Κοσμάς ο Αιτωλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 7590782 από τον Ιστόριπος (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Αναίρεση έκδοσης 7590787 από τον Glorious 93 (Συζήτηση) Επίσημη ονοματολογία είναι η επικυρωμένη απο το ΣΑ του ΟΗΕ. Η ονομασία Βόρεια Μακεδονία δεν έχει επικυρωθεί ούτε απο το ΠτΔ των Σκοπίων. Η επίσημη ονομασία είναι Π.Γ.Δ.Μ και είναι προσωρινή για να μην είναι κράτος χωρίς όνομα. Η ονοματολογία Β.Μακ. προέρχεται απο μια διμερή συμφωνία που είναι επίσημα αντισυνταγματική και έχει λήξη σύμφωνα με τα άρθρα της
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 32:
Αργότερα, υπό την επίδραση εθνικιστικού μύθου, ο Κοσμάς θεωρήθηκε πρόωρος εκφραστής των εθνικών ιδεωδών.<ref name="Kitrom2013-126"/> Παρόμοια άποψη εκφράζουν και οι εκπρόσωποι της αλβανικής εθνικιστικής διανόησης οι οποίοι τον θεωρούν είτε ως πράκτορα του σουλτάνου είτε ως σπορέα της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας στο αλβανικό έδαφος. Το μένος των Αλβανών εθνικιστών εναντίον του ιερομάρτυρα Πατροκοσμά εκδηλώθηκε και στην επέτειο των 300 χρόνων από τη γέννησή του και στον εορτασμό της μνήμης του στο χώρο όπου μαρτύρησε, το 2014 στο Κολικόντασι.<ref>Υφαντής Αρ. Παναγιώτης, Η παρουσία της θρησκευτικής ετερότητας στις Διδαχές του Κοσμά του Αιτωλου. ''Θεολογία'', τομ. 86, 1 (2015), σ. 86.</ref> Είναι γεγονός ότι ο Πατροκοσμάς είχε μια ηπιώτερη στάση ένταντι των μουσουλμάνων σε σύγκριση με τους εβραίους ή τους καθολικούς, ίσως λόγω του ότι οι πρώτοι αποδέχονταν τη δυνατότητα της μετάνοιας. Αυτή του η πεποίθηση επιβεβαιώθηκε με έναν δραματικό τρόπο, καθώς ο Αλή Πασάς, είτε για λόγους ευγνωμοσύνης είτε σε ένδειξη μετάνοιας, ζήτησε να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων του αγίου και να χτιστεί ναός στο όνομά του, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1814.<ref>Τρίτος Μ.Γ., "Κοσμάς ο Αιτωλός. Ο φωτιστής του Γένους - Ο Προφήτης", σ. 98-100. Αναφέρεται στο Υφαντής Α. Π., 2015, σ. 92.</ref>
 
Ανακηρύχθηκε επίσημα [[άγιος]] από το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]] στις [[20 Απριλίου]] [[1961]] και η μνήμη του τιμάται στις [[24 Αυγούστου]]. Επίσης, εκτός από την Ελλάδα τιμάται αρκετές φορές και από την [[Ρωσία]], την [[Σερβία]], την [[Βουλγαρία]], την [[Αρμενία]], τις [[Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής|ΗΠΑ]], την [[Κύπρος|Κύπρο]], την [[Ουκρανία]], την [[Ρουμανία]], το [[Μαυροβούνιο]] και την [[Βόρεια Μακεδονία]].<brΓ.Δ.Μ />(Κράτος Σκοπίων)]]
 
== Διδαχές και Προφητείες ==
Καθώς το κήρυγμά του Κοσμά του Αιτωλού διασώθηκε μέσω της προφορικής παράδοσης, η ακρίβεια του είναι σχεδόν αδύνατο να βεβαιωθεί.<ref name="Kitrom2013-126"/> Στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό αποδίδεται μια σειρά κειμένων, σημαντικότερες των οποίων είναι οι «Διδαχές» και οι «Προφητείες», που πιστεύεται ότι βασίζονται σε κηρύγματα του ίδιου του Αγίου που καταγράφηκαν αμέσως ή σύντομα μετά την απαγγελία τους. Σύμφωνα με τη πλειοψηφία των ερευνητών<ref>Φαλτάιτς, Φ. Μιχαλόπουλος, Μ. Καλινδερης, Κ. Κουρκουλας, Κ. Κώνστας, Απ. Βακαλόπουλος</ref> αποτελούν άμεσες καταγραφές των ομιλιών του<ref>Ιω. Μενούνος, ο.π., σελ. 286</ref>, με πιθανότερο σενάριο κατά τον Ιω.
Μενούνο, να αποτελούν υπαγορευμένες ομιλίες σε μαθητές του<ref>Ιω. Μενουνος,''"Κοσμά Αιτωλού Διδαχές και Βιογραφία"'', Ακρίτας, σελ. 340-1</ref>. Σε ό,τι αφορά τη χρονολόγηση των κειμένων, αυτές διαχωρίζονται σε δυο κατηγορίες με βάση το χρόνο εκφώνησης και τον χρόνο καταγραφής ή αντιγραφής. Σύμφωνα με τα διασωθέντα πρωτότυπα τα οποία μας παρέχουν πληροφορίες σχετικά με το χρόνο<ref>Όπως για παράδειγμα το κείμενο του Αποστολιά που μας αναφέρει ότι η διδαχή εκφωνήθηκε από τον Κοσμά 320 χρόνους από την Άλωση</ref><ref>Ημερομηνίες αναφέρονται σε πλειάδα χειρογράφων σχετικά με το πότε εκφωνήθηκαν και πότε ανεγράφησαν (Ιω. Μενουνος, ο.π., σελ. 294-301)</ref>, αυτές εκφωνήθηκαν από το 1772 ως το 1779 ενώ η καταγραφή τους ξεκινά από το 1780 και φτάνει μέχρι το 1830<ref>Ιω. Μενούνος, ο.π.</ref>. Η κάθε διδαχή του δεν φαίνεται να αποτελεί το περιεχόμενο μιας ομιλίας του, αλλά σύνθεση επί μέρους ομιλιών, που έκανε σε διαφορους τόπους: έτσι εξηγείται η ανωμαλία ως προς τη διαδοχή των θεμάτων που συζητούνται αλλά και η συχνή επανάληψη των ίδιων διηγήσεων και ιδεών.<ref>Απόστολος Βακαλόπουλος, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τομ. Δ' Τουρκοκρατία (1669-1812), εκδ. Ηρόδοτος, Αθήνα, 2005, σελ.367</ref> Οι Διδαχές και οι Προφητείες έτυχαν επανειλημένων αντιγραφών και εκδόσεων και αποτέλεσαν δημοφιλή λαϊκά θρησκευτικά αναγνώσματα. Σε ορισμένα από τα κείμενα αυτά, που έχουν τύχει ερμηνειών και παρερμηνειών, αναπτύσσονται σύγχρονοι προβληματισμοί, όπως η έννοια της Ελληνικότητας, του «Γένους» κτλ.<ref>[http://www.oodegr.com/oode/sygxronoi/dragoumis_aitwlos_1.htm π. Μεταλληνός Δ. Γεώργιος (χωρίς ημ/νία) ''Η διαλεκτική των ταυτοτήτων του Πατροκοσμά και του Ίωνα Δραγούμη''.] Δημιουργία αρχείου 2008.</ref><br />