Βλάχοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Αρμάνοι''', γνωστοί στην Ελλάδα κυρίως ως '''Βλάχοι''', είναι μία λατινόφωνη πληθυσμιακή ομάδα τα μέλη της οποίας κατοικούν κυρίως στην [[Ελλάδα]], στην [[Αλβανία]] και στην [[Βόρεια Μακεδονία]]. Μητρική γλώσσα των Αρμάνων είναι η [[βλάχικη γλώσσα|βλάχικη]], γνωστή επίσης υπό το νεολογισμό «Αρωμουνική». Η Αρωμουνική είναι το σύνολο των μή συστηματοποιημένων βλαχικών διαλέκτων που ομιλούνται στα νότια [[Βαλκάνια]] και είναι [[Λατινογενής γλώσσα|λατινογενούς]] προέλευσης. Στον ελλαδικό χώρο και παρά τις αντίξοες συνθήκες, ένα μέρος της λατινόφωνης αυτής πληθυσμιακής ομάδας συνεχίζει μέχρι σήμερα να μιλά παράλληλα με την [[Ελληνική γλώσσα|ελληνική]] και τη μητρική βλαχική, το μεγαλύτερο ωστόσο μέρος των ατόμων βλαχικής καταγωγής μιλάει πλέον μόνο ελληνικά. Στην γλώσσα τους οι βλαχόφωνοι αυτοπροσδιορίζονται ως ''Αρμάνοι'' ή "Ρεμένοι" ενώ στα ελληνικά και τις περισσότερες γλώσσες του κόσμου ετεροπροσδιορίζονται ως "Βλάχοι".

 

Ο βλαχικός αυτοπροσδιορισμός ''Αρμάνιι'' είναι σύνθετη λέξη από το ''a + Romani'', δηλαδή ''α + ρωμάνοι'', όπως ονομάζονταν οι λατινόφωνοι ρωμαίοι στις νότιες επαρχίες του [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους]]. Ως ''Ρωμάνοι'' είναι γνωστοί στους βυζαντινούς χρόνους οι λατινόφωνοι υπήκοοι του ρωμαϊκού κράτους κι ως ''Ρωμαίοι'' οι ελληνόφωνοι υπήκοοί του. Οι όροι ''Αρωμούνος/Αρωμούνοι'' κι ''Αρμάνος/Αρμάνοι'' είναι νεολογισμοί. Ο πρώτος προήλθε από τον γερμανικό όρο ''Aromunen'' που εισήγαγε ο Γκούσταβ Βάϊγκαντ στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και καθιερώθηκε στην ελληνική του μορφή από τον Αχιλλέα Λαζάρου. Ο δεύτερος όρος εμφανίστηκε στην ελληνική βιβλιογραφία αρχικά στη μορφή ''Αρμάνιοι'' από το Σωκράτη Λιάκο και στη σημερινή του μορφή ''Αρμάνοι'' από τους Νικόλαο Μέρτζο και Γιώργη Έξαρχο.