Ερρίκος ο Λέων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|15|01|2017}}
{{Πληροφορίες μονάρχη
|όνομα = Ερρίκος ο λέων
Γραμμή 30 ⟶ 29 :
|υπογραφή =
}}
Ο '''Ερρίκος ο λέωνΛέων''' (''Heinrich der LöweLowe'', [[1129]] - [[6 Αυγούστου]] [[1195]]) απόμέλος τοντου [[Οίκος των Γουέλφων|ΟίκοΟίκου των Γουέλφων]], ήταν ΙΒ΄12ος δούκας της Βαυαρίας ([[1156]] -80 [[1180]]) και Γ΄3ος δούκας της Σαξονίας ([[1142]] -80 [[1180]]).<ref>Emmerson Ήταν2013, σ. 320</ref> Ο Ερρίκος ο Λέων ήταν από τους πιο ισχυρούς άνδρες της εποχής του, εξουσιάζονταςεξουσίαζε περιοχές από τη [[Βόρεια Θάλασσα]] και τη [[Βαλτική Θάλασσα]] ως τις [[Άλπεις]] και από τητην [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία]] ως την [[Πομερανία]]. Έστησε έναν εραλδικόΕραλδικό λέοντα εμπρόςμπροστά από το ανάκτορό του, γι' αυτό καιπήρε το προσωνύμιόπροσωνύμιο του''"Λέων"''. Ο αυτοκράτορας [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα]] και ο γιος του [[Ερρίκος Δ΄ βασιλείςΣΤ΄ της ΓερμανίαςΑγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] κατόρθωσαν να τον απομονώσουν από τους συμμάχους του και να του στερήσουν τα δύο δουκάτα.
 
==Τα πρώταΠρώτα χρόνια==
Ο '''Ερρίκος ο λέων''' (''Heinrich der Löwe'', [[1129]] - [[6 Αυγούστου]] [[1195]]) από τον [[Οίκος των Γουέλφων|Οίκο των Γουέλφων]], ήταν ΙΒ΄ δούκας της Βαυαρίας (1156-80) και Γ΄ δούκας της Σαξονίας (1142-80). Ήταν από τους πιο ισχυρούς άνδρες της εποχής του, εξουσιάζοντας περιοχές από τη Βόρεια Θάλασσα και τη Βαλτική ως τις Άλπεις και από τη Βεστφαλία ως την Πομερανία. Έστησε έναν εραλδικό λέοντα εμπρός από το ανάκτορό του, γι' αυτό και το προσωνύμιό του. Ο Φρειδερίκος Α΄ και ο γιος του Ερρίκος Δ΄ βασιλείς της Γερμανίας κατόρθωσαν να τον απομονώσουν από τους συμμάχους του και να του στερήσουν τα δύο δουκάτα.
 
