδης Κοιμήσης|Μιλτιάδη Κοιμήση]]. Η εκτέλεσή του θεωρήθηκε ως εκδίκηση των αντιβενιζελικών στις εκτελέσεις των έξι το [[1922]].<ref name="Diki">Ελευθεροτυπία, ''Η δίκη των έξι'', άρθρο του Γιώργου Καραγιάννη, σελ.66, 69, 70 & 71</ref>
 
==Πηγές==