Μεράνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον 13ο αιώνα το Μεράνο αναγνωρίστηκε πόλη και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο εμπόριο. και παραμένει πρωτεύουσα της επαρχίας Τιρόλο έως το 1848. Κοντά στην πόλη στην τοποθεσία Άγιος Βενέδικτος ο [[Αντρέας Χόφερ]] το 1809 νίκησε σε μάχη τους Γάλλους και Βαυαρούς. Μετά την απελευθέρωση το Τιρόλο περνά στην [[Αυστροουγγαρία]] και γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη σαν τουριστικό θέρετρο χάρη στη σιδηροδρομική σύνδεση που ολοκληρώθηκε το 1881 και σιδηροδρομικό σταθμό που σχεδιάστηκε από τον von Chabert το 1905<ref>Cfr. Magdalena Schmidt, Plätze Merans / Piazze di Merano, Comune di Merano, 2011, pp. 16ss.</ref>. Κατά συνέπεια η πόλη άρχισε να επεκτείνεται εκτός των τειχών στα αστικά πρότυπα της [[Βιέννη]]ς και του [[Σάλτσμπουργκ]] με την συμβολή του γερμανού πολεοδόμου Θεοδόρ Φίσερ (Theodor Fischer).<ref>Winfried Nerdinger, Theodor Fischer - Architekt und Städtebauer 1862-1938, Berlino, 1988.</ref><ref>Cfr. Anna Pixner-Pertoll, Ins Licht gebaut: Die Meraner Villen, ihre Gärten und die Entwicklung der Stadt (1860–1920), Bolzano, Edition Raetia 2009.</ref> Μετά το τέλος του [[ΑΠΠ|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] το Μεράν και όλο το [[Νότιο Τιρόλο]] προσαρτήθηκαν στην [[Ιταλία]].