Αλέξανδρος Παπάγος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 91.140.89.212 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό 79.166.183.160 Ετικέτα: Επαναφορά |
||
Γραμμή 40:
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] στις [[9 Δεκεμβρίου]] [[1883]] και ήταν γιος του Λεωνίδα Παπάγου ([[Σύρος]] [[1844]] - [[1912]]), υποστρατήγου του στρατού και προσωπάρχη του Υπουργείου Στρατιωτικών, και της Μαρίας Αβέρωφ, κόρης του [[Αυγερινός Αβέρωφ|Αυγερινού Αβέρωφ]]. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από τις [[Κυδωνίες]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] ενώ από την πλευρά της μητέρας του από την [[Οικογένεια Αβέρωφ]]. Μεγάλωσε στην Αθήνα και μετά την περάτωση των εγκύκλιων σπουδών εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το [[1901]] αλλά την εγκατέλειψε σε ένα χρόνο προκειμένου να ακολουθήσει στρατιωτική εκπαίδευση στο εξωτερικό, επειδή είχε υπερβεί την ηλικία εισόδου στη [[Σχολή Ευελπίδων]]. Φοίτησε για μία διετία [[1902]]- [[1904]] στη στρατιωτική σχολή των [[Βρυξέλλες|Βρυξελλών]] και στην επόμενη διετία στη σχολή Εφαρμογής Ιππικού της [[Υπρ]].
Το [[1906]] επέστρεψε στην Ελλάδα και κατετάγη στο στρατό ως
Μετά την επικράτηση του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Βενιζέλου]] το [[1917]], θεωρούμενος δεδηλωμένος οπαδός του Κωνσταντίνου, αν και υπέβαλε παραίτηση στις 8 Αυγούστου του 1917 για πολιτικούς λόγους η νέα κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου τον εξόρισε διαδοχικά στα νησιά [[Ίος|Ίο]], [[Θήρα]], [[Μήλος|Μήλο]] και [[Κρήτη]]. Μετά την εκλογές του 1920 και την μεταπολίτευση που ακολούθησε ο Α. Παπάγος ανακλήθηκε στο στράτευμα με αναδρομική απόδοση του βαθμού του αντισυνταγματάρχη (από 12-1-1918). Συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία στην αρχή ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού και μετά Μεραρχίας Ιππικού όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του [[1922]]. Για τις υπηρεσίες του στη Μικρά Ασία τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Μετά το [[Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη]] τον Οκτώβριο του [[1923]] τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία.
Γραμμή 106:
Στις [[18 Νοεμβρίου]] η κυβέρνηση του Στρατάρχη ορκίστηκε ενώπιον του [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιά Παύλου]] και στις [[20 Δεκεμβρίου]] έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Στην εξωτερική πολιτική η νέα κυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε με την πολιτική των [[Η.Π.Α.]] κατανοώντας την ηγετική τους σημασία μεταξύ των χωρών του «ελευθέρου κόσμου» και τους παραχώρησε το δικαίωμα της δημιουργίας στρατιωτικών βάσεων στο ελληνικό έδαφος. Αυτή την περίοδο κορυφώνεται ο απελευθερωτικός αγώνας των [[Κύπρος|Κυπρίων]] από τη [[Μεγάλη Βρετανία|βρετανική]] αποικιοκρατία με αποτέλεσμα την άμεση εμπλοκή της Ελλάδας στο θέμα, επιδιώκοντας την ένωση αντιμετωπίζοντας όμως και την αντίδραση της ισχυρής συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας. Η ελληνική διπλωματία έδρασε επίσημα με προσφυγή στον [[Ο.Η.Ε.]] στις [[16 Αυγούστου]] [[1954]], ενώ είχε προηγηθεί στις [[22 Δεκεμβρίου]] [[1953]] συνάντηση του Παπάγου με το Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών [[Άντονι Ήντεν]] χωρίς να υπάρξει συμφωνία. Τελικά η υπόθεση της Κύπρου αποφασίστηκε να μη συζητηθεί από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και ως απότοκα της έντασης ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους συνέβησαν τα [[Σεπτεμβριανά]] έκτροπα του [[1955]] εναντίον των Ρωμιών της [[Κωνσταντινούπολη]]ς, στα οποία η κυβέρνηση αντέδρασε με χλιαρό τρόπο.
Στο οικονομικό πεδίο απόλυτος κυρίαρχος υπήρξε ο Υπουργός Συντονισμού [[Σπυρίδων Μαρκεζίνης (πρωθυπουργός)|Σπυρίδων Μαρκεζίνης]], ο οποίος με τολμηρές κινήσεις κατάφερε τη μερική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Στις [[9 Απριλίου]] [[1953]] η κυβέρνηση, με πρόταση του Μαρκεζίνη, προχώρησε στην [[υποτίμηση]] κατά 50% του εθνικού νομίσματος απέναντι στο [[Δολάριο ΗΠΑ|δολλάριο]] συνδέοντας με αυτό τον τρόπο την ισοτιμία της [[δραχμή]]ς με τα διεθνή νομίσματα σύμφωνα με την παγκόσμια συνδιάσκεψη του [[Σύστημα του Bretton Woods|Bretton Woods]] της [[22 Ιουλίου|22ης Ιουλίου]] [[1944]]. Η απόφαση αυτή θεωρείται από τις πλέον επιτυχημένες οικονομικές κινήσεις και συνέβαλε δραστικά στη σταθεροποίηση της εθνικής οικονομίας. Ο Μαρκεζίνης θα έρθει σε ρήξη με το Στρατάρχη
== Θάνατος και παρασκήνιο διαδοχής ==
|