Χρήστης:GeoTrou/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 2:
<!-- ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ -->
Το '''λατινοαμερικάνικο μπουμ'''<ref name=":7">{{Cite book|title=Οι κεραίες της εποχής μου: Ταξιδεύοντας με 33 διάσημους συγγραφείς σ' ένα δωμάτιο|first=Χρυσοστομίδης|last=Ανταίος|authorlink=Ανταίος Χρυσοστομίδης|publisher=Καστανιώτης|isbn=9789600354928|year=2012|location=Αθήνα|page=}}</ref><ref name=":17">{{Cite news|url=http://www.avgi.gr/article/10976/2414736/ta-paramythia-tes-giagias-o-kaphka-kai-e-monaxia-tes-latinikes-amerikes|title=Τα παραμύθια της γιαγιάς, ο Κάφκα και η μοναξιά της Λατινικής Αμερικής|last=Γιαννοπούλου|first=Έφη|work=Η Αυγή|date=2014-04-27|page=|language=el-GR|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-26|via=}}</ref> ([[ισπανικά]]: ''Boom Latinoamericano''), γνωστό και ως '''γενιά της έκρηξης''',<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=401061|title=Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία: Επαναστάσεις, δικτατορίες, ίντερνετ και ΔΝΤ|last=Κουζέλη|first=Λαμπρινή|date=2011-05-16|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref> ήταν ένα λογοτεχνικό φαινόμενο των δεκαετιών του 1960 και 1970, όταν συγγραφείς από διάφορες χώρες της [[Λατινική Αμερική|Λατινικής Αμερικής]] απέκτησαν μεγάλη φήμη στην [[Ευρώπη]] και τη [[Βόρεια Αμερική]]. Συνδέεται κυρίως με τους [[Χούλιο Κορτάσαρ]] ([[Αργεντινή]]), [[Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες]] ([[Κολομβία]]), [[Κάρλος Φουέντες]] ([[Μεξικό]]) και [[Μάριο Βάργας Λιόσα]] ([[Περού]]). Παρότι οι συγγραφείς αυτοί δε δημιούργησαν ένα συντονισμένο κίνημα, είχαν κοινές επιρροές, ασπάστηκαν τις ιδέες της [[Κουβανική Επανάσταση|Κουβανικής Επανάστασης]], τουλάχιστον στα πρώτα της χρόνια, και εν τέλει έφεραν τον [[Μοντερνισμός|μοντερνισμό]] στη Λατινική Αμερική.<ref name=":1">Smith (2000), σελ. 70-71.</ref> Πολλοί αυτούς είχαν ζήσει εκτεταμένα στην Ευρώπη, όπου και πρωτοκυκλοφόρησαν πολλά από τα σημαντικότερα βιβλία του μπουμ.
== Υπόβαθρο ==
Γραμμή 14:
Πολλοί μελετητές έχουν τονίσει την επίδραση της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας στο λατινοαμερικάνικο μπουμ, επίδραση που έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι οι εκπρόσωποί του.<ref>Ocasio (2004), σελ. 90.</ref><ref name=":12">Pope (1996), σελ. 229-230.</ref><ref name=":15">{{Cite news|url=https://elpais.com/elpais/2012/11/21/inenglish/1353508866_369925.html|title=The masters who influenced the Latin American Boom|last=Paz Soldán|first=Edmundo|work=El País|date=2012-11-21|page=|language=en|issn=1134-6582|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-29|via=}}</ref> Για παράδειγμα, στα έργα του [[Κάρλος Φουέντες]] αντικατοπτρίζεται ο [[Μιγκέλ ντε Θερβάντες]], ενώ η [[Βιρτζίνια Γουλφ]] επηρέασε καθοριστικά τους [[Χοσέ Ντονόσο]]<ref name=":10" /> και [[Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες]].<ref name=":13">Bell-Villada (2010), σελ. 85.</ref> Άλλες προσωπικότητες των ευρωπαϊκών γραμμάτων που επέδρασαν συνολικά στο μπουμ είναι οι [[Μαρσέλ Προυστ]], [[Τζέιμς Τζόυς|Τζέιμς Τζόις]], [[Ζαν-Πωλ Σαρτρ]] και [[Τόμας Μαν]].