Κρητικός αίγαγρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Το κρι-κρι δεν θεωρείται αυτόχθονο της Κρήτης, αλλά εισήχθη στη [[Μινωικός πολιτισμός|Μινωική εποχή]]. Πάντως, δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού και συνεπώς θεωρείται ενδημικό είδος της Κρήτης. Παλιότερα ήταν κοινό σε όλο το [[Αιγαίο]] αλλά το τελευταίο του καταφύγιο είναι στις κορυφές των [[Λευκά Όρη|Λευκών Ορέων]] στη δυτική Κρήτη – ιδιαίτερα σε μία σειρά σχεδόν κατακόρυφων βράχων 900 μέτρων στο [[φαράγγι της Σαμαριάς]], τα λεγόμενα απάτητα. Το φαράγγι έχει ανακηρυχθεί [[Εθνικός δρυμός|Εθνικός Δρυμός]] για να προστατευθεί η σπάνια πανίδα και χλωρίδα του. Φιλοξενεί άλλα 14 ενδημικά ζωικά είδη και προστατεύεται από την [[UNESCO]] ως Απόθεμα της Βιόσφαιρας (''Biosphere Reserve'').

Το [[1960]], το κρι-κρι ήταν απειλούμενο είδος με καταγεγραμμένα λιγότερα από 200. Ήταν η μόνη πηγή κρέατος για τους αντάρτες την εποχή της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]] στον [[Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Η απειλή για το κρι-κρι ήταν ο κυριότερος λόγος ανακήρυξης της Σαμαριάς ως εθνικού δρυμού στις αρχές της δεκαετίας του '60. Υπάρχουν ακόμα μόνο περί τα 2000 ζώα στο νησί και θεωρούνται ακόμα απειλούμενα: τα βοσκοτόπια σπανίζουν και ασθένειες τα προσβάλλουν. Η ανάμειξη με την κοινή αίγα είναι όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Το κυνήγι τους απαγορεύεται αυστηρά στο νησί ενώ επιτρέπεται κατόπιν ειδικής αδείας από το δασαρχείο Ηρακλείου στο νησάκι [[Δία Ηρακλείου|Δία]].