Ηρακλής (ταινία, 1997): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Φτάνοντας στη Θήβα, ο Ηρακλής απορρίπτεται από τους καταπατημένους κατοίκους μέχρι τη στιγμή που η Μεγκ εμφανίζεται και λέει πως δύο παιδιά έχουν εγκλωβιστεί σε ένα φαράγγι. Ο Ηρακλής τα σώζει, μη γνωρίζοντας πως είναι ο Πόνος και ο Πανικός μεταμφιεσμένοι, επιτρέποντας έτσι στον Άδη να καλέσει την [[Λερναία Ύδρα|Ύδρα]]. Ο Ηρακλής καταφέρνει να τη σκοτώσει και γίνεται ο ήρωας της πόλης. Παρά την αυξανόμενη δημοφιλία του και τις νίκες του απέναντι σε οποιοδήποτε τέρας απελευθερώνει ο Άδης, ο Δίας λέει στον Ηρακλή πως ακόμα δεν είναι "«πραγματικός"» ήρωας. Λυπημένος και απογοητευμένος, ο Ηρακλής στρέφεται στη Μεγκ, η οποία τον ερωτεύεται. Ο Άδης το μαθαίνει και την παραμονή του σχεδίου του να κατακτήσει τον Όλυμπο, κρατάει τη Μεγκ όμηρο και προσφέρει την ελευθερία της με αντάλλαγμα ο Ηρακλής να εγκαταλείψει τις δυνάμεις του για μία μέρα. Ο Ηρακλής αποδέχεται τον όρο με την προϋπόθεση η Μεγκ να μην πάθει τίποτα. Αφού παραδίδει τη δύναμή του, ο Άδης του ραγίζει την καρδιά αποκαλύπτοντάς του πως η Μεγκ δούλευε για εκείνον από την πρώτη στιγμή.

*[[Τέιτ Ντόνοβαν]] ως Ηρακλής. Χαρακτήρας βασισμένος στη θεότητα του Ηρακλή από την [[ελληνική μυθολογία]]. Ο επικεφαλής εικονογράφησης του χαρακτήρα, [[Αντρέας Ντέζα]], περιέγραψε τον Ηρακλή ως "«...όχι πολύ έξυπνος, όχι περπατημένος, είναι απλά ένα αφελές παιδί παγιδευμένο σε ένα μεγάλο σώμα"», και πως ο Ντόνοβαν "«είχε τη γοητεία αλλά ακόμα την ποιότητα της αθωότητας στην ανάγνωσή του"». Ο Ντόνοβαν δεν είχε ξαναχαρίσει τη φωνή του σε κάποιο χαρακτήρα πριν τον ''Ηρακλή''. Ο Ντέζα μετέφερε την "«γοητευτική αλλά αθώα ποιότητα"» του Ντόνοβαν και στις εκφράσεις του Ηρακλή.<ref name="da">{{cite magazine|title=The Quick Draw Artists |magazine=Disney Adventures |pages=44–49 |date=Σεπτέμβριος 1997}}</ref> Ο [[Ρίκι Μάρτιν]] χάρισε τη φωνή του για τη μεταγλώττιση της ταινίας στα Ισπανικά (Λατινική Αμερική και Ισπανία).

*[[Ντάνι Ντε Βίτο]] ως Φιλοκτήτης (Φιλ). Ο επικεφαλής της εικονογράφησης του χαρακτήρα, [[Έρικ Γκόλντμπεργκ]], αναφέρθηκε στους Γκρινιάρη από τη ''[[Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι (ταινία, 1937)|Χιονάτη]]'' και Βάκχο από τη ''[[Φαντασία (ταινία, 1940)|Φαντασία]]'' ως εμπνεύσεις για τον σχεδιασμό του χαρακτήρα. Ο Γκόλντμπεργκ ανέφερε πως ανακάλυψαν πως ο Ντάνι Ντε Βίτο "«είχε πραγματικά διαφορετικούς σχηματισμούς στο στόμα του"» κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, σχηματισμούς τους οποίους χρησιμοποίησαν και στον σχεδιασμό του χαρακτήρα.<ref name="da" />

*[[Τζέιμς Γουντς]] ως Άδης. Η παραγωγός Άλις Ντέγουϊ ανέφερε πως ο Άδης "«υποτίθεται πως θα μιλούσε αργά και θα ήταν απειλητικός με έναν σιωπηλό και τρομακτικό τρόπο"» αλλά σκέφτηκαν πως ο γρήγορος τρόπος ομιλίας του Γουντς θα ήταν "«εξαιρετικός"» για έναν κακό.<ref name="da" /> Ο Γουντς έκανε αρκετούς αυτοσχεδιασμούς κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεών του, ειδικά στους διαλόγους του Άδη με τη Μεγάρα. Ο επικεφαλής εικονογράφησης του χαρακτήρα, [[Νικ Ρανιέρι]], ανέφερε πως ο χαρακτήρας ήταν "«βασισμένος σε έναν ατζέντη του Χόλιγουντ, έναν πωλητή αυτοκινήτων"» και πως πολλά από τα χαρακτηριστικά του ήρθαν από τους αυτοσχεδιασμούς του Γουντς. Συνέχισε λέγοντας πως το δυσκολότερο μέρος της εικονογράφησης του Άδη ήταν το ότι μιλούσε πάρα πολύ και γρήγορα, τόσο πολύ που "«του πήρε δύο εβδομάδες για να εικονογραφίσει μια σκηνή ενός δευτερολέπτου"». Ο Ρανιέρι παρακολούθησε τις άλλες ταινίες του Γουντς και χρησιμοποίησε αυτά που είδε ως βάση για τον χλευασμό του Άδη.<ref name="da" />

*[[Σούζαν Ίγκαν]] ως Μεγάρα (Μεγκ). Ο επικεφαλής εικονογραφιστής του χαρακτήρα, Κεν Ντάνκαν, δήλωσε πως ο χαρακτήρας ήταν "«βασισμένος σε μια κωμικό των '40s"» και πως χρησιμοποίησε Ελληνικά σχήματα για τα μαλλιά της.<ref name="da" />

Τον Νοέμβριο του 1992, ερχόμενοι από την κριτική και εμπορική επιτυχία της ταινίας ''[[Αλαντίν (ταινία, 1992)|Αλαντίν]]'', οι σκηνοθέτες [[Ρον Κλέμεντς]] και [[Τζον Μάσκερ]] άρχισαν και πάλι την ανάπτυξη του ''Πλανήτη των Θησαυρών'' μέχρι το φθινόπωρο του 1993,<ref name="jimhill">{{cite web|url=http://www.laughingplace.com/News-PID115030-115034.asp | title=Who the hell do we get to play Hades? | author=Hill, Jim | publisher=Jim Hill Media | date=5 Απριλίου 2001 | accessdate=30 Σεπτεμβρίου 2018}}</ref> με τους συν-σεναριογράφους του ''Αλαντίν'' [[Τεντ Έλιοτ]] και [[Τέρι Ρόσιο]] να παίρνουν τις ιδέες των Κλέμεντς και Μάσκερ και να γράφουν κάποιο πρόχειρο σενάριο.<ref>{{cite web| url=http://www.blu-ray.com/news/?id=9039 | title=The History of Disney's Treasure Planet | last=Seigel | first=Robert | publisher=blu-ray.com | date=2 Ιουλίου 2012 | accessdate=30 Σεπτεμβρίου 2018}}</ref> Ο [[Τζέφρι Κάτζενμπεργκ]], που ήταν ο πρόεδρος των Walt Disney Studios εκείνο το διάστημα, δεν ενέκρινε το πρότζεκτ αλλά έκανε συμφωνία με τους σκηνοθέτες να γίνει ακόμα μία εμπορικά βιώσιμη ταινία πριν δώσει το πράσινο φως στον ''Πλανήτη των θησαυρών''.<ref name="jimhill"/><ref name="musker">{{cite web|url=http://howardashman.com/blog/john-musker-question-countdown-3/ | last=Gillespie | first=Sarah Ashman | title=John Musker Question Countdown #3 | publisher=howardashman.com | date=7 Μαΐου 2012 | accessdate=30 Σεπτεμβρίου 2018}}</ref> Απορρίπτοντας προτάσεις σε προσαρμογές για τον ''[[Δον Κιχώτης|Δον Κιχώτη]]'', την ''Οδύσσεια'' και τον ''[[Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες|Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες]]'', γνωστοποιήθηκε στους σκηνοθέτες η ιδέα του Χάινταρ για τον ''Ηρακλή''.<ref name="jimhill"/> "«Σκεφτήκαμε πως θα ήταν η ευκαιρία μας να κάνουμε μια ταινία με σουπερ-ήρωα"», είπε ο Μάσκερ, με "«τον Ρον κι εμένα να είμαστε θαυμαστές των κόμικς. Στα στούντιο άρεσε η ιδέα να μετακινηθούμε σε αυτό το πρότζεκτ κι έτσι κάναμε τον ''Ηρακλή''"».<ref name="musker"/>

Με τον ''Ηρακλή'' σε παραγωγή, οι Κλέμεντς και Μάσκερ έκαναν έρευνα κι έγραψαν εκτενείς σημειώσεις για την ταινία. Σε αναλυτικά αποσπάσματα τον Νοέμβριο του 1993, οι ομοιότητες μεταξύ των ιστοριών τους περιελάμβαναν έναν αφελή χαρακτήρα παγιδευμένο ανάμεσα σε δύο κόσμους, έναν στενό φίλο τύπου [[Ντάνι Ντε Βίτο]], μια σοφή ηρωίδα και έναν πανίσχυρο κακό σε μια μάχη του ιδεαλισμού εναντίον του κυνισμού.{{sfn|Thomas|1997|p=164}}{{sfn|Rebello|Healey|1997|p=54–6}} Οι σκηνοθέτες αναζήτησαν επίσης έμπνευση από τις κλασικές εκκεντρικές κωμωδίες που σκηνοθέτησαν οι [[Πρέστον Στέρτζες]] και [[Φρανκ Κάπρα]] με "«τον Ηρακλή ως τον νεαρό [[Τζέιμς Στιούαρτ|Τζίμι Στιούαρτ]] στην ταινία ''[[Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον]]''"» όπως εξήγησε ο Μάσκερ και "«τη Μεγκ να δημιουργείται με πρότυπο την [[Μπάρμπαρα Στάνγουικ]], ειδικά από τους χαρακτήρες που έπαιξε στις ταινίες ''[[Η γυναίκα πειρασμός]]'' και ''[[Ο Λαός Προστάζει]]''"».<ref>{{cite news|title=Disney's `Hercules' Plays Up The Comic Side Of An Epic Tale – Missing From The Disney Treatment Of The Hercules Story Will Be Some Darker Details Of His Life, Including His Illegitimate Birth.|last=Hart|first=John|url=http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19970622&slug=2545749|newspaper=The Seattle Times|date=22 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref>

Ενώ το σενάριο ετοιμαζόταν, οι Κλέμεντς και Μάσκερ συμβουλεύτηκαν τις δουλειές των [[Τόμας Μπούλφιντς]], [[Έντιθ Χάμιλτον]], [[Ρόμπερτ Γκρέιβς]] και άλλων ερμηνευτών της Ελληνικής μυθολογίας μέχρι που έφτασαν στο συμπέρασμα να μην απεικονίσουν την παραδοσιακή ιστορία του Ηρακλή.{{sfn|Thomas|1997|p=165–6}} Επειδή ο Δίας απέκτησε τον Ηρακλή εκτός του γάμου του με την Ήρα, ο Κλέμεντς σημείωσε "«πως θεμιτά θα ήταν δύσκολο θέμα για μια ταινία της Disney. Έτσι σκεφτήκαμε διάφορους τρόπους που θα μπορούσε να ήταν μισός άνθρωπος και μισός θεός. Προχωρήσαμε περισσότερο στο να κάνουμε τον Άδη τον κακό παρά την Ήρα. Ο Ελληνικός Κάτω Κόσμος έμοιαζε σαν μια συναρπαστική, σκοτεινή εικόνα και η αντίθεση με τον Όλυμπο φάνηκε να έχει όλα τα είδη των οπτικών δυνατοτήτων [να γίνει το μέρος του κακού]"».{{sfn|Thomas|1997|p=165–6}} Επιπρόσθετα, κατά την έρευνά τους, οι σκηνοθέτες εμπνεύστηκαν από τη συσχέτιση της δημοτικότητας του Ηρακλή με αυτή των αθλητών και των διασημοτήτων στη σύγχρονη εποχή, με τους δύο να δηλώνουν πως ο Ηρακλής ήταν ο [[Μάικλ Τζόρνταν]] της εποχής του.<ref>{{cite news|last=Rizzo|first=Frank|title=Hercules Gets A Makeover|url=http://articles.courant.com/1997-06-17/news/9706170026_1_hercules-danny-devito-half-goat|newspaper=Hartford Courant|date=17 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref><ref>{{cite news|url=http://articles.philly.com/1997-06-22/entertainment/25525365_1_zeus-alcmene-hercs#sthash.RQuKSrJB.dpuf|title=Hercules, The Original Superhero He's A Myth Who's Hard To Miss, Starring On Tv And In A New Film. The Latter, By Disney, Cleans Up His Story Considerably.|last=Rickey|first=Carrie|work=The Philadelphia Inquirer|date=22 Ιουνίου 1997|accessdate=18 Αυγούστου 2015}}</ref>

Μετά από πολλές συναντήσεις και συσκέψεις, οι Κλέμεντς και Μάσκερ έγραψαν αρκετές ιστορίες πριν προχωρήσουν στο πρώτο τους πρόχειρο σενάριο. Οι κωμικοί συγγραφείς Ντον ΜακΈνερι και Μπομπ Σω καλέστηκαν από την εκτελεστική παραγωγό Τζέιν Χίλεϊ για να δουλέψουν πάνω στον ''Ηρακλή'', όπου η συμβολή τους ήταν "«σημαντικό δομικό στοιχείο σαν να βάζεις κεφαλαία γράμματα στην αρχή κάθε πρότασης και να προσθέτεις τις τελείες και τα κόμματα"». Στο μεταξύ, το πρόχειρό τους ξαναγράφτηκε από την [[Αϊρίν Μέκι]],{{sfn|Rebello|Healey|1997|p=58–9}} φέρνοντας συνολικά περισσότερο χιούμορ και ορισμό στο σενάριο.<ref name="filmscouts">{{cite web|title=Hercules: About The Production |url=http://www.filmscouts.com/scripts/matinee.cfm?Film=hercule&File=productn |publisher=Film Scouts |accessdate=1 Οκτωβρίου 2018 |deadurl=no |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160305012933/http://www.filmscouts.com/scripts/matinee.cfm?Film=hercule&File=productn |archivedate=5 Μαρτίου 2016 |df=mdy-all }}</ref>