<ref name=":12" /><ref name=":15" />[[Αρχείο:William Faulkner 1954 (3) (photo by Carl van Vechten).jpg|μικρογραφία|244x244px|Ο Γουίλιαμ Φώκνερ]]Η αμερικανική λογοτεχνία αποτέλεσε επίσης θεμελιώδη πηγή έμπνευσης. Στο έργο του Ντονόσο υπάρχουν λανθάνουσες αναφορές στον [[Χένρι Τζέιμς]],<ref>Hart (2007), σελ. 217.</ref> ενώ ο [[Τζον Ντος Πάσος]] επηρέασε τους Βάργας Λιόσα και Φουέντες.<ref name=":15" /><ref>Pope (1996), σελ. 237.</ref> Πολύ μεγάλης σημασίας θεωρείται η επίδραση του [[Γουίλιαμ Φώκνερ]], ιδίως σε ότι αφορά την τεχνική.<ref>{{Cite book|title=Gabriel García Márquez: Solitude and Solidarity|first=Michael|last=Bell|publisher=Macmillan|isbn=0333537653|year=1993|location=Houndsmills, Basingstoke, Hampshire|page=7|url=https://www.worldcat.org/oclc/29493263|id=}}</ref><ref>{{Cite book|title=William Faulkner in Context|first=Hosam|last=Aboul-Ela|publisher=Cambridge University Press|isbn=9781316258507|year=2015|location=Cambridge, UK|page=291}}</ref> Ο Μάριο Βάργας Λιόσα έχει δηλώσει πως ήταν ο πρώτος συγγραφέας που διάβασε με χαρτί και μολύβι στο χέρι προσπαθώντας να κατανοήσει την αρχιτεκτονική των μυθιστορημάτων του.<ref name=":15" /> Το έργο του Φώκνερ διαμόρφωσε και τη γραφή των Γκαρσία Μάρκες και Φουέντες.<ref name=":13" /><ref>{{Cite web|url=https://www.theparisreview.org/blog/2015/04/09/the-forest-of-letters-an-interview-with-valerie-miles/|title=The Forest of Letters: An Interview with Valerie Miles|last=Kan|first=Elianna|date=2015-04-09|website=The Paris Review|language=en|accessdate=2018-06-29}}</ref>
Οι συγγραφείς του μπουμ δήλωναν ορφανοί από κάθε λατινοαμερικάνικη επιρροή, επιθυμώντας με αυτόν τον τρόπο να απομακρυνθούν ριζικά από τους λογοτεχνικούς τους πατέρες.<ref name=":12" /> Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, είχαν επηρεαστεί από τους προγενέστερους. Ο [[Χόρχε Λουίς Μπόρχες]] και ο [[Χουάν Ρούλφο]] θεωρούνται οι δύο κυριότερες επιρροές του μπουμ από τη λατινοαμερικάνικη παράδοση.<ref>Ocasio (2004), σελ. 92.</ref> Δίπλα σε αυτούς, ως βασικοί πρόδρομοι, αναφέρονται συχνά οι [[Αλέχο Καρπεντιέ]], [[Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας]] και [[Χουάν Κάρλος Ονέτι]].<ref name=":17" /><ref name=":0" />
== Χρονική διάρκεια ==
Γραμμή 25:
== Η εμπορική πλευρά του μπουμ ==
[[Αρχείο:Carmen Balcells.jpg|μικρογραφία|279x279px|Κάρμεν Μπάλσελς, η «μεγάλη μαμά του μπουμ»<ref>Herrero-Olaizola (2007), σελ. 177.</ref>]]
Το λατινοαμερικάνικο μπουμ ήταν ουσιαστικά ένα εμπορικό φαινόμενο.<ref name=":18">{{Cite news|url=https://www.newyorker.com/books/page-turner/the-woman-behind-latin-americas-literary-boom|title=The Woman Behind Latin America's Literary Boom|last=Blitzer|first=Jonathan|work=The New Yorker|date=2015-09-28|page=|language=en-US|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-29|via=}}</ref> Η επιτυχία των συγγραφέων που συνδέονται με αυτό, οφειλόταν όχι μόνο στην ποιότητα των έργων τους, αλλά και στη δημιουργία ενός πολύ αποτελεσματικού δικτύου διανομής.<ref>{{Cite book|title=Teaching the Latin American Boom|first=Lucille|last=Kerr|first2=Alejandro|last2=Herrero-Olaizola|isbn=9781603291910|year=2015|location=New York|page=|quote=}}</ref> Η [[Ισπανία]] διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο
Η ατζέντισσα Κάρμεν Μπάλσελς, που εργαζόταν για τον οίκο Seix Barral,