Γεννήθηκε στο Ράβενσμπουργκ, ο Ερρίκος ήταν γιος και διάδοχος του [[Ερρίκος Ι΄ της Βαυαρίας|Ερρίκου Ι΄]] δούκα της Βαυαρίας]] και της Γερτρούδης των Σούπλινμπουργκ, κόρης του [[Λοθάριος Β΄ της Γερμανίας|Λοθάριου Β΄]] δούκα της Σαξονίας και βασιλιά της Γερμανίας.<ref>Emmerson 2013, σ. 320</ref> Όταν ο Λοθάριος Β΄ απεβίωσε τον διαδέχθηκε ο Ερρίκος Ι΄ στη Σαξονία. Ο πατέρας του ήταν υποψήφιος το 1138 στις εκλογές του Γερμανού βασιλιά (1138), αλλά τελικά εκλέχθηκε ο [[Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας|Κορράδος Γ΄]] μέλος του [[Οίκος των Χοενστάουφεν,|Οίκος των Χοενστάουφεν]] που μετά την εκλογή του ήρθε σε αντιπαλότητα με τον Ερρίκο Ι΄ και κατέλαβε τα δουκάτα του. Έδωσε τητην [[Βαυαρία]] στον [[Λεοπόλδος δούκας της ΑυστρίαςΒαυαρίας|Λεοπόλδο της Βαυαρίας]] μέλος του [[Οίκος των Μπάμπενμπερκ,|Οίκου ετεροθελή,των Μπάμπενμπερκ]] ετεροθαλή και ομομήτριο αδελφό του και τητην [[Σαξονία]] στον [[Αλβέρτος τουη ΒρανδενβούργουΆρκτος|Αλβέρτο της Άρκτου]] Άνχαλτ, εγγονό του Λοθάριου Β΄. Το 1139 απεβίωσε ο πατέρας του.
==Τα πρώτα χρόνια==
Γεννήθηκε στο Ράβενσμπουργκ, γιος και διάδοχος του [[Ερρίκος Ι΄ της Βαυαρίας|Ερρίκου Ι΄]] δούκα της Βαυαρίας και της Γερτρούδης των Σούπλινμπουργκ, κόρης του [[Λοθάριος Β΄ της Γερμανίας|Λοθάριου Β΄]] δούκα της Σαξονίας και βασιλιά της Γερμανίας. Όταν ο Λοθάριος Β΄ απεβίωσε τον διαδέχθηκε ο Ερρίκος Ι΄ στη Σαξονία. Ο πατέρας του ήταν υποψήφιος το 1138 στις εκλογές του Γερμανού βασιλιά, αλλά τελικά εκλέχθηκε ο [[Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας|Κορράδος Γ΄]] Χοενστάουφεν, που μετά την εκλογή του ήρθε σε αντιπαλότητα με τον Ερρίκο Ι΄ και κατέλαβε τα δουκάτα του. Έδωσε τη Βαυαρία στον [[Λεοπόλδος της Αυστρίας|Λεοπόλδο]] Μπάμπενμπερκ, ετεροθελή, ομομήτριο αδελφό του και τη Σαξονία στον [[Αλβέρτος του Βρανδενβούργου|Αλβέρτο]] Άνχαλτ, εγγονό του Λοθάριου Β΄. Το 1139 απεβίωσε ο πατέρας του.
 
==Δούκας της Βαυαρίας και της Σαξονίας==
==Στην ακμή της ισχύος του==
Ο Ερρίκος αξίωσε τα δουκάτα του και το 1142 ο Κορράδος Γ΄ του απέδωσε τη Σαξονία. Μετά τη συμμετοχή του στη Σταυροφορία εναντίων των Βένδων, ο [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκος Α΄]] βασιλιάς της Γερμανίας του απέδωσε το 1156 και τη Βαυαρία εκτός της Ανατολικής μαρκιωνίας, που απετέλεσε την Αυστρία. Ο Ερρίκος είναι ο ιδρυτής του Μονάχου (1157), της Λυβέκης (1159), του Άουγκσμπουργκ, του Χίλντεσχάιμ, του Στάντε, του Κάσσελ, του Γκύστροου, του Λύνεμπουργκ, του Σάλτσβεντελ, του Σβερίν και του Μπράουνσβαϊκ. Το τελευταίο έγινε η πρωτεύουσά του, όπου μπροστά στο κάστρο του Ντάνκβαρντερόντε έκτισε έναν καθεδρικό ναό και έστησε έναν εραλδικό λέοντα, γι' αυτό και το προσωνύμιό του: ''Ερρίκος ο λέων''.
 