Αρχικά, ο [[Ντόνι Όσμοντ]] πέρασε από ακρόαση για να χαρίσει τη φωνή του στον Ηρακλή, αλλά απορρίφθηκε καθώς η φωνή του θεωρήθηκε πολύ βαθιά.<ref>{{cite news|url=https://news.google.com/newspapers?nid=1129&dat=19980617&id=ONBRAAAAIBAJ&sjid=l28DAAAAIBAJ&pg=4764,5671589&hl=en| title=Busy Donny Osmond makes a captain sing|last=Vancheri|first=Barbara|newspaper=Pittsburgh Post-Gazette|date=17 Ιουνίου 1998|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Γράφοντας το ρόλο του Φιλοκτήτη, οι Μάσκερ και Κλέμεντς οραματίστηκαν τον [[Ντάνι Ντε Βίτο]] για τον ρόλο. Ωστόσο, ο Ντε Βίτο αρνήθηκε να περάσει από ακρόαση και έτσι οι [[Εντ Άσνερ]], [[Έρνεστ Μποργκνάιν]] και [[Ντικ Λατέσα]] κλήθηκαν για να διαβάσουν για τον ρόλο. Μετά την ακρόασή του, ο [[Ρεντ Μπάτονς]] έφυγε δηλώνοντας: "«Ξέρω τι θα κάνετε. Θα δώσετε αυτό τον ρόλο στον Ντάνι Ντε Βίτο!"» Σύντομα, οι σκηνοθέτες και η παραγωγός Άλις Ντέγουϊ προσέγγισαν τον Ντε Βίτο σε ένα γεύμα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας ''[[Ματίλντα]]'', όπου ο Ντε Βίτο υπέγραψε για τον ρόλο.<ref name="musker"/>

Για κάθε ταινία κινουμένων σχεδίων από την ''[[Η Πεντάμορφη και το Τέρας (ταινία, 1991)|Πεντάμορφη και το Τέρας]]'', η [[Σούζαν Ίγκαν]] περνούσε από ακρόαση για έναν ρόλο μέχρι που πήρε το ρόλο της Μπελ στην παραγωγή του [[Η Πεντάμορφη και το Τέρας (μιούζικαλ)|Μπρόντγουεϊ]].<ref>{{cite news|title=Voice behind 'Beauty' takes on tough-minded Megara in 'Hercules'|last=Hicks|first=Chris|url=http://www.deseretnews.com/article/568956/Voice-behind-Beauty-takes-on-tough-minded-Megara-in-Hercules.html?pg=all|newspaper=The Deseret News|date=28 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Μαθαίνοντας για τον ''Ηρακλή'', η Ίγκαν επεδίωξε ενεργά τον ρόλο της Μεγάρα, αν και αποκάλυψε πως "«ο Άλαν Μένκεν αρχικά με παρεμπόδισε από το να κυνηγήσω αυτό τον ρόλο. Είπε πως η πρωταγωνίστρια στον ''Ηρακλή'' έπρεπε να ήταν αυτή η κυνική εξυπνάκιας, που δε θα έπρεπε να ακούγεται καθόλου όπως η γλυκιά και αθώα Μπελ"». Τελικά, ο Μένκεν μαλάκωσε και επέτρεψε στην Ίγκαν να περάσει από ακρόαση για τον ρόλο.<ref name="susanegan">{{cite web|last=Hill|first=Jim|title=Disney favorite Susan Egan to perform this Sunday afternoon at LBCC's Music Scholarship Gala Concert|url=http://jimhillmedia.com/editor_in_chief1/b/jim_hill/archive/2012/10/19/disney-favorite-susan-egan-to-perform-this-sunday-afternoon-at-lbcc-s-music-scholarship-gala-concert.aspx |publisher=Jim Hill Media|date=19 Οκτωβρίου 2012|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Η Ίγκαν διάβασε για τον ρόλο μπροστά σε ένα μικρόφωνο ενώ καταγραφόταν σε κάμερα, καθώς ο Μένκεν, ο μουσικός σκηνοθέτης της ''Πεντάμορφης'' Μάικλ Κόσαριν και οι παραγωγοί κάθισαν σε ένα τραπέζι με τα μάτια κλειστά. Εννέα μήνες μετά την συγχρονισμένη καταγραφή των αποτελεσμάτων, η Ίγκαν πήρε τον ρόλο.<ref>{{cite web|title=Susan Egan: Belle, Meg, Glamour and Goop&nbsp;— Part 2 |url=http://www.themousecastle.com/2012/08/susan-egan-belle-meg-glamour-and-goop.html|publisher=The Mouse Castle|date=1 Αυγούστου 2012|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, δόθηκε αρχικά στη Μεγκ μια μπαλάντα με τον τίτλο "«I Can't Believe My Heart"», αλλά ο Κεν Ντάνκαν, ο επικεφαλής εικονογραφιστής για τον χαρακτήρα της Μεγκ, επεσήμανε πως το τραγούδι ήταν εκτός χαρακτήρα. Έτσι, οι Μένκεν και Ζίπελ συνέθεσαν αργότερα το "«I Won't Say I'm In Love"».<ref name="susanegan" />

Το κάστινγκ για τον Άδη αποδείχτηκε προβληματικό για τους Μάσκερ και Κλέμεντς. Όταν ο Ντε Βίτο ρώτησε τους σκηνοθέτες ποιον σκέφτονταν για τον ρόλο του Άδη, εκείνοι απάντησαν πως δεν είχαν επιλέξει κάποιον. Ως απάντηση, ο Ντε Βίτο ξεφούρνισε: "«Γιατί δεν το ζητάτε από τον [[Τζακ Νίκολσον|Τζακ [Νίκολσον]]];"»<ref name="jimhill2">{{cite web|url=http://www.laughingplace.com/News-PID115030-115035.asp | title=Who the hell do we get to play Hades? (Part 2) | last=Hill | first=Jim | publisher=The Laughing Place | date=5 Απριλίου 2001 | accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Όταν ο Ντε Βίτο ενημέρωσε τον Νίκολσον για το πρότζεκτ, την επόμενη εβδομάδα τα στούντιο ήταν διατεθειμένα να πληρώσουν τον Νίκολσον $500,000 για τον ρόλο, αλλά ο Νίκολσον απαίτησε χονδρικά $10–15 εκατομμύρια και 50% από τα έσοδα των πωλήσεων των προϊόντων του Άδη.<ref name="jimhill2"/> Απρόθυμα να μοιραστούν τα έσοδα των προϊόντων με τον ηθοποιό, τα στούντιο ήρθαν με μια αντιπροσφορά η οποία σε σχέση με αυτά που ζητούσε ο ηθοποιός, ήταν σημαντικά μικρότερη. Έτσι, ο Νίκολσον αποφάσισε να απορρίψει το πρότζεκτ.<ref name="jimhill2"/> Απογοητευμένοι από την άρνηση του Νίκολσον, οι Κλέμεντς και Μάσκερ τελικά επέλεξαν τον [[Τζον Λίθγκοου]] ως Άδη το φθινόπωρο του 1994. Έπειτα από εννέα μήνες προσπάθειας να κάνουν την απεικόνιση του Λίθγκοοου ως Άδη να δουλέψει, ο Λίθγκοου απελευθερώθηκε από τον ρόλο τον Αύγουστο του 1995.<ref name="jimhill3">{{cite web|url=http://www.laughingplace.com/News-PID115030-115036.asp | title=Who the hell do we get to play Hades? (Part 3) | last=Hill | first=Jim | publisher=The Laughing Place | date=5 Απριλίου 2001 | accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Σύμφωνα με τον Μάσκερ, οι [[Ρον Σίλβερ]], [[Τζέιμς Κόμπερν]], [[Κέβιν Σπέισι]], [[Φιλ Χάρτμαν]] και [[Ροντ Στάιγκερ]] έφτασαν στα στούντιο για να διαβάσουν για τον ρόλο του Άδη.<ref name="musker"/> Επιπρόσθετα, ο εικονογραφιστής [[Νικ Ρανιέρι]] ισχυρίστηκε πως και οι [[Μάικλ Άιρονσαϊντ]], [[Τέρενς Μαν]] και [[Μάρτιν Λαντάου]] πέρασαν από ακρόαση για τον ρόλο.<ref>{{cite web |url=https://www.facebook.com/NikRanieriAnimator/posts/988317501220318 |title=IN SEARCH OF HADES |last=Ranieri |first=Nik |publisher=[[Facebook]] |date=23 Μαΐου 2015 |accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Όταν οι σκηνοθέτες κάλεσαν τον [[Τζέιμς Γουντς]], εξεπλάγησαν με την ερμηνεία του και ο Γουντς προσλήφθηκε τον Οκτώβριο του 1995.<ref name="jimhill3"/> Ο Πόνος, ένα από τα τσιράκια του Άδη, γράφτηκε έχοντας τον [[Μπόμπκατ Γκόλντθγουεϊτ]] στο μυαλό, αν και ο ηθοποιός εξομολογήθηκε πως έπρεπε να περάσει από ακρόαση για τον ρόλο, έστω κι αν έπαιζε τον εαυτό του.<ref>{{cite news|url=http://edition.cnn.com/SHOWBIZ/9706/27/hercules/|title=Disney hopes 'Hercules' will have strong appeal|work=CNN|date=27 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref>

Η εικονογράφιση ξεκίνησε αρχές του 1995 με μια ομάδα περίπου 700 καλλιτεχνών, εικονογραφιστών και τεχνικών στο [[Μπέρμπανκ|Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια]], ενώ τα στούντιο της Walt Disney στη Γαλλία συνέβαλαν σε περίπου δέκα λεπτά εικονογράφισης, συμπεριλαμβανομένου του τέλους με την κάθοδο των Τιτάνων και του Ηρακλή στον Κάτω Κόσμο.<ref>{{cite web|title=Hercules Fact Sheet—Waaay Long!!!!|publisher=Google Groups |url=https://groups.google.com/forum/#!topic/rec.arts.disney.animation/EVUOna5QrmI|date=12 Μαρτίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ο [[Αντρέας Ντέζα]], ο επικεφαλής εικονογράφισης για τον Ηρακλή, σχολίασε πως η ομάδα που δούλεψε μαζί του για τον Ηρακλή ήταν "«η μεγαλύτερη που δούλεψε ποτέ μαζί"». Είχε δουλέψει στο παρελθόν σε άλλους χαρακτήρες (όπως ο Γκαστόν από την ''[[Η Πεντάμορφη και το Τέρας (ταινία, 1991)|Πεντάμορφη και το Τέρας]]'', ο Τζαφάρ από τον ''[[Αλαντίν (ταινία, 1992)|Αλαντίν]]'' και ο Σκαρ από τον ''[[Ο Βασιλιάς των Λιονταριών|Βασιλιά των Λιονταριών]]'') με περίπου τέσσερις μόνο εικονογραφιστές στη διάθεσή του, ενώ για τον Ηρακλή είχε δώδεκα με δεκατρία άτομα.<ref name="da" /> Δεδομένου πως ο Ντέζα είχε δουλέψει πάνω σε τρεις κακούς στο παρελθόν, ο πρώτος χαρακτήρας που του προσφέρθηκε για να δουλέψει ήταν ο Άδης, αλλά ζήτησε να αναλάβει τον Ηρακλή - "«Γνώριζα πως θα ήταν πιο δύσκολο και μεγαλύτερη πρόκληση, αλλά απλά χρειαζόμουν αυτή την εμπειρία στο βιογραφικό μου"».<ref>{{cite interview|url=http://www.dvdmg.com/interviewandreasdeja.shtml|title=Interview: Animator Andreas Deja|subject=Andreas Deja|date=11 Μαρτίου 2003|publisher=DVD Movie Guide|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ακολουθώντας την κυκλοφορία της ''[[Ποκαχόντας (ταινία, 1995)|Ποκαχόντας]]'', η εικονογράφιση του Άδη δόθηκε αρχικά στον [[Έρικ Γκόλντμπεργκ]], όταν πίστευαν πως ο Τζακ Νίκολσον θα έπαιζε τον χαρακτήρα. Όταν όμως ο Νίκολσον απέρριψε το πρότζεκτ, ο Γκόλντμπεργκ δεν έδειχνε πια ενδιαφέρον να εικονογραφίσει τον χαρακτήρα. Περίπου την ίδια περίοδο, η εικονογράφιση του Φιλοκτήτη ανατέθηκε στον [[Κρις Μπακ]], αλλά όταν εγκατέλειψε την παραγωγή του ''Ηρακλή'', ο χαρακτήρας έμεινε χωρίς επικεφαλή εικονογραφιστή.<ref>{{cite web |url=https://www.facebook.com/NikRanieriAnimator/photos/a.453136058071801.133378.448057295246344/982460605139341 |title=WE DON'T KNOW JACK |last=Ranieri |first=Nik |publisher=[[Facebook]] |date=8 Μαΐου 2015 |accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Όταν ο Ντε Βίτο υπέγραψε για τον ρόλο, ο Γκόλντμπεργκ αποφάσισε να αναλάβει τον Φιλοκτήτη σημειώνοντας τις ομοιότητες με τον Ντε Βίτο στο κοντό ανάστημα και τη φαλάκρα. Καθ'όλη την παραγωγή, υπήρξαν είκοσι-εφτά σχέδια για τον χαρακτήρα,<ref>{{Cite news|last=Strickler|title=`Hercules' got DeVito's goat; `Phil' looks like actor and animator|newspaper=Star Tribune|format=Fee required|via=HighBeam Research|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018|date=29 Ιουνίου 1997|first=Jeff|url=http://www.highbeam.com/doc/1G1-62612426.html}}</ref> με τον Γκόλντμπεργκ να δημιουργεί κυριολεκτικά μια καρικατούρα του Ντε Βίτο με κέρατα, πριν ασκηθεί βέτο από τους σκηνοθέτες. Διατηρώντας τα χαρακτηριστικά του Ντε Βίτο, ο Γκόλντμπεργκ εμπνεύστηκε από τον Γκρινιάρη της ''Χιονάτης'' και τον Βάκχο της ''Φαντασίας'' από άποψη προσωπικότητας και δομής του προσώπου για να φτιάξει τον χαρακτήρα.{{sfn|Thomas|1997|p=210}}

Το soundtrack του ''Ηρακλή'' φέρει τον τίτλο '''''Hercules: An Original Walt Disney Records Soundtrack'''''. Αποτελείται από μουσική που συνέθεσε ο [[Άλαν Μένκεν]] σε στίχους του [[Ντέιβιντ Ζίπελ]], ενορχήστρωση των Ντάνιελ Τρουμπ και [[Μάικλ Σταρόμπιν]]<ref name=allmusic>{{cite web|url=https://www.allmusic.com/album/mw0000024222/credits|title=Hercules (Original Score)|publisher=All Music|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> και τις φωνές των [[Λίλιας Γουάιτ]], [[ΛαΣανζέ]], [[Ροζ Ράιαν]], [[Ρότζερ Μπαρτ]], [[Ντάνι Ντε Βίτο]] και [[Σούζαν Ίγκαν]] ανάμεσα σε άλλους. Το άλμπουμ περιέχει επίσης τη σινγκλ εκδοχή του "«Go the Distance"» σε ερμηνεία του [[Μάικλ Μπόλτον]]. Για την Ισπανική προσαρμογή της ταινίας, το "«Go the Distance"» ξαναηχογραφήθηκε από τον [[Ρίκι Μάρτιν]] και κυκλοφόρησε ως σινγκλ με τον τίτλο "«No Importa La Distancia"», το οποίο επίσης γνώρισε μεγάλη επιτυχία τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο κι εκτός. Στην Τουρκική προσαρμογή της ταινίας, το "«Go the Distance"» ερμήνευσε ο [[Ταρκάν]], ο οποίος χάρισε και τη φωνή του στον Ηρακλή.

Τον Μάρτιο του 1994, ο Ζίπελ ανέλαβε να γράψει τους στίχους για τα τραγούδια της ταινίας μαζί με τον Άλαν Μένκεν.<ref>{{cite news|url=https://variety.com/1994/film/news/disney-puts-on-a-glitzy-lion-show-119347/ | last=Gray | first=Tim | title=Disney puts on a glitzy ‘Lion’ show | publisher=''Variety'' | date=17 Μαρτίου 1994 | accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ο Ζίπελ είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν με τον Μένκεν στο θεατρικό έργο ''It's Better With a Band'' και στο μιούζικαλ ''Diamonds'', το οποίο σκηνοθέτησε ο [[Χάρολντ Πρινς]].<ref>{{cite news|url=http://articles.mcall.com/1994-12-17/entertainment/3000629_1_david-zippel-disney-films-swan|title=Lyricist David Zippel Helping To Put The Tune In Cartoons|last=Longsdorf|first=Amy|newspaper=The Morning Call|date=17 Δεκεμβρίου 1994|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Χαρακτηριστικά για την ταινία, η ιδέα να ενσωματωθεί [[γκόσπελ]] μουσική στα τραγούδια προτάθηκε από τον συν-σεναριογράφο και συν-σκηνοθέτη Τζον Μάσκερ, αλλά ο Μένκεν προτίμησε "«κάτι πολύ κλασικό και [[Ελληνική μουσική|Ελληνικό]] - μια προσέγγιση πιο ''[[:en:Candide (operetta)|Candice]]''"».<ref>{{cite web|url=http://www.ew.com/article/2015/01/22/alan-menken-disney-songs|title=Alan Menken tells the stories behind songs from 'Little Mermaid,' 'Aladdin,' and more Disney classics|last=Snetiker|first=Marc|publisher=''Entertainment Weekly''|date=22 Ιανουαρίου 2015|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ο Μάσκερ εξήγησε πως "«η γκόσπελ είναι ένα είδος μουσικής που λέει μια ιστορία. Μπορεί να είναι αναζωογονητική, ειδικά όταν κάνει τους πάντες να χορεύουν. Ψάχναμε για ένα σύγχρονο ισοδύναμο για τις Ελληνικές αναφορές και αυτό το στυλ μουσικής έμοιαζε να είναι ψυχαγωγικό αλλά και απόμακρο την ίδια στιγμή"».<ref>{{Cite news|url=http://www.thefreelibrary.com/Hits+from+a+myth%3B+HERCULES+HAS+MEMORABLE+MELODIES+AND+GLORIOUS+GOSPEL...-a061136502|title=Hits from a myth; Hercules has memorable melodies and glorious gospel...but not a bouzouki in sight|newspaper=Sunday Mirror|date=5 Οκτωβρίου 1997 |accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Η αρχική προσέγγιση για την απεικόνιση των Μουσών έγινε προς το συγκρότημα [[Spice Girls]], με την πρόσκληση να τραγουδήσουν κι ένα από τα τραγούδια της ταινίας, αλλά απέρριψαν την πρόταση λόγω σύγκρουσης προγραμματισμού.<ref>{{Cite news|title=No Spice for Herc; Girl power flexes some muscle at Disney, as John Millar finds out.|last=Millar|first=John|newspaper=The Daily Record |url=http://www.thefreelibrary.com/NO+SPICE+FOR+HERC%3B+Girl+power+flexes+some+muscle+at+Disney,+as+JOHN...-a061006870 |date=20 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref>

Για την ποπ εκδοχή του "«Go the Distance"», ο Μένκεν επέλεξε προσωπικά τον [[Μάικλ Μπόλτον]] για να ηχογραφήσει το σινγκλ,<ref>{{Cite news|last=Vincent|title=Herc Goes Hip Disney Offers A New Take On Greek Mythology With "Hercules," The Movie|newspaper=The Virginian-Pilot|format=Fee required|via=HighBeam Research|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018|date=27 Ιουνίου 1997 |first=Mal |url=http://www.highbeam.com/doc/1G1-68490120.html}}</ref> για το οποίο η [[Columbia Records]] πλήρωσε ένα ακοινοποίητο ποσό στην [[Walt Disney Records]] για τα δικαιώματα του soundtrack.<ref>{{Cite news|title=Bolton going the ‘Distance’ for ‘Hercules’ soundtrack|last=Sandler|first=Adam|url=https://variety.com/1997/scene/vpage/bolton-going-the-distance-for-hercules-soundtrack-1117343202/|work=Variety|date=4 Μαρτίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Το "«Go the Distance"» ήταν υποψήφιο τόσο για [[Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού|Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού]] όσο και για [[Χρυσές Σφαίρες|Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Τραγουδιού]], αλλά έχασε από την επιτυχία της [[Σελίν Ντιόν]] "«[[My Heart Will Go On]]"» από την ταινία ''[[Τιτανικός (ταινία, 1997)|Τιτανικός]]''.

Η [[Μπελίντα Καρλάιλ]] ηχογράφησε δύο εκδοχές του "«I Won't Say (I'm in Love)"» και συμμετείχε επίσης σε ένα μουσικό βίντεο για λόγους προώθησης της ταινίας. Αν και στην Αγγλική εκδοχή της ταινίας το τραγούδι τελικά δεν χρησιμοποιήθηκε, αρκετές ξένες εκδοχές το συμπεριέλαβαν στη θέση της επανάληψης του "«A Star Is Born"» στους τίτλους τέλους της ταινίας. Κάποιες από αυτές τις εκδοχές περιλαμβάνουν τη Σουηδική, τη Φιλανδική, την Ισλανδική και τη Ρωσική. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η Σουηδική έκδοση του DVD της ταινίας το αντικατέστησε με την επανάληψη του "«A Star Is Born"».

Στις 4 Φεβρουαρίου 1997, η Disney ξεκίνησε την προωθητική καμπάνια της ταινίας με μια πεντάμηνη προωθητική περιοδεία με το όνομα "«Disney's Hercules Mega Mall Tour"» με χορηγό τη Chevrolet Venture. Η περιοδεία πέρασε από 20 πόλεις ξεκινώντας από την [[Ατλάντα]] στην [[Τζόρτζια]]. Με κάτι που είχε χρησιμοποιηθεί και στις προωθητικές καμπάνιες των ταινιών ''[[Ποκαχόντας (ταινία, 1995)|Ποκαχόντας]]'' και ''[[Η Παναγία των Παρισίων (ταινία, 1996)|Η Παναγία των Παρισίων]]'', η περιοδεία περιελάμβανε έντεκα αξιοθέατα συμπεριλαμβανομένων μιας θεατρικής παράστασης, ένα καρουζέλ με θέμα το μωρό Πήγασο, ένα πανηγύρι με παιχνίδια που είχαν θέμα τον Ηρακλή και ένα δεκάλεπτο εργαστήρι εικονογράφισης το οποίο παρουσίαζε ο ίδιος ο Αντρέας Ντέζα, όπου οι επισκέπτες θα προσπαθούσαν να ζωγραφίσουν τον Ηρακλή.<ref>{{cite news|url=https://variety.com/1997/scene/vpage/hercules-hangs-out-at-the-malls-1117435863/|title=‘Hercules’ hangs out at the malls|last=Johnson|first=Ted|publisher=''Variety'' |date=5 Φεβρουαρίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref><ref>{{cite news|url=http://articles.sun-sentinel.com/1997-02-13/news/9702120413_1_hera-movie-animator|title=Disney Promotional Tour A Herculean Undertaking|last=Crouch|first=Lori|newspaper=Sun-Sentinel|location=Boca Raton, Florida|date=13 Φεβρουαρίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref><ref>{{cite news|url=https://news.google.com/newspapers?nid=1683&dat=19970208&id=JKQaAAAAIBAJ&sjid=DC4EAAAAIBAJ&pg=4923,10253901&hl=en|title=Disney to launch 'Hercules' with tour|last=Dunkley|first=Cathy|work=The Hollywood Reporter|publisher=Milwaukee Journal Sentinel|date=8 Φεβρουαρίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref>

