Κρούγια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Κρούγια''' ([[Αλβανικά{{lang-sq|αλβ.]] Krujë}}) είναι πόλη της βορειοκεντρικής [[Αλβανία]]ς με 15.829 κατοίκους (2004). Ευρισκόμενη ανάμεσα στο Όρος Κρούγια και τον ποταμό [[Ίσεμ (ποταμός)|Ίσεμ]], απέχει από την πρωτεύουσα της [[Αλβανία]]ς, τα [[Τίρανα]] μόνο 20 χλμ.

Κατά την αρχαία εποχή η περιοχή της Κρούγιας κατοικείτο από την Ιλλυρική φυλή των Αλβανών, ενώ η πόλη βρίσκεται κοντά στην Ιλλυρικήιλλυρική θέση Ζγκέρντες της [[Εποχή του Σιδήρου|Εποχής του Σιδήρου]]. Μερικοί μελετητές ταύτισαν τη θέση με την κύρια εγκατάσταση των Αλβανών (Αλβανόπολις), ενώ άλλοι ταύτισαν την Αλβανόπολη με την ίδια την Κρούγια. Κατά τους [[Ιλλυρικοί πόλεμοι|Ιλλυρικούς Πολέμους]] η περιοχή της Κρούγιας καταλήφθηκε από τη [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία]].

Τεχνουργήματα του πρώιμου μεσαίωνα περιλαμβάνουν είδη ενδυμασίας και όπλα που βρέθηκαν σε νεκροταφεία του 5^ου και του 6^ου αιώνα, που φανερώνουν το μεγάλο κύρος και τον πλούτο των ταφών. Το αρχικά μεσαίου μεγέθους φρούριο της Κρούγιας, όπως άλλων αστικών κέντρων, επεκτάθηκε σε πόλη πιθανόν από τον 6^ο μέχρι τον 9^ο αιώνα μ.Χ. Το 1190 η Κρούγια έγινε πρωτεύουσα του πρώτου αυτόνομου Αλβανικού κράτους του μεσαίωνα, του Πριγκιπάτου του Αρβάνου, που ιδρύθηκε από τον Πρόγκον της ομώνυμης οικογένειας. Αργότερα το Πριγκιπάτο διαλύθηκε και ενσωματώθηκε στο νεοϊδρυμένονεοϊδρυθέν Βασίλειο της Αλβανίας (1272-1368). Στα τέλη του 13^ου και τις αρχές του 14^ου αιώνα τον έλεγχο της πόλης είχαν η [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]] και στη συνέχεια η [[Σερβική Αυτοκρατορία]]. Το Βασίλειο της Αλβανίας διαλύθηκε τελικά μεταξύ 1363 και 1368, όταν ο [[Κάρολος Τόπια|Κάρλ Τοπία]] κατέλαβε την πρωτεύουσά του Δυρράχιο και προσάρτησε τα εδάφη του, περιλαμβανομένης της Κρούγιας, το 1363 στο Πριγκιπάτο της Αλβανίας. Μετά το 1389 η Οικογένεια Τοπία σταδιακά έχασε τον έλεγχο της πόλης, που το 1395 έγινε υποτελής στους Οθωμανούς. Οι Οθωμανοί έχασαν τον έλεγχο της Κρούγιας στις αρχές του 15^ου αιώνα, όταν καταλήφθηκε από τον Νικήτα Τοπία, αλλά τον επανέκτησαν το 1415. Μετά την ανακατάληψή της προσαρτήθηκε στο [[Σαντζάκι]] της Αλβανίας. Κατά την Αλβανική Επανάσταση του 1432-1436 η πόλη πολιορκήθηκε χωρίς επιτυχία από τον Ανδρέα Τοπία.