▲Η [[Ισπανία]] διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπουμ, καθώς ήταν η μόνη χώρα με μεγάλη εκδοτική δύναμη και επαρκή διανομή ώστε να κάνει γνωστό ένα βιβλίο σε όλο τον ισπανόφωνο κόσμο.<ref>Pope (1996), σελ. 230.</ref> Οι εκδοτικές Seix Barral, Editorial Anagrama και Tusquets Editores, όλες με έδρα στη [[Βαρκελώνη]], προώθησαν ενεργά τους συγγραφείς που σχετίζονταν με το μπουμ.<ref>Ihrie & Oropesa (2011), σελ. 425.</ref> Μάλιστα, σημαντικά βιβλία του ρεύματος, όπως ''Η πόλη και τα σκυλιά'' (1963) και ''[[Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες]]'' (1973) του Μάριο Βάργας Λιόσα, κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στην Ισπανία.<ref>{{Cite news|url=http://www.lavanguardia.com/libros/20101010/54021971624/vargas-llosa-barcelona-me-hizo-escritor.html|title=Vargas Llosa:|last=Ayén|first=Xavi|work=La Vanguardia|date=2010-10-10|page=|language=ισπανικά|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-29|via=}}</ref><ref>Herrero-Olaizola (2007), σελ. 65.</ref>
▲Η Κάρμεν Μπάλσελς, που εργαζόταν για τον οίκο Seix Barral, ήταν κεντρική φιγούρα του μπουμ.
== Χαρακτηριστικά ==
Γραμμή 36 ⟶ 34 :
=== Μαγικός ρεαλισμός ===
{{Κύριο|Μαγικός ρεαλισμός|}}
[[Αρχείο:Gabriel Garcia Marquez 1984.jpg|αριστερά|μικρογραφία|288x288px|Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες το 1984]]▼
Ο μαγικός ρεαλισμός προϋπήρχε του λατινοαμερικάνικου μπουμ. Ο Γερμανός κριτικός και φωτογράφος Φραντς Ρο είχε επινοήσει τον όρο ήδη από το 1925.<ref>Parkinson Zamora & Faris (1995), σελ. 15.</ref> Στη λογοτεχνία, οι πρώτοι μεγάλοι συγγραφείς του είδους ήταν μεταξύ άλλων οι [[Μιγκέλ Άνχελ Αστούριας]] και [[Αλέχο Καρπεντιέ]],<ref>Hart (2007), σελ. 169.</ref><ref>Smith (2000), σελ. 373.</ref> ενώ στα μέσα του 20<sup>ού</sup> αιώνα εμφανίστηκαν εκπρόσωποι έξω από τα όρια του ισπανόφωνου κόσμου, όπως ο [[Κενζαμπούρο Όε]].<ref>Parkinson Zamora & Farris (1995), σελ. 468.</ref> Ωστόσο, ο μαγικός ρεαλισμός έχει συνδεθεί σε μεγάλο βαθμό με το μπουμ, κυρίως λόγω του ''[[Εκατό Χρόνια Μοναξιά|Εκατό χρόνια μοναξιά]]'' (1967), του μυθιστορήματος του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.<ref name=":1" /> Ο Κάρλος Φουέντες επίσης.<ref name=":14">Ocasio (2004), σελ. 93.</ref>
== Εκπρόσωποι ==
=== Μάριο Βάργας Λιόσα ===
Ο Περουβιανός [[Μάριο Βάργας Λιόσα]] έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα και λογοτεχνικά δοκίμια. Το πρώτο του μυθιστόρημα, ''Η πόλη και τα σκυλιά'' (1963), βασίζεται σε προσωπικές του εμπειρίες σε στρατιωτική σχολή της [[Λίμα]] και αμέσως τον έκανε διάσημο παγκοσμίως.<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=117118|title=Μάριο Βάργκας Λιόσα|last=Μιχαηλίδης|first=Μιχάλης|date=1999-12-05|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref> Αποτελεί μια δηκτική καταγγελία κατά της ελίτ του Περού και των παραδοσιακών της δεσμών με τον στρατό και την [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Williams (2014), σελ. 26.</ref> Άλλα σημαντικά έργα του Βάργας Λιόσα, στο πλαίσιο του λατινοαμερικάνικου μπουμ, είναι ''[[Το πράσινο σπίτι]]'' (1965) και ''[[Πότε πήραμε την κάτω βόλτα;]]'' (1969).▼
▲[[Αρχείο:Mario Vargas Llosa (crop 2).jpg|μικρογραφία|225x225px|Ο Μάριο Βάργας Λιόσα|εναλλ.=]]