Στις 14 Ιουνίου, η πρεμιέρα της ταινίας συνοδεύτηκε από μια παρέλαση ηλεκτρικού φωτός που έγινε στην [[Times Square]]. Η παρέλαση των φωταγωγημένων αρμάτων ταξίδεψε από τον 42ο δρόμο του Μανχάταν στην Πέμπτη Λεωφόρο και στον 66ο δρόμο και σε αυτήν συμμετείχαν αρκετές διασημότητες όπως οι [[Λώρεν Χάτον]], [[Χάρβεϊ Καϊτέλ]], [[Άντι Γκαρσία]], [[Μπάρμπαρα Γουόλτερς]], [[Μάικλ Μπόλτον]] και [[Μαριλού Χένερ]], καθώς επίσης και αθλητές Ολυμπιακών αγώνων.<ref name="blockparty">{{cite news|url=https://variety.com/1997/scene/vpage/herculean-block-party-1116679409/|title=Herculean block party|last=Duiguid|first=Carol | publisher=''Variety''|date=16 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Το γεγονός αυτό προκάλεσε κάποιες αντιδράσεις καθώς ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης [[Εντ Κοτς]], προέβαλε ενστάσεις στο να παραδοθεί η πόλη στην Disney, και οι κριτικοί εξέφρασαν την απορία σχετικά με το τι είναι διατεθειμένοι να δώσουν οι πολιτικοί σε μια ιδιωτική εταιρία με αντάλλαγμα την επένδυση.<ref>{{cite news|url=http://www.csmonitor.com/1997/0613/061397.us.us.5.html|title=Disney's Herculean Feat: Stopping New York Traffic For Movie Premiere Parade|last=Scherer | first=Mark|work=Christian Science Monitor|date=13 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Επίσης, περίπου 100 μέλη της Εθνικής Ένωσης Εργαζομένων και Τεχνικών Εκπομπών χρησιμοποίησαν την περίσταση για να διαμαρτυρηθούν σχετικά με τη νέα συμφωνία της Disney με το ABC,<ref>{{cite news|url=http://www.nydailynews.com/archives/news/dazzling-disney-turns-42d-st-parade-ground-article-1.751017|title=Dazzling! Disney turns 42nd St. into Parade Ground|last1=Claffey|first1=Mike|last2=Williams|first2=Laura| last3=Kornblut|first3=Anne|newspaper=New York Daily News|date=15 Ιουνίου 1997|accessdate=18 Αυγούστου 2015}}</ref> με τον τοπικό πρόεδρο της ένωσης, Τόνι Καπιτάνο, να παραπονιέται λέγοντας "«Πιστεύω πως ο Δήμαρχος παρέδωσε την πόλη στη Disneyland"» και 5000 επιχειρήσεις και κάτοικοι της περιοχής ένιωσαν άσχημα όταν τους ζητήθηκε να σβήσουν τα φώτα τους όταν θα περνούσε η παρέλαση.<ref>{{cite news|title=Its Greeks Bearing Glitz, Disney Parades a Hero|url=https://www.nytimes.com/1997/06/15/nyregion/its-greeks-bearing-glitz-disney-parades-a-hero.html|last=Martin|first=Douglas|newspaper=The New York Times|date=15 Ιουνίου 1997|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Μετά την παρέλαση, ένα ιδιωτικό πάρτι έλαβε χώρα στο συγκρότημα του Chelsea Piers, όπου οι καλεσμένοι δείπνησαν απολαμβάνοντας τη Σούζαν Ίγκαν να ερμηνεύει τραγούδια από την ταινία δίπλα στον ποταμό Χάντσον και δεκάλεπτη επίδειξη πυροτεχνημάτων.<ref name="blockparty" />

Ο ''Ηρακλής'' κυκλοφόρησε πρώτα σε VHS και laserdisc στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 3 Φεβρουαρίου 1998, ως μέρος της συλλογής "«Τα Αριστουργήματα της Disney"». Μέχρι το καλοκαίρι του 1998, οι πωλήσεις και οι ενοικιάσεις έφεραν συνολικά έσοδα $165 εκατομμύρια.<ref>{{cite news|title=Bridled Optimism|first1=James|last1=Bates|first2=Claudia|last2=Eller|url=http://articles.latimes.com/1998/jun/12/business/fi-59077/2|newspaper=''Los Angeles Times''|date=12 Ιουνίου 1998|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Στις 9 Νοεμβρίου 1999, ο ''Ηρακλής'' κυκλοφόρησε σε μια περιορισμένη έκδοση DVD για περίοδο εξήντα ημερών, πριν αποσυρθεί από την αγορά.<ref>{{cite press release|url=http://www.thefreelibrary.com/Disney+to+Debut+Nine+Classic+Animated+Titles+on+DVD+for+a+Limited...-a055479044|title=Disney to Debut Nine Classic Animated Titles on DVD for a Limited Time to Celebrate the Millennium.|location=Burbank, California|agency=Business Wire|publisher=The Free Library|date=17 Αυγούστου 1999|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Τον Ιανουάριο του 2000, η Disney ξεκίνησε τη συλλογή "«Τα χρυσά κλασικά της Disney"», με τον ''Ηρακλή'' να επανακυκλοφορεί σε VHS και DVD την 1η Αυγούστου 2000.<ref>{{cite web|url=http://www.laughingplace.com/News-ID10001170.asp|title=Walt Disney Home Video Debuts the "Gold Classic Collection"|publisher=The Laughing Place|accessdate=1 Οκτωβρίου 2018|date=7 Ιανουαρίου 2000}}</ref> Το DVD περιελάμβανε την ταινία σε διαστάσεις 1.66:1 και πιστοποιημένη από την THX. Συνοδευόταν από ειδικά ένθετα όπως ένα βίντεο του πώς φτιάχτηκε ο Ηρακλής ("«The Making of Hercules"») και το μουσικό βίντεο του τραγουδιού "«Go The Distance"» σε ερμηνεία του Ρίκι Μάρτιν, καθώς επίσης και ένα φυλλάδιο δραστηριοτήτων με τίτλο "«Animals of the Outback"».<ref>{{cite web|archiveurl=https://web.archive.org/web/20000815083411/http://disney.go.com/disneyvideos/disneygold/html/hercules.html |url=http://disney.go.com/disneyvideos/disneygold/html/hercules.html|title=Hercules&nbsp;— Disney Gold Collection|archivedate=15 Αυγούστου 2000|accessdate=18 Αυγούστου 2015|publisher=Disney.go.com}}</ref> Η ταινία κυκλοφόρησε σε μια Ειδική Έκδοση Blu-Ray, DVD και Ψηφιακή HD στις 10 Ιουνίου 2014.<ref>{{cite web|url=http://www.blu-ray.com/movies/Hercules-Blu-ray/44744/ | title=Hercules Blu-Ray | publisher=Blu-Ray.com | date=26 Μαρτίου 2014 | accessdate=1 Οκτωβρίου 2018}}</ref>