Μέχρι το 1432 σούμπασης (κυβερνήτης) της Κρούγιας ήταν ο Ζαγκάν Μπέης, κατόπιν ο Χιζίρ Μπέης και στη συνέχεια (1437-1438) ο [[Σκεντέρμπεης]]. Το Νοέμβριο του 1438 διορίστηκε σούμπασης της Κρούγιας πάλι ο Χιζίρ Μπέης, μέχρι που αντικαταστάθηκε τον Απρίλιο του 1440 από τον Ουμούρ Μπέη. Στις 28 Νοεμβρίου 1443 ο Σκεντέρμπεης πήρε τον έλεγχο της Κρούγιας, εξαπατώντας το σούμπασή της με πλαστό σουλτανικό φιρμάνι. Το 1444 ο Σκεντέρμπεης την ενσωμάτωσε στηστον ΛίγκαΣύνδεσμο τουτης ΛέζεΛέζα, την ομοσπονδία των Αλβανικώναλβανικών πριγκιπάτων. Από το 1450 ως το 1477 τα Αλβανικάαλβανικά στρατεύματα υπερασπίστηκαν με επιτυχία την Κρούγια έναντι του Οθωμανικούοθωμανικού στρατού, που τελικά την κατέλαβε το 1478, κατά την τέταρτη πολιορκία της πόλης. Κατά την πρώτη πολιορκία της Κρούγιας το 1450 οι 1.500 ως 2.000 στρατιώτες τηςτου ΛίγκαςΣυνδέσμου τουτης ΛέζεΛέζα υπό το Βράνα Κόντι και το Σκεντέρμπεη νίκησαν μια Οθωμανικήοθωμανική δύναμη περίπου 10.000 ανδρών, υπό τοτον Σουλτάνο [[Μουράτ Β΄]], που είχε προσπαθήσει να δωροδοκήσει τον Κόντι για να παραδώσει το κάστρο της πόλης. Την επόμενη δεκαετία η Κρούγια πολιορκήθηκε το 1466 και το 1467 χωρίς επιτυχία από τοτον Μπαλαμπάν Πασά και τοτον Σουλτάνο [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β΄]], των οποίων τα συνολικά στρατεύματα ήταν περίπου 100.000. Μετά τοτον θάνατο του Σκεντέρμπεη το 1468 η φρουρά της πόλης ενισχύθηκε με στρατεύματα της [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Δημοκρατίας της Βενετίας]]. Το 1476 η πόλη πολιορκήθηκε για μια ακόμη φορά από ένα στρατό δέκα χιλιάδων ανδρών υπό τοτον Γκεντίκ Αχμέτ Πασά, όμως η τοπική φρουρά υπό τον [[Προβλεπτής|προβλεπτή]] Πιέτρο Βετούρι απέκρουσε τους Οθωμανούς πολιορκητές, που υποχώρησαν μετά την άφιξη ενισχύσεων υπό τοτον Φραντσέσκο Κονταρίνι και τοτον Νικόλα Ντουκαγκίνι. Η πόλη καταλήφθηκε τελικά από τους Οθωμανούς το 1478, αφού πολιορκήθηκε για πάνω από έναέναν χρόνο. Η επιτυχία αυτή θεωρήθηκε από τους Οθωμανούς ως καλός οιωνός ότι η πολιορκία της [[Σκόδρα]] θα ήταν επίσης επιτυχής.

Στην αρχαιότητα η Κρούγια ήταν τόπος ειδωλολατρικών τελετών, ενώ μετά τη διάδοση του Χριστιανισμού χτίστηκε κοντά στο Ορος Κρούγια μια εκκλησία αφιερωμένη στον [[Πάπας Αλέξανδρος Α΄|Αγιο Αλέξανδρο]]. ΣτατέληΣτα τέλη του 9^ου αιώνα ο Δαβίδ της Κρούγιας αναφέρεται ως ένας από τους επισκόπους, που συμμετείχαν στην Δ΄ Σύνοδο της [[Κωνσταντινούπολη]]ς. Στις αρχές του 10^ου αιώνα η Κρούγια είχε ένα Βυζαντινό Ορθόδοξο βοηθό επίσκοπο, υπαγόμενο στοστον μητροπολιτικό επίσκοπο του Δυρραχίου. Η Ρωμαιοκαθολική επισκοπή της Κρούγιας ιδρύθηκε το 1267, όταν ο επίσκοπός της ενθρονίστηκε από τον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄. Το 1284 η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εξεδίωξε τον Καθολικό επίσκοπο της Κρούγιας, ενώ όταν ο [[Στέφανος Ούρος Β΄ Μιλούτιν]] κατέλαβε την πόλη και αυτός έδιωξε επίσης τον Καθολικό επίσκοπο Αντρέα Κροένσις το 1317.

[[File:07Kruje Museum02.jpg|thumb|right|Γλυπτά τηςτου ΛίγκαςΣυνδέσμου τουτης ΛέζεΛέζα στο εθνικό μουσείο της Κρούγιας]]

Τα μουσεία της Κρούγιας είναι το Μουσείο Σκεντέρμπεη και το εθνικό εθνογραφικό μουσείο. Το Μουσείο Σκεντέρμπεη χτίστηκε το 1982 μέσα στο κάστρο της Κρούγιας. Η συλλογή του περιλαμβάνει κυρίως τεχνουργήματα του 15ου αιώνα, σχετικά με τους Αλβανοοθωμανικούς πολέμους, κατά τους οποίους το κάστρο πολιορκήθηκε τέσσερις φορές από τον Οθωμανικόοθωμανικό στρατό. Το εθνικό εθνογραφικό μουσείο της Κρούγιας ιδρύθηκε το 1989 και στεγάζεται σε μια έπαυλη της οικογένειας Τοπτάνι, χτισμένη το 1764. Κύρια εκθέματα του μουσείου είναι χειροποίητα αντικείμενα, ηλικίας από 60 ως 500 ετών.