Έτερος Εγώ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 34:
Στο μεταξύ ο Μπαλασόπουλος βρίσκει την υπόθεση που συνδέει τα θύματα. Πρόκειται για το δυστύχημα στο οποίο έχασε τη ζωή της η 30χρονη Κλειώ και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά ο φίλος της. Οδηγός του αυτοκινήτου που τους χτύπησε ήταν ο Τόνι Μαρνέλης, γιος βιομηχάνου. Στη δίκη που έγινε ισχυρίστηκε ότι ο οδηγός της μηχανής ευθύνονταν για το δυστύχημα καθώς οδηγούσε επικίνδυνα και ότι είχε εγκαταλείψει τα θύματα επειδή φοβήθηκε. Συνοδηγός του εκείνο το βράδυ ήταν ο Γιώργος Ευθυμίου, που επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς του Μαρνέλη. Συνήγορος υπεράσπισης ήταν ο Δημοσθένης Αργυρίου ενώ ο γιατρός Παππάς βεβαίωσε ότι ο Μαρνέλης δεν ήταν μεθυσμένος. Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν η Δεσύλα. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν αθωωτική για τον Μαρνέλη. Ο Μπαλασόπουλος ενημερώνεται ότι ο Μαρνέλης αγνοείται και ο Λαΐνης καταλαβαίνει ότι θα δολοφονηθεί στις 22 Μαΐου με βάση το θεώρημα των φίλιων αριθμών. Ειδικότερα οι αριθμοί που διαιρούν ακριβώς το 284 αντιστοιχούν στις ημερομηνίες που έγιναν οι δολοφονίες.(1+2+4+71 (η 12 Μαρτίου είναι η εβδομηκοστή πρώτη μέρα του χρόνου)+142 (η 22 Μαΐου είναι η εκατοστή τεσσαρακοστή δεύτερη μέρα του χρόνου). Η τελευταία ημερομηνία, δηλαδή η 22α Μαΐου, θα είναι σύμφωνα με τον καθηγητή Λαΐνη, η ημέρα που θα δολοφονηθεί ο Μαρνέλης.
Ο Λαΐνης πηγαίνει στο σπίτι του Μάνθου. Τον βρίσκει εκεί σε αναπηρικό καροτσάκι φρικτά παραμορφωμένο από το δυστύχημα και τον ρωτά αν είναι αυτός ο δράστης των εγκλημάτων. Ο Μάνθος του περιγράφει την κατάστασή του από την οποία προκύπτει ότι δε θα μπορούσε να διαπράξει τις δολοφονίες. Τελικά ο Μαρνέλης βρίσκεται δολοφονημένος τη μέρα που είχε προβλέψει ο Λαΐνης. Στο χώρο του εγκλήματος βρίσκεται γραμμένο το πιο γνωστό ρητό του Πυθαγόρα: «''Πη παρέβην; Τι δ`έρεξα; Τι μοι δέον ουκ ετελέσθη;''».(τι έκανα που δεν έπρεπε…τι έκανα που έπρεπε...τι έπρεπε να κάνω...και δεν το έκανα…)
Ο Λαΐνης επισκέπτεται νύχτα το νεκροταφείο όπου είναι θαμμένη η Κλειώ. Τότε εμφανίζεται μια γυναίκα που φορά κουκούλα και αφήνει ένα μενταγιόν στο τάφο όπου ήδη υπάρχει το μενταγιόν της Κλειώς με τον αριθμό 284. Η γυναίκα είναι η φίλη της, η Δανάη, στην οποία το 1987 ο παππούς της τής είχε δώσει τα δύο μενταγιόν λέγοντάς της να χαρίσει το ένα σε όποιον αγαπήσει αληθινά και εκείνη το είχε χαρίσει στην Κλειώ. Η Δανάη αποδεικνύεται ότι είναι η δράστης των πέντε εγκλημάτων (και ο θάνατος της Δεσύλα και ο θάνατος του Ευθυμίου αποδεικνύεται ότι ήταν δολοφονίες). Ο Λαΐνης μιλά μαζί της για την ύπαρξη ή μη του Θεού και για τη συγχώρεση δείχνοντας την πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Η Δανάη του λέει πώς έκανε το δικό της χρέος και τον προτρέπει να κάνει το δικό του.
| |||