Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 5.54.232.164 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό AntonyFragakis
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 38:
Η ποιμαντική δράση του Ιακώβου ως Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος έκανε την επαρχία του πρότυπο διοικητικής, οργανωτικής και πνευματικής δράσης για όλες τις άλλες μητροπολιτικές επαρχίες του ελλαδικού χώρου. Ο ίδιος έδωσε απ’ αρχής βάρος στην επιμόρφωση του εφημεριακού κλήρου με σκοπό την άσκηση της διακονίας του με όσο το δυνατό αρτιότερο τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό ίδρυσε προπαρασκευαστική σχολή για μετεκπαίδευση των εφημερίων και προήγαγε το θεσμό των ανά έτος ιερατικών συνάξεων. Το [[1953]] εξέδωσε και το έργο του ''"Ποιμαντικαί Υποδείξεις"'', ένα οδηγό ποιμαντικής πρακτικής.
 
Στον τομέα της πνευματικής καθοδήγησης και στήριξης της νεολαίας προέβη, ιδιαίτερα μετά την Απελευθέρωση, σε σειρά καινοτόμων ενεργειών. Ίδρυσε ομίλους νέων με την επωνυμία ''"Οδοιπόροι της ζωής"'', οι οποίοι μέσω της διδασκαλίας και του διαλόγου προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους νέους, που συμμετείχαν στη διευκρίνιση μίας σαφούς εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας. Σε αυτό το εγχείρημα συνέπραξαν εκατοντάδες νέοι από όλες τις περιοχές της Αττικής. Επιπλέον ίδρυσε τις πρότυπες εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις της [[Ελευσίνα]]ς, που λόγω της άρτιας οργάνωσής τους χρησιμοποιήθηκαν και από την πολιτεία. Με αυτή του την προσπάθεια περιέθαλψε ικανό αριθμό παιδιών της δοκιμαζόμενης γενιάς της Κατοχής. Το [[1947]] η [[Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος]] έθεσε υπό την αιγίδα της το όλο νεανικό έργο της Μητρόπολης Αττικής, προβάλλοντάς το σαν πρότυπο.<ref>{{Cite web|url=https://enotitapagkosmia.blogspot.com/2019/07/20-7-7.html|title=ENOTHTA: Εκκλησιαστικές φωτογραφίες του 20ου αιώνος. Λιτανείες κ.α. σε Πάτρα, Κέρκυρα Χαλκίδα, Αγ. Μελέτιο Αττικής.ανάρτηση 7η|last=Μπουγας|first=Ιωαννης Π|ημερομηνία=Πέμπτη, 4 Ιουλίου 2019|website=ENOTHTA|accessdate=2019-07-05}}</ref>
Πεδία ενεργειών του Ιακώβου υπήρξαν, ακόμη, η ίδρυση και η οργάνωση [[μοναχισμός|μοναστικών]] κοινοτήτων. Κατά την ποιμαντορία του δημιουργήθηκαν, αναπαλαιώθηκαν ή ενισχύθηκαν πολλές μονές, ενώ συνάμα βοηθήθηκε και η στελέχωσή τους. Ιδιαίτερα στον τομέα του γυναικείου μοναχισμού παρατηρήθηκε ακμή, όχι μόνο σχετική με την προσέλευση μοναζουσών και την πληθυσμιακή αύξηση των μονών, αλλά και την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών.