Ρωσική γλώσσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ρωσική φωνολογία και το συντακτικό (ειδικά στις βόρειες διαλέκτους) έχουν επίσης επηρεασθεί καθ' έναν βαθμό από το πλήθος των Φιννικών γλωσσών της [[Φιννοουγγρικές γλώσσες|Φιννοουγγρικής υποοικογένειας]]: όπως οι γλώσσες ''Μέργια'', ''Μόκσα'', ''Μουρόμιαν'' και η γλώσσα της ''Μεστσέρα'' και η ''Βεπς'' και ούτω καθεξής. Μερικές γλώσσες αυτών πλέον εξαφανισμένες ομιλούνταν στο κέντρο και το βορρά όπου σήμερα είναι το Ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας. Ήλθαν σε επαφή με τις [[Ανατολικές Σλαβικές γλώσσες]] περί τα πρώιμα χρόνια του Μεσαίωνα και στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκαν ως υπόστρωμα για τη σύγχρονη Ρωσική γλώσσα. Οι ρωσικές διάλεκτοι, ομιλούμενες βόρεια, βορειοανατολικά και βορειοδυτικά της [[Μόσχα]]ς έχουν ένα σημαντικό αριθμό λέξεων Φιννοουγγρικής προέλευσης.<ref>{{cite web|title=Academic credit|publisher=Вопросы языкознания. - М., № 5. - С. 18–28| year = 1982 | url=http://www.philology.ru/linguistics2/filin-82.htm|accessdate= 2006-04-29}}</ref><ref>{{cite web|title=Academic credit|publisher=Прибалтийско-финский компонент в русском слове |url=http://www.ksu.ru/f10/publications/konf/articles_1_1.php?id=5&num=17000000|accessdate= 2006-04-29}}</ref>. ΠεράσματιΣτο πέραμα των αιώνων, το λεξιλόγιο και το λόγιο ύφος της Ρωσικής γλώσσας έχουν επίσης επηρεαστεί από γλώσσες της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης, όπως είναι η [[Πολωνική γλώσσα|Πολωνική]], τα [[Λατινική γλώσσα|Λατινικά]], η [[Ολλανδική γλώσσα|Ολλανδική]], η [[Γερμανική γλώσσα|Γερμανική]], η [[Γαλλική γλώσσα|Γαλλική]], και η [[Αγγλική γλώσσα|Αγγλική]].<ref>{{cite web | title=Encyclopaedia Britannica 1911 | url=http://www.1911encyclopedia.org/Russian_Language}}</ref>

Η Ρωσική ανήκει στις συνθετικές γλώσσες οι οποίες χαρακτηρίζονται από ένα ανεπτυγμένο σύστημα μετατροπής της λέξης μέσω προσφυμάτων (καταλήξεις, προθήματα, επιθήματα). Το όνομα διαθέτει τις κατηγορίες του γένους, του αριθμού και της πτώσης καθώς επίσης και την κατηγορία του έμψυχου-άψυχου που είναι άγνωστη στην ελληνική. Η μορφολογία της ρωσικής γλώσσας είναι πιο απλή από εκείνη της προσλαβικής. Η Ρωσική απέβαλε σχεδόν ολοκληρωτικά τον δυικό αριθμό, την αρχαία μορφή της κλητικής πτώσης η οποία διατηρείται μόνο σε μερικά γλωσσικά απολιθώματα π.χ. Боже! = Θεέ μου!, Господи! = Kύριε!. Η σύγχρονη ρωσική γλώσσα διαθέτει ένα πτωτικό σύστημα με δώδεκα τύπους (έξι για τον ενικό και έξι για τον πληθυντικό αριθμό). Εκτός της ονομαστικής, γενικής, δοτικής και αιτιατικής το ρωσικό πτωτικό παράδειγμα διακρίνει δύο ακόμα τύπους: την οργανική και την προθετική πτώση. Αυτό το γεγονός είναι και ένας από τους λόγους που η σύνταξη στη Ρωσική και η σειρά των μελών της πρότασης είναι πολύ ελεύθερη. Τα μέλη της πρότασης μπορούν να διαταχθούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους χωρίς, ωστόσο, να αλλοιώνεται η νοηματική ακαιρεότηταακεραιότητα της πρότασης. Αυτό συμβαίνει, κατά κύριο λόγο, διότι οι σχέσεις μεταξύ των μελών της πρότασης καθορίζονται από τις καταλήξεις τους. Το πλεονέκτημα αυτό έναντι των καθαρά αναλυτικών γλωσσών προσφέρει περισσότερες δυνατότητες έκφρασης μίας και της αυτής πρότασης με διαφορετκούςδιαφορετικούς τρόπους.<ref>И.К. Калинина, А.Б. Аникина. Современный русский язык, Морфология. Издательство Русский язык, Ленинград 1975.</ref> Τα αριθμητικά παρουσιάζουν πολλές ιδιομορφίες σε σύγκριση με άλλες γλώσσες της ινδοευρωπαικήςινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι όλα κλιτά μέρη του λόγου. Το αριθμητικό ένας, μία, ένα συντάσσονται με ονομαστική πτώση, τα δύο, τρία και τέσσερα με γενική ενικού ενώ τα υπόλοιπα με γενική πληθυντικού.

Το άρθρο ως ξεχωριστό μέρος του λόγου απουσιάζει από τη Ρωσική. Τα αριθμητικά ένας, μία και ένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αόριστα άρθρα. Το γραμματικό γένος (η Ρωσική έχει τρία γένη όπως κακαι η Ελληνική) της λέξης καθορίζεται από την κατάληξή της. Αρσενικού γένους είναι όλα τα ουσιαστικά που λήγουν σε σκληρό (μη ουρανωμένο) σύμφωνο: ''стол, кот, стакан, дом, сок, дуб, собор, покров'' και όσα τελειώνουν σε ''й'': ''музей, шалфей, трамвай, пoпугай, сарай, рай''. Θηλυκά είναι όσα ουσιαστικά λήγουν σε ''а'' και ''я'': ''земля, сумка, музыка, химия''. Τέλος, ουδετέρου γένους είναι τα ουσιαστικά που λήγουν σε ''о, е'' και ολιγάριθμες λέξεις που λήγουν σε ''мя'': ''окно, дерево, небо, здание, море, знамя, время, бремя, пламя, вымя, семя''. Όσα ουσιαστικά λήγουν σε ''ь'' (μαλακό σημείο) είναι είτε αρσενικά είτε θηλυκά (το γραμματικό γένος σ΄ αυτή την περίπτωση καθορίζεται από την κατάληξη της γενικής ενικού που για τα αρσενικά είναι ''я'' και για τα θηλυκά ''и''). Αρσενικού γραμματικού γένους είναι και ορισμένα ουσιαστικά που λήγουν σε ''а'' και ''я'' τα οποία δηλώνουν όντα αρσενικού φύλου: ''папа, дядя, дедушка,'' και υποκοριστικά αρσενικών κυρίων ονομάτων: ''Юра, Миша, Саша,'' από τα ''Юрий, Михаил, Александр''. Υπάρχουν φυσικά και αποκλίσεις από τους παραπάνω κανόνες όπως για παράδειγμα η λέξη ''кофе'' που αν και λήγει σε ''e'' είναι επίσημα γένους αρσενικού, σύμφωνα με την Ακαδημία Επιστημών και πολλά λεξικά, παρόλο που οι περισσότεροι ρωσόφωνοι τη χρησιμοποιούν ως λέξη ουδετέρου γένους. Λέξεις δάνειες που δεν έχουν ακόμη αφομοιωθεί ολοκληρωτικά από το ρωσικό λεξιλόγιο και λήγουν σε φθόγγους μη τυπικούς για το ρωσικό κλιτικό σύστημα θεωρούνται στην πλειοψηφία τους γένους ουδετέρου:''такси, салями, шоу, конфетти, жюри''.

Το [[Χρόνος (γραμματική)|χρονικό σύστημα]] της σύγχρονης Ρωσικής απέβαλε τον αόριστο, τον παρατατικό, τον υπερσυντέλικο και το σουπίνο, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα την αντίθεση του ποιού ενεργείας των ρημάτων. Τα ρήματα της Ρωσικής κλίνονται κατά δύο συζυγίες: την Α΄ ή συζυγία "e" και τη Β΄ ή συζυγία "i". Υπάρχουν ρήματα μικτής κλίσης και ανώμαλα ρήματα. Απέμειναν μόνο τρεις γραμματικοί χρόνοι, ο ενεστώς, ο μέλλων και ο παρελθών. Η διάρκεια μιας πράξης, δηλαδή αν είναι στιγμιαία ή εξακολουθητική, εκφράζεται με το ποιόν ενεργείας του εκάστοτε ρήματος. Τα ρήματα σχηματίζουν ζεύγη τετελεσμένου και μη τετελεσμένου ποιού ενεργείας. Έτσι, ανάλογα με το τι ρήμα χρησιμοποιείται στον μέλλοντα ή στον παρελθόντα χρόνο δηλώνεται και η διάρκεια της πράξης. Τα ρήματα με τετελεσμένο ποιόν ενεργείας δεν έχουν ενεστώτα. Μια άλλη ιδιομορφία της ρωσικής σύνταξης είναι η παράλειψη του βοηθητικού ρήματος είμαι στον ενεστώτα. Έτσι έχουμε στον ενεστώτα καθαρά ονοματικές προτάσεις του τύπου ''(*Αυτός δάσκαλος'' που σημαίνει ''Αυτός είναι δάσκαλος)''. Ο μέλλων (στα ρήματα μη τετελεσμένου ποιού ενεργείας) σχηματίζεται περιφραστικά με το βοηθητικό ρήμα είμαι στον μέλλοντα και το απαρέμφατο του ρήματος. Εκτός από τις κατηγορίες του προσώπου, αριθμού, έγκλισης, και χρόνου το ρωσικό ρήμα διαθέτει και την κατηγορία του γένους που είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ονόματος. Η κατηγορία του γένους στο ρήμα δηλώνεται μόνο στον παρελθοντικό χρόνο με τις καταλήξεις ''"-a"'' για το θηλυκό και ''"-o"'' για το ουδέτερο γένος, και την κατάληξη ''"-и"'' που χρησιμοποιείται και για τα τρία γένη στον πληθυντικό αριθμό. Το αρσενικό γένος στερείται ειδικής κατάληξης. Καταλήγει ως επί το πλέιστονπλείστον στο επίθημα "''-л''" που είναι και ο βασικός δείκτης του παρελθοντικού χρόνου: он сдела-'''л''' αρσενικό γένος, она сдела-л-'''а''' θηλυκό, оно сдела-л-'''о''' ουδέτερο, они сдела-л-'''и''' κοινός τύπος για όλα τα γένη στον πληθυντικό αριθμό. Αναλυτικά στοιχεία χαρακτηρίζουν την υποτακτική έγκλιση που σχηματίζεται με τον αοριστικό τύπο του κλινόμενου ρήματος και το μόριο ''"бы"''.

Στο συμφωνικό σύστημα φωνολογικής σημασίας είναι η διάκριση ηχηρού-άηχου και ουρανισκόφωνου - μη ουρανισκόφωνου (στην παραδοσιακή ρωσική ορολογία σκληρά και μαλακά σύμφωνα).<ref>[http://yarus.aspu.ru/?id=382 Фонетика - Согласные звуки]</ref> Ο τόνος στη Ρωσική όπως και στη Νέα Ελληνική είναι δυναμικός. Είναι ελεύθερος σε αντίθεση με τα Νέα Ελληνικά όπου περιορίζεται στις τρεις τελευταίες συλλαβές. Μπορεί να βρίσκεται σε οποιδήποτεοποιαδήποτε συλλαβή και σε πολυσύλλαβες λέξεις αναπτύσσεται ένας δευτερεύων, βοηθητικός τόνος. Τα ηχηρά σύμφωνα στο τέλος λέξης ή μορφήματος χάνουν την ηχηρότητά τους και προφέρονται όπως τα άηχα αντίστοιχά τους. Παραδείγματος χάριν η λέξη ''друг''(φίλος) (προφέρεται ντρουκ, με άηχο κ παρόλο που γράφεται ντρουγκ γιατί βρίσκεται στο τέλος της λέξης) όμως друга (του φίλου ή τον φίλο) (το '''г''' προφέρεται κανονικά ως ηχηρό γκ), ''Петров'' (προφέρεται πετρόφ). Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται και όταν ένα ηχηρό σύμφωνο βρεθεί μπροστά από ένα άηχο: ''водка'' (η βότκα) το '''д''' προφέρεται ως '''τ''', χάνει δηλαδή την ηχηρότητά του λόγω του άηχου '''κ''' που ακολουθεί. Άηχο σύμφωνο μπροστά από ηχηρό ηχηροποιείται: Στη λέξη ''сделать''(κάνω) το '''с'''(σ) προφέρεται ως '''ζ''' λόγω του ηχηρού '''д''' (ντ) που ακολουθεί. Eξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελεί το ηχηρό σύμφωνο "'''в'''" πριν από το οποίο τα άηχα σύμφωνα δεν αλλοιώνονται: Στη λέξη ''свет'' το '''с'''(σ) προφέρεται κανονικά, δηλαδή άηχο.

Οι διαφορές μεταξύ των ρωσικών διαλέκτων ήταν ανέκαθεν περιορισμένες (σε σύγκριση με τις γερμανικές) και δεν αποτελούσαν εμπόδιο στη συνεννόηση γιατί οι ρώσοιΡώσοι κατοικούσαν κατά κύριο λόγο σε πεδιάδες και η μεταξύ τους επαφή δε διακοπτόταν από γεωγραφικά εμπόδια.

Στον 20ο αιώνα, η ρωσική διδάχτηκε σε ευρεία κλίμακα στα σχολεία των χωρών του παλαιού [[Σύμφωνο της Βαρσοβίας|Συμφώνου της Βαρσοβίας]] και σε άλλες χώρες που συνήθως ήταν σύμμαχες με την [[ΕΣΣΔ]]. Συγκεκριμένα, σε αυτές τις χώρες περιλαμβάνεται η [[Πολωνία]], η [[Βουλγαρία]], η [[Τσεχία]], η [[Σλοβακία]], την [[Ουγγαρία]], την [[Αλβανία]] και την [[Κούβα]]. Εν τούτοις, οι νεότερες γενεές δεν είναι συνήθως εξοικειωμένες με αυτήν, επειδή η ρωσική δεν είναι πλέον υποχρεωτική στα σχολεία τους. Αυτή τη στιγμή είναι η πιο ευρέως διδασκόμενη γλώσσα στην [[Μογγολία]] και έχει γίνει υποχρεωτική από τα 7 και πάνω ως δεύτερη ξένη γλώσσα από το 2006.<ref>{{cite news |first= |last= |author= |agency= [[New York Times]]|title=For Mongolians, E Is for English, F Is for Future |work= |page= |date= February 15, 2005|accessdate=May 16, 2009 |quote= |url=http://nytimes.com/2005/02/15/international/asia/15mongolia.html?_r=2&pagewanted=all}}</ref><ref>{{cite news |first= |last= |author= |agency= [[Новый Регион]]|title=Русский язык в Монголии стал обязательным |work= |page= |date=21 ΣεπτεμβίουΣεπτεμβρίου, 2006|accessdate=16 Μαΐου, 2009|language= Ρωσική |quote= |url=http://pda.nr2.ru/83966.html}}</ref>

Σημαντικές ομάδες ρωσοφώνων υπάρχουν επίσης στη [[Δυτική Ευρώπη]] και στη [[Νότια Ευρώπη]]. Αυτές έχουν αναπτυχθεί μετά διαδοχικά κύματα μεταναστών μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνος, κάθε μια τους με την δική της χροιά. Η [[Γερμανία]], το [[Ηνωμένο Βασίλειο]], η [[Ισπανία]], η [[Γαλλία]], η [[Ιταλία]], το [[Βέλγιο]], η [[Ελλάδα]], η [[Κύπρος]], η [[Βραζιλία]], η [[Νορβηγία]], η [[Αυστρία]] και η [[Τουρκία]] έχουν ρωσόφωνες κοινότητες με σημαντικό πληθυσμό ρωσόφωνων. Οι πόλεις της Αυστραλίας [[Μελβούρνη]] και [[Σίδνεϊ]] έχουν επίσης ρωσικούς πληθυσμούς, με τους περισσότερους Ρώσους να ζουν στην νοτιο-ανατολική Μελβούρνη. Δύο τρίτα από αυτούς είναι στην πραγματικότητα ρωσόφωνοι απόγονοι Γερμανών, Ελλήνων, Εβραίων, Αρμενίων ή Ουκρανών, που είτε παλλινόστησαν, μετά την κατάρευσηκατάρρευσή της [[ΕΣΣΔ]] είτε απλώς αναζητούν προσωρινή εργασία.