▲Ο Περουβιανός [[Μάριο Βάργας Λιόσα]] έχει γράψει μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα και λογοτεχνικά δοκίμια. Το πρώτο του μυθιστόρημα, ''Η πόλη και τα σκυλιά'' (1963), βασίζεται σε προσωπικές του εμπειρίες σε στρατιωτική σχολή της [[Λίμα]] και αμέσως τον έκανε διάσημο παγκοσμίως.<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=117118|title=Μάριο Βάργκας Λιόσα|last=Μιχαηλίδης|first=Μιχάλης|date=1999-12-05|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref> Αποτελεί μια δηκτική καταγγελία κατά της ελίτ του Περού και των παραδοσιακών της δεσμών με τον στρατό και την [[Καθολική Εκκλησία]].<ref>Williams (2014), σελ. 26.</ref> Άλλα σημαντικά έργα του Βάργας Λιόσα στο πλαίσιο του λατινοαμερικάνικου μπουμ είναι ''[[Το πράσινο σπίτι]]'' (1965) και ''[[Πότε πήραμε την κάτω βόλτα;]]'' (1969).
Στα νεανικά του χρόνια, ο Βάργας Λιόσα έβλεπε την Κουβανική επανάσταση ως κοινωνικό μοντέλο για ολόκληρη την ήπειρο της Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο, μέχρι τη δεκαετία του 1980 είχε απεμπολήσει τις σοσιαλιστικές του απόψεις και έγινε υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς.<ref>Zapata (2006), σελ. 88.</ref> ασκώντας δριμεία κριτική στον [[Φιντέλ Κάστρο]] και τη [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|Σοβιετική Ένωση]].<ref>{{Cite news|url=https://www.lifo.gr/now/culture/123100|title=Σκληρός ο Μάριο Βάργκας Λιόσα με τον Φιντέλ: Η Ιστορία δεν θα τον απαλλάξει|last=|first=|work=LiFO|date=2016-11-27|page=|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-28|via=}}</ref><ref>Zapata (2006), σελ. 118.</ref> Του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός του [[Νεοφιλελευθερισμός|νεοφιλελεύθερου]], αλλά ο ίδιος τον απορρίπτει.<ref>{{Cite journal|url=|title=Global Village or Global Pillage?|last=Vargas Llosa|first=Mario|date=2001|journal=Reason|accessdate=|issue=3|doi=|volume=33|pages=40-47}}</ref> Το 1990, ο Βάργας Λιόσα ηγήθηκε του κεντροδεξιού συνασπισμού [[Δημοκρατικό Μέτωπο]], χάνοντας τελικά το προεδρικό χρίσμα από τον [[Αλμπέρτο Φουχιμόρι]].<ref>{{Cite news|url=https://tvxs.gr/news/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF/%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF-tvxs-o-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CE%B2%CE%AC%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%BB%CE%B9%CF%8C%CF%83%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B2%CE%BA%CE%B5%CF%87%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC|title=Μόνο στο Tvxs: o Μάριο Βάργκας Λιόσα μιλάει στον Β.Κεχαγιά|last=Κεχαγιάς|first=Βασίλης|work=TVXS - TV Χωρίς Σύνορα|date=2010-12-10|page=|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-28|via=}}</ref>
Ορισμένοι κριτικοί θεωρούν ότι από όλους του συγγραφείς του λατινοαμερικάνικου μπουμ, ο Λιόσα είναι ο πιο ρεαλιστής και αυτός που σε διεθνές επίπεδο έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο.<ref>{{Cite journal|url=http://www.jstor.org/stable/2503775|title=Garcia Marquez, Vargas Llosa, and Literary Criticism: Looking Back Prematurely|last=Cevallos|first=Francisco Javier|date=1991|journal=Latin American Research Review|issue=1|editor-last=Geisdorfer-Feal|editor-first=Rosemary|volume=26|pages=266–275}}</ref><ref>{{Cite news|url=http://www.athensvoice.gr/culture/book/9234_o-antaios-hrysostomidis-milaei-gia-ton-mario-vargkas-liosa|title=Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης μιλάει για τον Μάριο Βάργκας Λιόσα|last=Χρυσοστομίδης|first=Ανταίος|work=Athens Voice|date=2010-10-13|page=|language=el|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-28|via=}}</ref> Το 1994 τιμήθηκε με το [[Βραβείο Μιγκέλ ντε Θερβάντες]] και το 2010 κέρδισε το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|Νόμπελ Λογοτεχνίας]], για «την χαρτογράφηση των δομών εξουσίας και τις καυστικές εικόνες της αντίστασης του ατόμου, της επανάστασης και της ήττας».<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=359129|title=Νομπέλ Λογοτεχνίας 2010 Απονεμήθηκε στον Περουβιανό συγγραφέα Μάριο Βάργκας Γιόσα|date=2010-10-07|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref>
▲[[Αρχείο:File-Gabriel
=== Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ===
Ο [[Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες]] γεννήθηκε στην [[Αρακατάκα]] της [[Κολομβία|Κολομβίας]], αλλά έζησε σε χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής εξασκώντας το επάγγελμα του δημοσιογράφου.<ref>{{Cite news|url=https://www.lifo.gr/team/sansimera/56868|title=Τα 5 βιβλία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες που πρέπει να διαβάσεις|last=Κολοβού|first=Ανδρονίκη|work=LiFO|date=2015-04-17|page=|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-29|via=}}</ref> Η λογοτεχνική του πορεία ξεκίνησε με τη συγγραφή διηγημάτων στα τέλη της δεκαετίας του 1940, αλλά έγινε διεθνώς διάσημος με τη νουβέλα ''[[Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει]]'' (1961) και τα μυθιστορήματα ''[[Εκατό Χρόνια Μοναξιά|Εκατό χρόνια μοναξιά]]'' (1967) και ''[[Το φθινόπωρο του πατριάρχη]]'' (1975). Από τα βιβλία του που δεν εντάσσονται στο μπουμ, ξεχωρίζουν τα ''[[Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου]]'' (1981) και ''[[Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας]]'' (1985). Το όνομα του Μάρκες έχει συσχετιστεί ιδιαίτερα με τον μαγικό ρεαλισμό, αν και πολλά έργα του δεν ανήκουν σε αυτό το είδος.<ref name=":0" />
Σε όλη του τη ζωή, ο Γκαρσία Μάρκες διατήρησε τη σοσιαλιστική και αντιιμπεριαλιστική του ιδεολογία.<ref>Bell-Villada (2010), σελ. 65.</ref> Είχε αναπτύξει προσωπική φιλία με τον Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο είχε γνωρίσει πριν την έναρξη της Κουβανικής Επανάστασης και υποστήριζε ανοιχτά.<ref>{{Cite news|url=https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/features/fidel-castro-gabriel-garcia-marquez-a7474596.html|title=When Garcia Marquez met Castro: There was an instant connection|last=Panichelli-Batalla|first=Stéphanie|work=The Independent|date=2016-12-14|page=|language=en-GB|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-29|via=}}</ref>
Το 1972, ο Γκαρσία Μάρκες έλαβε το [[Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Neustadt]] και το 1982 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας
=== Χούλιο Κορτάσαρ ===
