Λάμπρος Κωνσταντάρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Μικρές προσθήκες και εκφραστικές βελτιώσεις, αφαίρεση (πολλών!) περιττών βικισυνδέσμων |
|||
Γραμμή 13:
== Βιογραφικό ==
Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από την [[Κωνσταντινούπολη]] και ρίζες από την Σινώπη του Πόντου. Αδερφή του ήταν η Αλεξάνδρα Κωνσταντοπούλου και η επίσης ηθοποιός [[Μήτση Κωνσταντάρα]],
== Καριέρα ==
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 καταγεγραμμένες παραστάσεις διαφόρων έργων, ξένων και ελληνικών. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην [[Κύπρος|Κύπρο]], την [[Κωνσταντινούπολη]] και την [[Αλεξάνδρεια]]. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 με τον θίασο της [[Κατερίνα Ανδρεάδη|κυρίας Κατερίνας]] στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας» του Φ. Μπάρυ και η τελευταία τον χειμώνα του 1978 με τον δικό του θίασο Λάμπρου Κωνσταντάρα - [[Νίκος Ρίζος|Νίκου Ρίζου]] - [[Μάρω Κοντού|Μάρως Κοντού]] στο [[μιούζικαλ]] «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του [[Κώστας Πρετεντέρης|Κώστα Πρετεντέρη]].
Για τη θεατρική του παρουσία χαρακτηρίστηκε ως ένας «υπέροχος ηθοποιός ρυθμού... (που) είχε σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου.... (με) τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων»<ref>{{Cite book|title = Μέσα απ' τα δικά μου μάτια|last = Κωνσταντάρας|first = Δημήτρης|publisher = Καστανιώτης|year = 1997|isbn = 978-960-03-1866-1|location = Αθήνα|pages = |last2 = Εισαγωγή: Γεωργουσόπουλος|first2 = Κώστας}}</ref>.
Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως μέσα από τους ρόλους του στον κινηματογράφο και παραμένει ιδιαίτερα αγαπητός και δημοφιλής και στις νέες γενιές , δεδομένου ότι οι μεγάλες του επιτυχίες εξακολουθούν να παίζονται ασταμάτητα από τα τηλεοπτικά κανάλια. Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (''Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα'', ''Η Βίλα των Οργίων'', ''Τι 30, τι 40, τι 50'' κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (''Η Αλίκη στο Ναυτικό'', ''Χτυποκάρδια στο θρανίο'', ''Υιέ μου, υιέ μου'' κλπ). Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σύνολο σε 78 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη [[Γαλλία]] την δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική ταινία που γυρίστηκε στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι' αυτήν. Τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος Μπαλαντέρ» το 1981, σε σενάριο του γιού του Δημήτρη και του δημοσιογράφου Πάνου Τσίρου.
== Προσωπική ζωή ==
Παντρεύτηκε πρώτη φορά το 1945 με την ηθοποιό [[Γιούλη Γεωργοπούλου]], με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον δημοσιογράφο, συγγραφέα και πρώην βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια : την Παυλίνα (1974) και τον Λάμπρο (1979). Παντρεύτηκε δεύτερη φορά το 1971 με τη Φιλιώ Κεκάτου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, όταν και είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση, τα πέρασε στην [[Βάρκιζα Αττικής|Βάρκιζα]].
Πέθανε στο «Ασκληπιείο» της [[Βούλα Αττικής|Βούλας]] στις 28 Ιουνίου 1985. Νωρίτερα (1978 και 1983) είχε υποστεί δύο [[Εγκεφαλικό επεισόδιο|εγκεφαλικά επεισόδια]]. Κηδεύτηκε στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών]].
== Θάνατος ==
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπέφερε από [[Σακχαρώδης διαβήτης|διαβήτη]], αλλά ποτέ δεν πρόσεχε την διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση που λίγο αργότερα τον οδήγησε σε ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον Νοέμβριο
== Θέατρο «Λάμπρος Κωνσταντάρας» στο Αιγάλεω==
|