Τις δύο πρώτες εβδομάδες της γενικής κυκλοφορίας, ο ''Ηρακλής'' έφτασε τα $58 εκατομμύρια στο box office, χαμηλότερα σε σχέση με την ''[[Ποκαχόντας (ταινία, 1995)|Ποκαχόντας]]'' που είχε έσοδα $80 εκατομμύρια και τον ''[[Ο Βασιλιάς των Λιονταριών|Βασιλιά των Λιονταριών]]'' που είχε έσοδα $119 εκατομμύρια στις αντίστοιχες δύο εβδομάδες. Θεωρούμενη ως αποτυχία για τους μετόχους της Disney, η τιμή της μετοχής της εταιρίας έπεσε κατά 9.7%. Για αυτό το αποτέλεσμα, τα στελέχη έριξαν το φταίξιμο στον "«μεγαλύτερο ανταγωνισμό"» που είχε η ταινία στο box office.<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/1997/07/10/business/hercules-is-too-weak-to-lift-disney-stock.html|title=Hercules Is Too Weak to Lift Disney Stock|last=Fabrikant|first=Geraldine|newspaper=The New York Times|date=10 Ιουλίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Μέχρι το τρίτο Σαββατοκύριακο προβολής, ο πρόεδρος της [[Walt Disney Studios Motion Pictures|Buena Vista Pictures Distribution]] [[Ντικ Κουκ]], ομολόγησε πως ανταγωνιστικές οικογενειακές ταινίες όπως οι ''[[Οι Άνδρες με τα Μαύρα|Άνδρες με τα Μαύρα]]'' και ''[[Μπάτμαν & Ρόμπιν]]'' έπαιξαν ρόλο στη μειωμένη απόδοση της ταινίας στο box office, αλλά προέβλεψε πως η ταινία θα λάμβανε συνολικά παγκοσμίως έσοδα $300 εκατομμυρίων.<ref>{{cite news|url=http://articles.latimes.com/1997/jul/19/entertainment/ca-14132|title=No Herculean Gross; Why?|last=Dutka|first=Elaine|newspaper=Los Angeles Times|date=19 Ιουλίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Παρομοίως, και οι αναλυτές ψυχαγωγίας στόχευσαν την έλλειψη ενδιαφέροντος για τον ''Ηρακλή'' από τους ενήλικες και τους εφήβους, κάτι που δε συνέβη στις ταινίες ''[[Η Πεντάμορφη και το Τέρας (ταινία, 1991)|Η Πεντάμορφη και το Τέρας]]'', ''[[Αλαντίν (ταινία, 1992)|Αλαντίν]]'' και ''[[Ο Βασιλιάς των Λιονταριών]]''.<ref>{{cite news|url=https://variety.com/1997/film/news/is-it-high-noon-for-toon-boon-1116676891/|title=Is it high noon for toon boon?|last=Hines|first=Andrew|work=Variety|date=15 Ιουλίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Μέχρι την άνοιξη του 1998, ο ''Ηρακλής'' είχε έσοδα $99 εκατομμύρια<ref>{{cite news|title=Box Office Gets Its Punch From Just a Few Hits|url=http://articles.latimes.com/1998/mar/10/business/fi-27203|last=Eller|first=Claudia|newspaper=Los Angeles Times|date=10 Μαρτίου 1998|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> και μαζί με τα διεθνή έσοδα, έφτασε συνολικά τα $253 εκατομμύρια.<ref name=Mojo/>

Η σελίδα συλλογής κριτικών [[Rotten Tomatoes]] δίνει στην ταινία ποσοστό αποδοχής 83% με μέσο όρο 7/10, βασισμένο σε 54 κριτικές. Στο τμήμα ομοφωνίας της σελίδας διαβάζουμε: "«Γρήγορο και γεμάτο με δεκάδες αναφορές στην ποπ κουλτούρα, ο ''Ηρακλής'' μπορεί να μην στέκεται στα ίσα με το πάνθεον των πραγματικά κλασικών ταινιών της Disney, αλλά είναι πολύ διασκεδαστικός"».<ref name=rt/> Η ψηφοφορία κοινού στο [[CinemaScore]] έδωσε στην ταινία βαθμό "«Α"» σε μια κλίμακα από το Α+ μέχρι το F.<ref name="CinemaScore">{{cite web |url=https://cinemascore.com |title=CinemaScore |work=cinemascore.com }}</ref>

Ο [[Τζέιμς Γουντς]] έλαβε καθολική αναγνώριση από τους κριτικούς για την ερμηνεία του ως Άδης. Γράφοντας για το ''[[Entertainment Weekly]]'', ο [[Όουεν Γκλέιμπερμαν]] βαθμολόγησε την ταινία με Α- αποθεώνοντας τον Γουντς ότι ήταν η πιο συναρπαστική ερμηνεία του από την ταινία ''[[Σαλβαδόρ]]'' και γράφοντας πως "«η ερμηνεία του Γουντς είναι εμπνευσμένη από το ανέκφραστο θέατρο ποικιλιών. Η ξηρή χιουμοριστική του διάθεση είναι ξεκαρδιστικά αταίριαστη - είναι σαν ένας εχθρικός, εξυπνάκιας πωλητής παγιδευμένος στο σώμα του [[Αντίχριστος|Αντίχριστου]]"».<ref>{{cite web|last=Gleiberman|first=Owen|title=Review: 'Hercules'|url=http://www.ew.com/article/1997/06/27/hercules|work=Entertainment Weekly|date=27 Ιουνίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ο [[Ρότζερ Ίμπερτ]] από την εφημερίδα ''Chicago Sun-Times'' έγραψε μια θετική κριτική για την ταινία, απολαμβάνοντας την ιστορία αλλά και την εικονογράφιση. Ο Ίμπερτ επαίνεσε επίσης την απεικόνιση του Άδη από τον Γουντς, δηλώνοντας πως ο Γουντς φέρνει "«κάτι από την ίδια λεκτική εφευρετικότητα που έφερνε και ο [[Ρόμπιν Γουίλιαμς]] στην ταινία ''[[Αλαντίν (ταινία, 1992)|Αλαντίν]]''"».<ref>{{cite web | last=Ebert | first=Roger | work=RogerEbert.com|date=27 Ιουνίου 1997| title=Hercules|url=https://www.rogerebert.com/reviews/hercules-1997| accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ομοίως, ο κριτικός ταινιών [[Τζιν Σίσκελ]] από την ''Chicago Tribune'', αν και έδωσε 2/4 στην ταινία, έδωσε συγχαρητήρια στο ότι "«ο μόνος αξέχαστος χαρακτήρας της ταινίας είναι ο καλά σχεδιασμένος κακός Άδης (με τη φωνή του Τζέιμς Γουντς), ο οποίος επιδιώκει να φέρει τον Ηρακλή στη σκοτεινή πλευρά. Ο Άδης ακολουθεί το μοτίβο του τζίνι που ο Ρόμπιν Γουίλιαμς έδωσε στον ''Αλαντίν''"».<ref name="Siskel">{{cite web|url=http://articles.chicagotribune.com/1997-06-20/entertainment/9706200276_1_poison-ivy-villains-sequence|title=No. 4 `Batman' Strikes Out|last=Siskel|first=Gene|newspaper=Chicago Tribune|date=20 Ιουνίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Η Τζάνετ Μάσλιν από την εφημερίδα ''[[The New York Times]]'' επαίνεσε επίσης την ερμηνεία του Γουντς λέγοντας: "«Ο Γουντς επιδεικνύει με πλήρη ζωντάνια ενός νευρικού κακού που σχεδίασε ο Σκάρφε"» και πρόσθεσε "«σε κάθε επίπεδο, επίγειο ή άλλο, ο δαιμόνιος νέος εικονογραφημένος ''Ηρακλής'' είναι αρκετά θεϊκός"».<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/movie/review?res=9806E1DD173FF930A25755C0A961958260&partner=Rotten%2520Tomatoes | last=Maslin | first=Janet | title=Oh, Heavens! What a Hero! | work=The New York Times | date=13 Ιουνίου 1997 | accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ο [[Τζέιμς Μπεραρντινέλι]], κριτικός ταινιών για την ''ReelViews'', έδωσε στην ταινία 3/4 γράφοντας: "«ο αληθινός σταρ της ταινίας είναι ο Τζέιμς Γουντς, του οποίου ο Άδης είναι η πιο ζωντανή δημιουργία της Disney από το τζίνι του Ρόμπιν Γουίλιαμς. Ο Άδης είναι ένας ζωηρός κακός με ένα εξαιρετικό ρεπερτόριο ατακών. Και, αν και ο Γουντς δεν είναι τόσο πολύ χαμαιλέων φωνής όπως ο Γουίλιαμς, τον πλησιάζει αρκετά που δεν έχει σημασία"».<ref name="Reelviews"/>

