Λάμπρος Κωνσταντάρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
MedMan (συζήτηση | συνεισφορές)
Μικρές προσθήκες και εκφραστικές βελτιώσεις, αφαίρεση (πολλών!) περιττών βικισυνδέσμων
Γραμμή 13:
 
== Βιογραφικό ==
Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από την [[Κωνσταντινούπολη]] και ρίζες από την Σινώπη του Πόντου. Αδερφή του ήταν η Αλεξάνδρα Κωνσταντοπούλου και η επίσης ηθοποιός [[Μήτση Κωνσταντάρα]], ενώπου πέθανε είχεέξι ακόμαμήνες μίααργότερα αδελφήαπ΄αυτόν. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, ήταν αθλητής της [[Α.Ε.Κ. (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]], τερματοφύλακας στην Β΄ ομάδα την περίοδο 1929-30 και αθλητής στίβου σε άλματα και αγωνίσματα δρόμου ταχύτητας<ref>''Αθλητική Ηχώ, [http://srv-web1.parliament.gr/display_doc.asp?item=43465&seg=0 φύλλο Κυριακή 10 Ιουλίου 1955, σελ. 4], συνέντευξη του ιδίου''</ref>. Το 1930 κατατάχθηκε, μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς την δική του θέληση, στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην [[Κέρκυρα]], από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλύτωσε το [[Ναυτοδικείο]] μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 μετέβητον έστειλαν , σχεδόν με το ζόρι, στο [[Παρίσι]] προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στην συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε σταδιακά τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης [[Λουί Ζουβέ]] να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση., Σπούδασετον ηθοποιόςπήρε στη Δρααματική του Σχολή του, στο θέατρο «"Ατενέ»" που την τελείωσε αριστούχος και τοτον προώθησε. Το καλοκαίρι του 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.
 
== Καριέρα ==
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 καταγεγραμμένες παραστάσεις διαφόρων έργων, ξένων και ελληνικών. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην [[Κύπρος|Κύπρο]], την [[Κωνσταντινούπολη]] και την [[Αλεξάνδρεια]]. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 με τον θίασο της [[Κατερίνα Ανδρεάδη|κυρίας Κατερίνας]] στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας» του Φ. Μπάρυ και η τελευταία τον χειμώνα του 1978 με τον δικό του θίασο Λάμπρου Κωνσταντάρα - [[Νίκος Ρίζος|Νίκου Ρίζου]] - [[Μάρω Κοντού|Μάρως Κοντού]] στο [[μιούζικαλ]] «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του [[Κώστας Πρετεντέρης|Κώστα Πρετεντέρη]].
Για τη θεατρική του παρουσία χαρακτηρίστηκε ως ένας «υπέροχος ηθοποιός ρυθμού... (που) είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου.... (με) τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων»<ref>{{Cite book|title = Μέσα απ' τα δικά μου μάτια|last = Κωνσταντάρας|first = Δημήτρης|publisher = Καστανιώτης|year = 1997|isbn = 978-960-03-1866-1|location = Αθήνα|pages = |last2 = Εισαγωγή: Γεωργουσόπουλος|first2 = Κώστας}}</ref>.
Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο και παραμένει ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής και στις νέες γενιές , δεδομένου ότι οι μεγάλες του επιτυχίες εξακολουθούν να παίζονται ασταμάτητα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (''Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα'', ''Η Βίλα των Οργίων'', ''Τι 30, τι 40, τι 50'' κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (''Η Αλίκη στο Ναυτικό'', ''Χτυποκάρδια στο θρανίο'', ''Υιέ μου, υιέ μου'' κλπ). Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σύνολο σε 78 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη [[Γαλλία]] την δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι' αυτήν. Τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ» το 1981, σε σενάριο του γιού του Δημήτρη και του δημοσιογράφου Πάνου Τσίρου.
 
== Προσωπική ζωή ==
Παντρεύτηκε πρώτη φορά το 1945 με την ηθοποιό [[Γιούλη Γεωργοπούλου]], με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και πρώην βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια : την Παυλίνα (1974) και τον Λάμπρο (1979). Παντρεύτηκε δεύτερη φορά το 1971 με τη Φιλιώ Κεκάτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όταν και είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση, τα πέρασε στην [[Βάρκιζα Αττικής|Βάρκιζα]].
 
Πέθανε στο «Ασκληπιείο» της [[Βούλα Αττικής|Βούλας]] στις 28 Ιουνίου 1985. Νωρίτερα (1978 και 1983) είχε υποστεί δύο [[Εγκεφαλικό επεισόδιο|εγκεφαλικά επεισόδια]]. Κηδεύτηκε στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών]].
 
== Θάνατος ==
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπέφερε από [[Σακχαρώδης διαβήτης|διαβήτη]], αλλά ποτέ δεν πρόσεχε την διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση που λίγο αργότερα τον οδήγησε σε ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον Νοέμβριο τηςεκείνης ίδιαςτης χρονιάς, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην παράσταση, παρέλυσε η δεξιά του πλευρά, επηρεάζοντας κυρίως το χέρι και πόδι (ημιπληγία). Μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη [[Εγκεφαλικό επεισόδιο|αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο]]. Η υγεία του σταδιακά βελτιώθηκε, όχι όμως τελείως παρά την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για να επανέλθει. Έτσι έκανεΧωρίς να έχει αποθεραπευτεί πλήρως, γύρισε την τελευταία του ταινία το 1981 ([[Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ]]). Το εγκεφαλικό όμως του είχε αφήσει προβλήματα και στην ομιλία (κολλούσε σε κάποια σύμφωνα, όπως στο κ). Ωστόσο στα γυρίσματα της ταινίας ήταν, όπως πάντα, άψογος και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έμεναν άφωνοι ([[Μάρω Κοντού]], [[Νέλλη Γκίνη]] κλπ). Μετά από αυτή την ταινία ανανεώθηκε, ηχογράφησε μάλιστα και ένα δίσκο με 12 τραγούδια του γιού του, δεδομένου ότι είχε μια καταπληκτική φωνή. Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι του 1983 υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο ήταν πιο βαρύ από το πρώτο και άφησε έντονα τα σημάδια του, αφήνοντας προβλήματα στην ομιλία και στην χρησιμοποίηση του δεξιού του χεριού. Έκτοτε κλείστηκε στον εαυτό του καθηλωμένος πλέον, πέφτοντας σχεδόν σε κατάθλιψη, ενώ δεν ήθελε να δει κανέναν και κανείς να μην τον δει. Έτσι πλέον απομονώθηκε στο σπίτι του στην Βάρκιζα. Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε σταδιακά, ώστε χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Ασκληπιείο της Βούλας. Επέστρεψε στο σπίτι του, όπου πέρασε τις τελευταίες του μέρες άφωνος και καταβεβλημένος [http://www.eirinika.gr/article/9304/ena-sygklonistiko-keimeno-gia-tis-dramatikes-stigmes-prin-fygei-gia-panta-o-lampros]. Στις 28 Ιουνίου 1985 ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από την ζωή σε ηλικία 72 ετών. Ο θάνατός του έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τις ειδήσεις και συγκλόνισε το Πανελλήνιο. Κηδεύτηκε παρουσία πολλού κόσμου την επόμενη μέρα στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών]].
 
== Θέατρο «Λάμπρος Κωνσταντάρας» στο Αιγάλεω==