Ο Ερρίκοςπατέρας του Ερρίκου πέθανε αμέσως μετά σε ηλικία 32 ετών (1139) αφού αξίωσεστερήθηκε τα δουκάτα του και τοαποσύρθηκε 1142σε μοναστήρι. Ο μικρός Ερρίκος εξακολουθούσε να διεκδικεί την κληρονομιά του πατέρα του και ο Κορράδος Γ΄ του απέδωσεεπέστρεψε τητην Σαξονία (1142).<ref>Emmerson 2013, σ. 320</ref> Μετά τη συμμετοχή του στη Σταυροφορία εναντίων των Βένδων, ο [[αυτοκράτορας Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα|Φρειδερίκος Α΄]]του βασιλιάςαπέδωσε τηςκαι Γερμανίαςτην τουΒαυαρία απέδωσε(1156), πήρε ωστόσο μόνο το 1156Δουκάτο της Αυστρίας και τηόχι Βαυαρίατην εκτόςΜαγδραβία της ΑνατολικήςΑυστρίας.<ref>Emmerson μαρκιωνίας2013, που απετέλεσε την Αυστρίασ. 320</ref> Ο Ερρίκος είναιo οΛέων ιδρυτήςίδρυσε τουτο Μονάχου[[Μόναχο]] (1157), τηςτο ΛυβέκηςΛούμπεκ (1159), τουτο [[Άουγκσμπουργκ]], τουτο Χίλντεσχάιμ[[Χιλντεσχάιμ]], τουτο Στάντε, τουτο [[Κάσσελ]], τουτο ΓκύστροουΓκούστρο, τουτο [[Λύνεμπουργκ]], τουτο Σάλτσβεντελ, τουτο Σβερίν[[Σβέριν]] και τουτο Μπράουνσβαϊκ. Το τελευταίο έγινε η πρωτεύουσά του, όπου μπροστά στο ''"κάστρο του Ντάνκβαρντερόντε"'' έκτισε έναν καθεδρικόΚαθεδρικό ναό και έστησε έναν εραλδικόΕραλδικό λέονταΛέοντα, γι' αυτό και το προσωνύμιόπροσωνύμιο του: ''Ερρίκος ο λέων'', στον ίδιο ναό τοποθέτησε αργότερα τον ανδριάντα του.
Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλεμέντια των Τσέρινγκεν (Zähringen) με κτήσεις στη Σουαβία. Ο Φρειδερίκος Α΄, που δεν ήθελε κτήσεις των Γουέλφων στο δουκάτο του, τον έπεισε να τη χωρίσει. Νυμφεύτηκε τη Ματίλντα της Νορμανδίας, κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β΄]] βασιλιά της Αγγλίας. Ήταν πιστός στον εξάδελφό του Φρειδερίκο Α΄ και τον υποστήριξε να ισχυροποιηθεί στη Γερμανία και στους πολέμους του στη Λομβαρδία. Αρκετές φορές οι Σάξονες ιππότες του έκαναν να γείρει η μάχη προς την πλευρά του Φρειδερίκου Α΄. Έλαβε μέρος στις πολιορκίες της Κρεμόνας και του Μιλάνου.
 
Νυμφεύτηκε πρώτα την ΚλεμέντιαΚλημεντία τωντου Τσέρινγκεν (Zähringen) με κληρονομικές κτήσεις στη Σουαβία[[Σουηβία]]. Ο Φρειδερίκος Α΄, που δεν ήθελε κτήσεις των Γουέλφων στο δουκάτο του, τον έπεισε να τη χωρίσει. Νυμφεύτηκε τησε δεύτερο γάμο την ΜατίλνταΜατθίλδη της Νορμανδίας, κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας]] βασιλιάκαι της Αγγλίας[[Ελεονώρα της Ακουιτανίας|Ελεονώρας της Ακουιτανίας]], αδελφή του [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου]].<ref>Emmerson 2013, σ. 320</ref> Ήταν πιστός στον εξάδελφό του Φρειδερίκο Α΄ και τον υποστήριξε να ισχυροποιηθεί στη Γερμανία και στους πολέμους του στηστην [[Λομβαρδία.]], Αρκετέςαρκετές φορές οι Σάξονες ιππότες του έκανανΕρρίκου τον βοήθησαν να γείρεινικήσει. ηΤην εποχή που ο Φρειδερίκος Α΄ μάχηΒαρβαρόσσα προςέκανε την πλευράπρώτη τουεπίθεση Φρειδερίκουστην Α΄.βόρεια Έλαβε[[Ιταλία]] ο Ερρίκος ο Λέων έλαβε μέρος στις πολιορκίες τηςστην Κρεμόνας[[Κρεμόνα]] και τουτο Μιλάνου[[Μιλάνο]].
Το 1172 ταξίδευσε προσκυνητής ως στην Ιερουσαλήμ, αφού πρώτα διέμεινε το Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή που ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄]] Κομνηνός ήταν Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
 