Το στυλ του Σκάρφε και η εμπνευσμένη από αυτόν εικονογράφιση της ταινίας έλαβε μικτές κριτικές με τον Μπεραρντινέλι να την επισημαίνει ως το πιο απογοητευτικό στοιχείο της ταινίας σημειώνοντας: "«αυτή η προσέγγιση κάνει την ταινία να δείχνει βιαστική και, σε κάποιες στιγμές, ανολοκλήρωτη. Δεν είναι πάντα ένα οπτικό θαύμα - ακόμα και οι σκηνές που έγιναν σε υπολογιστή δεν εντυπωσιάζουν. Οι σκηνές που είχαν σκοπό να προσφέρουν ένα μεγαλύτερο θέαμα - ο Όλυμπος και ο Κάτω Κόσμος - προκαλούν κάτι περισσότερο από χασμουρητό"».<ref name="Reelviews">{{cite web|last=Berardinelli| first=James | work=ReelViews | title=''Hercules'' review|url=http://preview.reelviews.net/movies/h/hercules.html | accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Παρομοίως, ο Σίσκελ σημείωσε την έκπληξή του στο "«πόσο μαλακή και φτηνή δείχνει η εικονογράφιση"».<ref name="Siskel"/> Γράφοντας για την εφημερίδα ''[[The Washington Post]]'', ο [[Ντισόν Χάουι]] επέκρινε την εικονογράφιση ως "«μια από τις χειρότερες που έχω δει, συμπεριλαμβανομένων και των σκουπιδιών των ταινιών του [[Ντον Μπλουθ]] και κάθε άχρηστων καρτούν που μεταδίδονται για ψυχαγωγία στην πρωινή Σαββατιάτικη τηλεόραση. Στον ''Ηρακλή'', η αρχαία Θήβα μοιάζει σαν ένα βιαστικό σκίτσο από την τηλεοπτική σειρά ''The Magic School Bus'' και κανένας αθάνατος που σέβεται τον εαυτό του δε θα δεχόταν ούτε νεκρός να βρεθεί σε αυτή την απλοϊκή απεικόνιση του Ολύμπου"».<ref>{{cite web|url=https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/review97/herculeshowe.htm |last=Howe |first=Desson |title=Disney's Myth Conception| work=[[The Washington Post]]|date=27 Ιουνίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ωστόσο, ο Κένεθ Τουράν από την εφημερίδα ''Los Angeles Times'' σημείωσε πως η εικονογράφιση "«έχει τόσο όσο από μια διαφορετική ματιά για να κάνει τα πράγματα ενδιαφέροντα"» και επαίνεσε την Ύδρα ως ένα τεχνολογικό θαύμα.<ref>{{cite web|title='Hercules' is not your professor's version of the tale, but it is another triumph from Disney animation and quip masters.|last=Turan|first=Kenneth|url=http://articles.latimes.com/1997-06-25/entertainment/ca-6546_1_young-hercules|newspaper=Los Angeles Times|date=25 Ιουνίου 1997|accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref>

Παρομοίως, η μουσική έλαβε μικτές κριτικές με τη Ρίτα Κέμπλεϊ από την ''Washington Post'' να γράφει: "«Όπως και τα άλλα τραγούδια του βετεράνου της Disney Άλαν Μένκεν και του νέου του στιχουργού, Ντέιβιντ Ζίπελ, φέρνουν εις πέρας τη δουλειά αλλά δεν συνεισφέρουν κάτι το ιδιαίτερο. Η μουσική επένδυση είναι επηρεασμένη από γκόσπελ, μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, ποιητική μουσική και R&B, αλλά το μοναδικό μπαχαρικό της είναι η ποικιλία της"».<ref>{{cite web|url=https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/review97/herculeskemp.htm | title=Disney's 'Hercules': Myth for the Masses | last=Kempley | first=Rita | work=The Washington Post | date=27 Ιουνίου 1997 | accessdate=2 Οκτωβρίου 2018}}</ref> Ο κριτικός ταινιών του ''Variety'', Λέοναρντ Κλάντι, σημείωσε την έλλειψη της διακριτικότητας της μουσικής γράφοντας πως ο Μένκεν "«κτυπάει τόσες πολλές κουρασμένες νότες στην έκτη του μουσική επένδυση για ταινία κινουμένων σχεδίων"» και "«απλά δεν υπάρχει ένα τραγούδι που να σε κάνει να το σιγοτραγουδάς καθώς βγαίνεις από την αίθουσα και μπαλάντες όπως το "«Go the Distance"» θα χρειαστούν αρκετές επαναλήψεις για να αποτελέσουν υλικό για λίστες αναπαραγωγής"».<ref>{{cite web|url=https://variety.com/1997/film/reviews/hercules-2-1200450181/|title=Review: ‘Hercules’|last=Klady|first=Leonard|work=[[Variety (magazine)|Variety]]|date=June 16, 1997|accessdate=August 18, 2015}}</ref>

Η Disney σκόπευε να κάνει την πρεμιέρα της ταινίας στον [[Πνύκα|λόφο της Πνύκας]], αλλά η Ελληνική κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση όταν τα ελληνικά μίντια και ο κόσμος επέκριναν την ταινία. Η εφημερίδα "«Αδέσμευτος Τύπος"» απεκάλεσε την ταινία "«ακόμα μια περίπτωση που οι ξένοι στρεβλώνουν την ιστορία και την κουλτούρα μας μόνο και μόνο για να ταιριάζει στα οικονομικά τους συμφέροντα"».<ref>{{cite web |last=Byrne |first=Ciaran |author2=Julia Llewelyn Smith |title=Greeks put Hercules on trial |magazine=The Nation |pages=C6, C8 |date=9 Οκτωβρίου 1997 |accessdate=2 Οκτωβρίου 2018 |url=https://news.google.com/newspapers?id=cQkFAAAAIBAJ&sjid=EjIDAAAAIBAJ&pg=2055,3065624}}</ref>

| "«Go the Distance"» <small>([[Άλαν Μένκεν]] & [[Ντέιβιντ Ζίπελ]])</small>

| "«Go the Distance"»

| "«Go the Distance"»