Ανδρέας Μιαούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) +πηγή για την στιχομυθία |
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) →Πρώιμα χρόνια: επιμέλεια |
||
Γραμμή 36:
Σε νεαρή ηλικία στράφηκε προς την ναυτιλία εργαζόμενος στα ιδιόκτητα πλοία της οικογένειας αποκομίζοντας σημαντικό πλούτο για την εποχή. Ιδιαίτερα κέρδη φαίνεται να αποκόμισε κατά τον αγγλογαλλικό πόλεμο διασπώντας τον βρετανικό ναυτικό αποκλεισμό που είχε επιβληθεί στα γαλλικά παράλια. Από τα ταξίδα του Μιαούλη αναφέρονται αρκετές ιστορίες σχετικά με την γενναιότητα και την τόλμη του. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι σε ένα από τα ταξίδα του, το 1802, συνελλήφθη κοντά στο [[Κάντιθ|Κάδιξ]] από περιπολικό του βρετανικού στόλου και ρυμουλκήθηκε στη ναυαρχίδα του Άγγλου ναύαρχου [[Ναύαρχος Νέλσων|Νέλσωνα]], ο οποίος θαυμάζοντας την τόλμη του τον απελευθέρωσε.{{Ref_label|III|iii|none}} Αναφέρεται, επίσης, ότι σε νεαρή ηλικία είχε συλληφθεί από Μαλτέζους πειρατές, από τους οποίους, όμως, διέφυγε καθώς και ότι συμμετείχε επιτυχώς σε τριήμερη ναυμαχία με ένα γαλλικό πλοίο έξω από τις ακτές της Ιταλίας.<ref name="Σταμέλος">Δημήτριος Σταμέλος, ''Ανδρέας Μιαούλης'', εκδ. Εστία, Αθήνα 2003, ISBN 960-05-1089-X, σελ.44 - 45</ref>
Ο πλούτος που είχε συγκεντρώσει σε συνδυασμό με την κοινωνική θέση της οικογένειάς του τον κατέτασε σε έναν από τους σημαντικότερους Υδραίους της εποχής. Με αυτή την ιδιότητα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο, το 1807, κατά την διαμάχη που ξέσπασε για ενδεχόμενη εξέγερση κατά των Οθωμανών. Αφορμή αποτέλεσε η άφιξη μικρού ρωσικού στόλου με επικεφαλής τον ναύαρχο Σινιαβίν κατά τον [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774)|Ρωσοτουρκικό πόλεμο]], ο οποίος αφού προσωρμίστηκε κοντά στην Ύδρα κάλεσε τους Υδραίους σε εξέγερση.<ref name="Σαχίνης"/> Την είδηση αυτή υποδέχτηκε πανηγυρικά μερίδα των κατοίκων με επικεφαλής τον [[Λάζαρος Κουντουριώτης|Λάζαρο Κουντουριώτη]] ενώ ο διοικητής του νησιού, [[Γεώργιος Βούλγαρης]], διαφωνώντας, κατέφυγε στην [[Αθήνα]]. Με την αναχώρηση του ρωσικού στόλου και φοβούμενοι οθωμανικά αντίποινα, οι ρωσόφιλοι πρόκριτοι αποφάσισαν να αναχωρήσουν από το νησία με τις οικογένειές τους και την κινητή περιουσία τους. Προς αποτροπή αυτού του σχεδίου εστάλη ως εκπρόσωπος του Βούλγαρη, ο Μιαούλης, ο οποίος ανέλαβε την προσωρινή διοίκηση του νησιού αποτρέποντας την αποχώρηση των προκρίτων από το νησί.<ref
Από το 1816 ο Μιαούλης έπαψε να ταξιδεύει και αποσύρθηκε στην Ύδρα όπου και ασχολήθηκε με το εμπόριο παραδίδοντας ουσιαστικά τη ναυτιλιακή επιχείρηση στον γιό του, Δημήτριο.
| |||