Το ''Κουτσό'' (1963), το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως αντιμυθιστόρημα λόγω της αποδόμησης των αφηγηματικών κανόνων,<ref>{{Cite news|url=http://www.efsyn.gr/arthro/paizontas-koytso-me-ton-hoylio-kortasar|title=Παίζοντας «Κουτσό» με τον Χούλιο Κορτάσαρ|last=Σπίνου|first=Παρή|work=Η Εφημερίδα των Συντακτών|date=2018-03-11|page=|language=el|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-27|via=}}</ref><ref>{{Cite news|url=http://www.kathimerini.gr/956641/article/politismos/vivlio/to-koytso-poy-vhmatizei-3ana|title=Το «Κουτσό» που βηματίζει ξανά|last=Μαρίνος|first=Διονύσης|work=|date=2018-04-01|page=|language=el|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-27|via=}}</ref> λογίζεται ως το σπουδαιότερο έργο του Κορτάσαρ και κατά κάποιους το κορυφαίο της λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής.<ref>Standish (2001), σελ. 91.</ref> Επιπλέον, ο Κορτάσαρ θεωρείται ένας από τους καλύτερους διηγηματογράφους του 20<sup>ού</sup> αιώνα.<ref name=":5">Ocasio (2004), σελ. 108.</ref> Τα διηγήματά του, συγκεντρωμένα σε συλλογές όπως ''[[Τα μυστικά όπλα]]'' (1959) και ''[[Όλες οι φωτιές η φωτιά]]'' (1966), είχαν επίσης μεγάλη απήχηση και ενέπνευσαν σημαντικούς σκηνοθέτες, με προεξέχοντες τον [[Μικελάντζελο Αντονιόνι]] και τον [[Ζαν-Λυκ Γκοντάρ]].<ref>{{Cite web|url=http://flix.gr/articles/tribute-may-1968-julio-cortazar.html|title=Αφιέρωμα {{!}} Μάης '68 {{!}} Ο Χούλιο Κορτάσαρ μιλά για το κίνημα που ταρακούνησε τον κόσμο|last=|first=|date=2018-05-21|website=flix.gr|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref> Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Κορτάσαρ ήταν η χρήση στοιχείων του φανταστικού, αλλά και η τοποθέτηση των χαρακτήρων του έξω από τα γεωγραφικά όρια της Λατινικής Αμερικής.<ref name=":5" />
Ο Κορτάσαρ ήταν πολιτικά ενεργός και αφοσιωμένος στην αριστερά, υποστηρίζοντας τις κυβερνήσεις του Φιντέλ Κάστρο, του [[Σαλβαδόρ Αλιέντε]] και των [[Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Σαντινίστας|Σαντινίστας]].<ref>Ocasio (2004), σελ. 107.</ref> Προς το τέλος της ζωής του εμφανίστηκε ενώπιον του [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|ΟΗΕ]], μιλώντας για τα θύματα της δικτατορίας του [[Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα]].<ref name=":5" />[[Αρχείο:Carlos Fuentes, Paris - Mar 2009 (10).jpg|μικρογραφία|227x227px|Κάρλος Φουέντες|εναλλ.=]]
=== Κάρλος Φουέντες ===
Ο [[Κάρλος Φουέντες]] γεννήθηκε στην [[Πόλη του Παναμά]], γιος ενός Μεξικανού διπλωμάτη και της συζύγου του.<ref name=":3">{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2012/05/16/books/carlos-fuentes-mexican-novelist-dies-at-83.html|title=Carlos Fuentes, Mexican Novelist, Dies at 83|last=DePalma|first=Anthony|work=The New York Times|date=2012-05-12|page=|language=en|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-27|via=}}</ref> Ακολούθησε και ο ίδιος καριέρα στη διπλωματία, αλλά με την επιτυχία του πρώτου του μυθιστορήματος, ''La región más transparente'' (1958), αποφάσισε να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Σύντομα απέκτησε διεθνή φήμη με τα μυθιστορήματα ''[[Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρους|Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ]]'' (1962) και ''[[Αύρα (μυθιστόρημα)|Αύρα]]'' (1962), ενώ μετά το πέρας του μπουμ, έγραψε το ''[[Ο γερο-γκρίνγκο|Γερο-γκρίνγκο]]'' (1985), που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ.<ref>{{Cite news|url=http://articles.chicagotribune.com/2012-05-15/entertainment/sns-rt-us-mexico-fuentesbre84e15k-20120515_1_artemio-cruz-crystal-frontier-carlos-fuentes|title=Mexican novelist Carlos Fuentes dies at 83|last=Rama|first=Anahi|work=Chicago Tribune|date=2012-05-15|last2=Diaz|first2=Lizbeth|page=|language=en|archive-url=|archive-date=|accessdate=2018-06-27|via=}}</ref> Εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και σενάρια για τον κινηματογράφο και ήταν από τους κυριότερους συγγραφείς του μπουμ που υιοθέτησε τον μαγικό ρεαλισμό.<ref name=":14" /> Έζησε κατά καιρούς σε πολλές χώρες του κόσμου και δίδαξε σε επιφανή πανεπιστήμια, όπως του [[Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ|Χάρβαρντ]], του [[Πανεπιστήμιο Πρίνστον|Πρίνστον]] και του [[Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ|Κέιμπριτζ]].<ref name=":4">{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=448862|title=Η σκέψη του Κάρλος Φουέντες|last=Προβατάς|first=Μάκης|date=2012-03-16|website=Το Βήμα|publisher=|language=el|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref>
Γραμμή 73 ⟶ 66 :
Βραβευμένος με περίβλεπτες διακρίσεις όπως τα βραβεία [[Βραβείο Ρόμουλο Βαγιέχο|Ρόμουλο Βαγιέχο]] και Μιγκέλ ντε Θερβάντες, ο Κάρλος Φουέντες έχει χαρακτηριστεί «ο εθνικός συγγραφέας» του Μεξικού<ref name=":6" /> και θεωρείται ευρέως ο σπουδαιότερος συγγραφέας της χώρας του.<ref name=":4" /><ref>{{Cite web|url=http://www.theguardian.com/books/2012/may/15/carlos-fuentes|title=Carlos Fuentes obituary|last=Caistor|first=Nick|date=2012-05-15|website=The Guardian|publisher=|language=en|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2018-06-27}}</ref>
=== Άλλοι ===
[[Αρχείο:José Donoso, 1981.jpg|μικρογραφία|
Πολλοί
Ο Κουβανός [[Γκιγιέρμο Καμπρέρα Ινφάντε]] επίσης εντάσσεται στο μπουμ.<ref>{{Cite book|title=Modern Latin American Literature: A Very Short Introduction|first=Roberto|last=González Echevarría|publisher=Oxford University Press|isbn=9780199921058|year=2012|location=Oxford|page=112}}</ref> Το διασημότερο έργο του, το μυθιστόρημα ''[[Τρεις ταλαίπωροι τίγρεις]]'' (1967), περιείχε έναν καινοτόμο πειραματισμό με το κουβανικό ιδίωμα και έχει συγκριθεί με το έργο του Τζέιμς Τζόις, τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα.<ref name=":11">{{Cite web|url=http://www.theguardian.com/news/2005/feb/23/guardianobituaries.booksobituaries|title=Obituary: Guillermo Cabrera Infante|last=Eaude|first=Michael|date=2005-02-23|website=the Guardian|language=en|accessdate=2018-06-28}}</ref> Την εργογραφία του συμπληρώνουν διηγήματα, δοκίμια, μεταφράσεις και σενάρια για τον κινηματογράφο. Το 1997, του απονεμήθηκε το Βραβείο Μιγκέλ ντε Θερβάντες.<ref name=":11" />
Γραμμή 82 ⟶ 75 :
Στο ''Historia personal del "boom"'', ο Ντονόσο αναφέρει πολλούς σχετικά λιγότερο γνωστούς συγγραφείς ως μέλη του λατινοαμερικάνικου μπουμ. Ανάμεσα σε αυτούς είναι οι [[Χόρχε Έντουαρντς]] από τη Χιλή, [[Σαλβαδόρ Γκαρμένδια]] από τη [[Βενεζουέλα]] και [[Αουγούστο Ρόα Μπάστος]] από την [[Παραγουάη]].<ref>{{Cite book|title=Historia Personal del "Boom"|first=José|last=Donoso|publisher=Editorial Andres Bello|isbn=|year=1987|location=Santiago de Chile|page=60}}</ref>
== Αντίκτυπος ==
== Παραπομπές ==
| |||