Λήψη χοριακών λαχνών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
MedMan (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Μικροδιορθώσεις
MedMan (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Η '''Λήψη χοριακών λαχνών''', αλλιώς '''Λήψη (ή βιοψία) τροφοβλάστης''' και διεθνώς '''CVS''' ('''C'''horionic '''V'''illus '''S'''ampling) είναι επεμβατική μέθοδος για την [[προγεννητική διάγνωση]] ορισμένων νόσων του [[έμβρυο|εμβρύου]].
 
Η εξέταση διενεργείται μεταξύ 10ης και 15ης εβδομάδας [[εγκυμοσύνη|κυήσεως]] και συνίσταται σε λήψη χοριακών λαχνών του [[πλακούντας|πλακούντα]] από την περιοχή πρόσφυσής του στο τοίχωμα της [[μήτρα|μήτρας]]. Οι [[χοριακή λάχνη|χοριακές λάχνες]] αποτελούν μικρές προσεκβολές του πλακούντα και έχουν κύτταρα, που περιέχουν το ίδιο [[γενετικό υλικό]] ([[DNA]]) με το έμβρυο, αφού προέρχονται από το ίδιο αρχικό γονιμοποιημένο [[ωάριο]]. Κατά τον πολλαπλασιασμό αυτού κάποια κύτταρα διαφοροποιούνται για να σχηματίσουν τους [[Ιστός (βιολογία)|ιστούς]] του εμβρύου και αποτελούν την "''κυτταροτροφοβλάστη''" ή "''εμβρυοβλάστη''", ενώ άλλα σχηματίζουν τον πλακούντα και λέγονται "''συγκυτιοτροφοβλάστη''" ή ενίοτε απλά "''τροφοβλάστη''".
 
== Ιστορικά στοιχεία ==
Η μέθοδος είναι σχετικά νέα, καθώς η αρχική ιδέα λήψης τροφοβλαστικού ιστού σε πρώιμη κύηση για διαγνωστικούς σκοπούς τοποθετείται στο 1968. Παρουσιάστηκε από τον γενετιστή [[Γιαν Μορ]] (''Jan Mohr''), αλλά υπό την αρχική μορφή της εγκαταλείφθηκε γρήγορα, λόγω του υψηλού ποσοστού επιπλοκών που εμφάνιζε. Από το 1969 στην προσπάθεια βελτίωσης της λήψης χοριακών λαχνών τον συνέδραμε ο N.Niels Hahnemann. Η μέθοδος προέκυψε ως προσπάθεια ανεύρεσης εναλλακτικής λύσης έναντι της επίσης νέας τότε μεθόδου της [[αμνιοπαρακέντηση|αμνιοπαρακέντησης]], στην προσπάθεια για διάγνωση σε πιο πρώιμη ηλικία κύησης.
 
Η μέθοδος είναι σχετικά νέα, καθώς η αρχική ιδέα λήψης τροφοβλαστικού ιστού σε πρώιμη κύηση για διαγνωστικούς σκοπούς τοποθετείται στο 1968. Παρουσιάστηκε από τον γενετιστή [[Γιαν Μορ]] (''Jan Mohr''), αλλά υπό την αρχική μορφή της εγκαταλείφθηκε γρήγορα, λόγω του υψηλού ποσοστού επιπλοκών που εμφάνιζε. Από το 1969 στην προσπάθεια βελτίωσης της λήψης χοριακών λαχνών τον συνέδραμε ο N. Hahnemann. Η μέθοδος προέκυψε ως προσπάθεια ανεύρεσης εναλλακτικής λύσης έναντι της επίσης νέας τότε μεθόδου της [[αμνιοπαρακέντηση|αμνιοπαρακέντησης]], στην προσπάθεια για διάγνωση σε πιο πρώιμη ηλικία κύησης.
 
Την ώθηση στην εξέλιξή της τελικά έδωσε η εισαγωγή του [[Υπερηχοτομογραφία|υπερηχογράφου]] στη Μαιευτική μετά το 1980. Η πρώτη διακολπική λήψη χοριακών λαχνών υπό υπερηχογραφικό έλεγχο καταγράφηκε το 1982 σε Νοσοκομείο του Λονδίνου, ενώ η διακοιλιακή λήψη ακολούθησε το 1984.
 
== Διαγνωστική αξία - Ενδείξεις ==
 
Η λήψη χοριακών λαχνών δεν αποτελεί μέθοδο ρουτίνας στην προγεννητική διάγνωση, αλλά συνιστάται σε περιπτώσεις όπου προϋπάρχουν επιβαρυντικοί παράγοντες από το ιστορικό ή τα παρόντα ευρήματα. Εξυπηρετεί διαγνωστικά περίπου τον ίδιο σκοπό με την αμνιοπαρακέντηση, η οποία διενεργείται σε πιο προχωρημένη ηλικία κύησης (15η ως 21η εβδ.).