==Έκπτωτος των δουκάτων του==
Το 1174 ο Φρειδερίκος Α΄ του ζήτησε να συμμετάσχει σε μια δεύτερη εκστρατεία στη Λομβαρδία, αλλά δεν ακολούθησε ασχολούμενος με τα ανατολικά του σύνορα. Η εκστρατεία απέτυχε και ο Φρειδερίκος Α΄ δυσφόρησε με αυτόν. Ο Ερρίκος Β΄ είχε με επιτυχία ιδρύσει ένα δυνατό και εκτεταμένο κράτος που περιελάμβανε και περιοχές της βορειοανατολικής Γερμανίας. Οι άλλοι πρίγκιπες τον ζήλευαν και ο Φρειδερίκος Α΄ το εκμεταλλεύτηκε: συγκάλεσε εν απουσία του το Δικαστήριο (Court) των πριγκίπων και επισκόπων, τον κατηγόρησε για ανυπακοή, τον κήρυξε έκπτωτο των δουκάτων του και εισέβαλε σε αυτά. Οι σύμμαχοι του Ερρίκου ΙΒ' τον εγκατέλειψαν και υποβλήθηκε στη Βουλή (''Reichstag''), στην [[Ερφούρτη]], όπου τον εξόρισε. Ο έκπτωτος δούκας πήγε στη Νορμανδία, στον πεθερό του.
 
Το 1172 ταξίδευσε προσκυνητής ως στην [[Ιερουσαλήμ,]] αφού πρώτα διέμεινε το [[Πάσχα]] στην [[Κωνσταντινούπολη,]] την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄]].<ref>Peter ΚομνηνόςLock, ήτανThe ΑυτοκράτοραςRoutledge τωνCompanion Ρωμαίωνto the Crusades, (Routledge, 2013), σ. 151</ref>
Όταν ο Φρειδερίκος Β΄ έφυγε το 1189 στη [[Γ΄ Σταυροφορία]], ο Ερρίκος επέστρεψε στη Σαξονία και με ένα στρατό πιστών κατέλαβε την πόλη Μπαρντόβικ για την απιστία της και την ισοπέδωσε εκτός της εκκλησίας. Ο γιος του Φρειδερίκου Β΄ και επόμενος βασιλιάς της Γερμανίας Ερρίκος ΣΤ΄ τον έκανε να ηττηθεί πάλι. Το 1194 ο Ερρίκος έκανε ειρήνη, επέστρεψε στην περιορισμένη πια περιοχή του, αυτήν του Μπράουνσβαϊκ, κρατώντας τον τίτλο του Δούκα και δαπανούσε τα χρήματά του στην τέχνη και στα αρχιτεκτονήματα. Απεβίωσε το επόμενο έτος.
Στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]] συναντήθηκε με τους [[Ναΐτες Ιππότες]] και τους [[Ιωαννίτες Ιππότες]], τον Δεκέμβριο του 1174 επέστρεψε στην Βαυαρία.<ref>The Teutonic Knights in the Crusader States, Indrikis Sterns, A History of the Crusades: The Impact of the Crusades on the Near East, Vol. V, ed.Norman P. Zacour and Harry W. Hazard, (University of Wisconsin Press, 1985), σ. 319</ref><ref>Peter Lock, The Routledge Companion to the Crusades, (Routledge, 2013), σ. 151</ref>
Το 1174 ο Φρειδερίκος Α΄ του ζήτησε να συμμετάσχει σε μια δεύτερη εκστρατεία στη Λομβαρδία, αλλά δεν ακολούθησε, ήταν απασχολημένος με τα ανατολικά του σύνορα. Δεν θεωρούσε την εκστρατεία απαραίτητη για τα συμφέροντα του, ζήτησε από τον Βαρβαρόσσα να του παραχωρήσει σαν αντάλλαγμα την αυτοκρατορική πόλη [[Γκόσλαρ]] αλλά εκείνος το αρνήθηκε.
ΤοΗ 1174εκστρατεία απέτυχε και ο Φρειδερίκος Α΄ τουδυσφόρησε ζήτησεμαζί νατου συμμετάσχειεπειδή σετου μιαεπειδή δεύτερητον εκστρατείαθεωρούσε στηυπεύθυνο Λομβαρδία,χάρη αλλάστην δεν ακολούθησε ασχολούμενος με τα ανατολικάανυπακοή του σύνορα. Η εκστρατεία απέτυχε και ο Φρειδερίκος Α΄ δυσφόρησε με αυτόν. Ο Ερρίκος Β΄ είχε με επιτυχία ιδρύσει ένα δυνατό και εκτεταμένο κράτος που περιελάμβανεπεριείχε και περιοχές της βορειοανατολικής Γερμανίας. Οιστην Σαξονία και την Βαυαρία, οι άλλοι πρίγκιπες τον ζήλευαν και ο Φρειδερίκος Α΄ το εκμεταλλεύτηκε:. Ο Φρειδερίκος Βαρβαρόσσα συγκάλεσε εν απουσία του το ''"Δικαστήριο (Court) των πριγκίπων και επισκόπων"'', τον κατηγόρησε για ανυπακοή, τον κήρυξε έκπτωτο των δουκάτων του και εισέβαλε σε αυτά. Οι σύμμαχοι του Ερρίκου ΙΒ' τον εγκατέλειψαν και υποβλήθηκε στη Βουλή (''Reichstag''), στην [[Ερφούρτη]], όπου τον εξόρισε. Ο έκπτωτος δούκας πήγε στη Νορμανδία, στον πεθερό του.
 
Οι σύμμαχοι του Ερρίκου του Λέοντα τον εγκατέλειψαν και τελικά αναγκάστηκε να δηλώσει την υποταγή του τον Νοέμβριο του 1181 σε νέο Αυτοκρατορικό Συμβούλιο στην [[Ερφούρτη]] που αποφάσισε την εξορία του. Ο έκπτωτος δούκας πήγε στη [[Νορμανδία]] στον πεθερό του (1182), έμεινε τρία χρόνια και επέστρεψε στην Γερμανία (1185), εξορίστηκε ξανά (1188) και η σύζυγος του Ματθίλδη πέθανε την επόμενη χρονιά (1189).
Όταν ο Φρειδερίκος Β΄Α΄ έφυγε το 1189 στηστην [[Γ΄ Σταυροφορία]], (1189) ο Ερρίκος ο Λέων επέστρεψε στη Σαξονία και με ένα στρατό πιστών κατέλαβε την πόλη Μπαρντόβικ γιακαι την απιστίαισοπέδωσε τηςολόκληρη καιγια την ισοπέδωσε εκτόςαπιστία της, άφησε μόνο την εκκλησίαςεκκλησία. Ο γιος και διάδοχος του Φρειδερίκου Β΄Α΄ καιΕρρίκος επόμενοςΣΤ΄ βασιλιάςτον τηςνίκησε Γερμανίαςξανά και ο Ερρίκος ΣΤ΄ο τονΛέων έκανεαναγκάστηκε να ηττηθείκλείσει πάλι. Τοειρήνη (1194). οΟ Ερρίκος έκανε ειρήνη, επέστρεψε στην περιορισμένη πια περιοχή του, αυτήνγύρω τουαπό το Μπράουνσβαϊκ, κρατώντας μόνο τον τίτλο του Δούκα, και δαπανούσεσπατάλησε τα χρήματά του στην τέχνη και σταστην αρχιτεκτονήματα.αρχιτεκτονική, Απεβίωσεαπεβίωσε το επόμενο έτος.
 
==Οικογένεια==
 
Νυμφεύτηκε πρώτα την Κλημεντία, κόρη του [[Κορράδος Α΄ του Τσέρινγκεν|Κορράδου Α΄ του Τσέρινγκεν]] δούκακαι τουτης ΤσέρινγκενΚλημεντίας (Zähringen)του Ναμύρ και είχε τέκνα:<ref>C. W. Previte Orton, The Early History of the House of Savoy: 1000-1233, (Cambridge University Press, 1912), σ. 329, Σημείωση 3</ref><ref>Lyon 2013, σ. 249</ref>
* Γερτρούδη 1155-1197, παντρεύτηκε πρώτα τον [[Φρειδερίκος Δ΄ της Σουαβίας|Φρειδερίκο Δ΄]] δούκα της Σουαβίας και έπειτα τον [[Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας|Κνούτο ΣΤ΄ των Έστριδσεν]] βασιλιά της Δανίας.
 
Τη χώρισε το 1162 και το 1168 ο Ερρίκος έκανε δεύτερο γάμο με τη Ματίλντα της Νορμανδίας, κόρη του [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Β΄]] της Αγγλίας και είχε τέκνα:
*Γερτρούδη Ματίλντατης ήΒαυαρίας Ριτσέντσα 11721155-12041197, παντρεύτηκε πρώτα τον Γοδεφρείδο[[Φρειδερίκος κόμηΔ΄ τουτης ΠερςΣουαβίας|Φρειδερίκο Δ΄ της Σουαβίας]] και έπειτα τον Ένγουεραντ[[Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας|Κνούτο Γ΄ΣΤ΄ κύριοτης τουΔανίας]] Κουσύ.
*Ριτσέντζα της Βαυαρίας 1157-1167
* [[Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου|Ερρίκος Ε΄]] π. 1173-1227, παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου.
*Ερρίκος της Βαυαρίας, πέθανε νέος
* [[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Δ΄]] π. 1175-1218 βασιλιάς της Γερμανίας.
 
* [[Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ|Γουλιέλμος]] 1184-1213, κύριος του Λύνεμπουρκ. Γιος του ήταν ο [[Όθων Α΄ του Μπρούνσβικ|Όθων Α΄]] ''ο παις'' δούκας του Μπράουνσβαϊκ-Λύνεμπουρκ.
Ο Ερρίκος ο Λέων χώρισε την πρώτη σύζυγο του (1162) και παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την [[Ματθίλδη της Αγγλίας]] κορη του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας με την οποία απέκτησε :[6]
 
*Ματίλντα ή Ριτσέντσα 1172-1204, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Γοδεφρείδο κόμη του Περς και σε δεύτερο γάμο τον Ένγουεραντ Γ΄ κύριο του Κουσύ.<ref>John W. Baldwin, Aristocratic Life in Medieval France, (Johns Hopkins University, 2002), σ. 46</ref>
* [[Ερρίκος Ε΄ του Ρήνου|Ερρίκος Ε΄]] π. 1173-1227, παλατινός κόμης (δούκας) του Ρήνου.<ref>Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129</ref>
*Λοθάριος της Βαυαρίας π. 1174-1190
* [[Όθων Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθων Δ΄]] π. 1175-1218 βασιλιάς της Γερμανίας.<ref>Helen Nicholson, Love, War, and the Grail, (Brill, 2001), σ. 129</ref>
* [[Γουλιέλμος του Λύνεμπουργκ|Γουλιέλμος]] 1184-1213, κύριος του Λύνεμπουρκ. Γιος του ήταν ο [[Όθων Α΄ του Μπρούνσβικ|Όθων Α΄]] ''ο παις'' δούκας του Μπράουνσβαϊκ-Λύνεμπουρκ.<ref>Lyon 2013, σ. 245</ref>
 
Πέρα από αυτά καταγράφονται άλλα τρία παιδιά από τον γάμο του Ερρίκου με την Ματθίλδη.
 
