Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1893: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 27:
Η '''Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1893''' ([[Οκτώβριος]] [[1893]] – [[Ιανουάριος]] [[1895]]) ήταν η 7η και τελευταία κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη στις αρχές της οποίας, επισημοποιήθηκε η [[Πτώχευση της Ελλάδας 1893|πτώχευση της χώρας]], με την ομιλία του πρωθυπουργού στην Βουλή, στις [[10 Δεκεμβρίου]] [[1893]], με την γνωστή φράση ''«[[Δυστυχώς επτωχεύσαμεν|δυστυχώς, επτωχεύσαμεν]]»''!
Μετά την αναγγελία της πτώχευσης του κράτους, ο Τρικούπης -αφού ακύρωσε το δάνειο των 100.000.000 δρχ. που είχε πάρει η προηγούμενη κυβέρνηση ως ''μη σύμφωνο με την ελληνική νομοθεσία'', προχώρησε σε περικοπή της αξίας των [[Ομόλογο|ομολογιών]] του Ελληνικού κράτους, κατά 70%. Συγκεκριμένα, το ελληνικό κράτος θα πλήρωνε -σε χρυσό- μόνο το 30% της αξίας των τοκομεριδίων που είχαν στα χέρια τους οι ομολογιούχοι. Αυτό το μέτρο, φυσικά προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, στις ξένες χρηματαγορές, που είδαν να μηδενίζεται ουσιαστικά η αξία των τίτλων που κρατούσαν στα χέρια τους. Οι αντιδράσεις ήταν εντονότερες στη Γερμανία, όπου υπήρχαν και οι πιο πολλοί κάτοχοι ομολογιών. Οι ομολογιούχοι συνασπίστηκαν σε κομιτάτα, και ήρθαν σε επανειλημμένες διαβουλεύσεις με τον Χαρίλαο Τρικούπη, προκειμένου να βελτιώσουν την κατάσταση υπέρ τους, αλλά λύση δεν βρέθηκε, γιατί ο Τρικούπης παρέμεινε αμετάπειστος.
Η αντιπολίτευση είχε αποδυθεί σε αντι-τρικουπικό αγώνα, με αποτέλεσμα να συσπειρωθεί εναντίον του Τρικούπη όλος ο πολιτικός αλλά και επιχειρηματικός κόσμος της χώρας, ο [[Ανδρέας Συγγρός]] ήταν από τους φανατικούς αντι- τρικουπικούς <ref>«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τόμος ΙΔ', σελ. 36</ref>- και να επηρεαστεί ο λαός που άρχισε να διαδηλώνει εναντίον της κυβέρνησης. Συν τω χρόνω, και με την οικονομική ζωή της Ελλάδας να βρίσκεται σε ύφεση, οι διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια γίνονταν και συχνότερα και πιο επιθετικά. Σε ένα από αυτά, στο συλλαλητήριο που οργανώθηκε στις [[8 Ιανουαρίου]] [[1895]] στο Πεδίο του Άρεως, για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την απαγόρευση των εξώσεων ενοικιαστών ακινήτων <ref>σύμφωνα με τον ιστορικό Τρύφωνα Ευαγγελίδη, ήταν ένα από τα νομοσχέδια που είχε φέρει προς ψήφιση στην Βουλή, ο Τρικούπης, που στόχευαν στην προστασία των οικονομικά αδύνατων πολιτών</ref>, οργανώθηκε αντι-συλλαλητήριο από οπαδούς του Τρικούπη και οι δυο διαδηλώσεις συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Τα επεισόδια δεν πήραν γενικευμένη μορφή, γιατί η παρουσία του [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Διαδόχου Κωνσταντίνου]], ηρέμησε τα πνεύματα, προκάλεσε όμως, σύγκρουση ανάμεσα στο Στέμμα και την κυβέρνηση, η οποία και παραιτήθηκε αμέσως.<ref>Τρύφων Ευαγγελίδης, «Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898», σελ. 696</ref>
Στις εκλογές που θα γίνουν, στις [[16 Απριλίου]] του [[1895]], το κόμμα του Τρικούπη θα ηττηθεί κατά κράτος, ενώ ο ίδιος -με διαφορά 3 μόνο ψήφων - <ref>Ανδρέα Δημητρόπουλος: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις 1843 - 2004», σελ. 44 http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842</ref> δεν θα καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής. Ο Τρικούπης αναχώρησε για [[Κάννες]], όπου και πέθανε ένα χρόνο μετά.
Γραμμή 45 ⟶ 51 :
==Αναφορές==
<references />
| |||