Από την εκτός γάμου σχέση του με την Ίντα του Μπλίεσκάστελ είχε φυσικό τέκνο τη:
 
* Ματίλντα, σύζυγο του [[Ερρίκος Μπόρβιν Α΄ του Μεκλεμβούργου|Ερρίκου-Μπόρβιν Α΄]] κυρίου του Μεκλεμβούργου.
 
==Ο Ερρίκος στη λαϊκή φαντασία==
 
Σύντομα μετά που απεβίωσε, ήταν θέμα μιας λαϊκής διήγησης, του ''έπους (saga) του Ερρίκου''. Στο έπος ο Ερρίκος πηγαίνοντας για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους συναντά έναν λέοντα να μάχεται έναν δράκο. Πήρε το μέρος του λέοντα και σκότωσαν τον δράκο· ο λέοντας τον ακολούθησε υπάκουος πίσω στο Μπράουνσβαϊκ και όταν ο Ερρίκος απεβίωσε, τελείωσε τη ζωή του άσιτος και θλιβόμενος δίπλα στον τάφο του κυρίου του. Οι κάτοικοι της πόλης έστησαν το άγαλμα του λέοντα προς ανάμνησή του. Το έπος ενέπνευσε την Τσεχική διήγηση του ''Ιππότη του Μπράουνσβαϊκ'', που παριστάνεται επάνω σε μία στήλη στην γέφυρα του [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Καρόλου Δ΄]] στην Πράγα. Επίσης ο Ιταλός συνθέτης Α. Στεφάνι εμπνεύστηκε την όπερα ''Ενρίκο Λεόνε''.
Ο Ερρίκος ο Λέων παρέμεινε σαν μια σημαντική και θρυλική φυσιογνωμία στην σύγχρονη Γερμανία.<ref>https://www.welt.de/welt_print/article2052536/Barbarossas-Staatsfeind-Nummer-eins.html</ref> Η [[Ναζιστική Γερμανία]] τον τίμησε σαν προκάτοχο της πολιτικής της και ανακήρυξε τον καθεδρικό ναό του Μπράουνσβαϊκ που βρισκόταν ο τάφος σαν τόπο προσκυνήματος.<ref>http://www.vernetztes-gedaechtnis.de/domHeinrichderloewe.htm</ref>
Σύντομα μετά που απεβίωσε, ήτανέγινε θέμακεντρικός ήρωας μιας λαϊκής διήγησης, τουτων ''έπους (saga)"Σάγκας του Ερρίκου"''.<ref>Brothers Grimm. "Heinrich der Löwe" [Henry the Lion - The Brothers' Grimm version]. Deutsche Sagen (in German). Projekt Gutenberg-DE.</ref> Στο έπος ο Ερρίκος πηγαίνοντας για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους συναντά έναν λέοντα να μάχεται έναν δράκο. Πήρε το μέρος του λέοντα και σκότωσαν μαζί τον δράκο·, ο λέοντας τον ακολούθησε υπάκουος πίσω στο Μπράουνσβαϊκ και όταν ο Ερρίκος απεβίωσε, ο λέοντας απελπισμένος τελείωσε τη ζωή του άσιτος και θλιβόμενος δίπλαπάνω στον τάφο του κυρίου του. Οι κάτοικοι της πόλης έστησαν το άγαλμα του λέοντα προς ανάμνησή του. Το έπος ενέπνευσε την Τσεχική διήγηση του ''Ιππότη του Μπράουνσβαϊκ'', που παριστάνεται επάνω σε μία στήλη στην γέφυρα του [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Καρόλου Δ΄]] στην Πράγα. Επίσης ο Ιταλός συνθέτης Α. Στεφάνι εμπνεύστηκε την όπερα ''Ενρίκο Λεόνε''.
 
Οι κάτοικοι της πόλης έστησαν το άγαλμα του λέοντα προς ανάμνηση του.<ref>Combellack, C. R. B. (1955), "Die Sage von Heinrich dem Löwen. Ihr Ursprung, Ihre Entwicklung und Ihre Überlieferung by Karl Hoppe", Comparative Literature, 7 (2): 160–162</ref><ref>Jäckel, Dirk (2006), Der Herrscher als Löwe: Ursprung und Gebrauch eines politischen Symbols im Früh- und Hochmittelalter (in German), Cologne / Weimar: Böhlau Verlag, σσ. 163–164</ref><ref>Pollach, Günter (2011), Kaleidoskop der Mächtigen: Randglossen zu überlieferten Mythen und Episoden der Geschichte (in German), σσ. 64–67</ref> Το έπος ενέπνευσε την Τσεχική διήγηση του ''Ιππότη του Μπράουνσβαϊκ'', παριστάνεται επάνω σε μία στήλη στην γέφυρα του αυτοκράτορα [[Κάρολος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Καρόλου Δ΄]] στην Πράγα. Ο Ιταλός συνθέτης Α. Στεφάνι εμπνεύστηκε την όπερα ''"Ενρίκο Λεόνε"'' με κεντρικό ήρωα τον Ερρίκο.<ref>https://www.klassika.info/Komponisten/Steffani_Agostino/Oper/EnricoLeone/index.html</ref>
 
==Παραπομπές==
<references />
 
==Πηγές==
 
*Benjamin Arnold, Benjamin (1996). "Henry the Lion and His Time. Lordship and Representation of the Welf Dynasty 1125–1235",. Journal of Medieval History, vol. 22, pp.(4): 379–393. (1996)
*Emmerson, Richard K. (2013). Key Figures in Medieval Europe: An Encyclopedia. Routledge. ISBN 978-1136775185.
*Karl Jordan, Henry the Lion. A Biography, ISBN 0-19-821969-5
*Jäckel, Dirk (2006), Der Herrscher als Löwe: Ursprung und Gebrauch eines politischen Symbols im Früh- und Hochmittelalter (in German), Cologne / Weimar: Böhlau Verlag
*Heinrich der Löwe und seine Zeit. Katalog der Ausstellung. Bd. 2. Braunschweig, 1995.
*Karl Jordan, Karl. Henry the Lion. A Biography, ISBN. 0-19-821969-5
*Leila Werthschulte, Heinrich der Löwe in Geschichte und Sage (Heidelberg, Universitätsverlag Winter, 2007).
*Lyon, Jonathan R. (2013). Princely Brother and Sisters: The Sibling Bond in German Politics, 1100–1250. Cornell University Press.
*Heinrich der Löwe und seine Zeit. Katalog der Ausstellung. Bd. 2. Braunschweig,. 1995.
*Pollach, Günter (2011), Kaleidoskop der Mächtigen: Randglossen zu überlieferten Mythen und Episoden der Geschichte (Στα Γερμανικά)
*Leila Werthschulte, Leila (2007). Heinrich der Löwe in Geschichte und Sage. (Heidelberg,: Universitätsverlag Winter, 2007).
 
==Πινακοθήκη==
 
<gallery mode="packed" widths="500px" heights="150px">
File:JindraLev.jpg|Ο Ερρίκος σε μικρογραφία της εποχής του. Από το έργο Historia Welforum
Γραμμή 79 ⟶ 106 :
File:Braunschweig Brunswick Orden Heinrichs des Loewen (1834).JPG|Παράσημο (1834-1918) του Τάγματος του Ερρίκου του λέοντος, του δουκάτου του Μπράουνσβαϊκ
</gallery>
 
{{Authority control}}
 
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Henry the Lion}}
 
[[Κατηγορία:Δούκες της Βαυαρίας]]