Σαντορίνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

 

 

Είναι γνωστή για το ηφαίστειό της. Η τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα ήταν το έτος 1950. Τμήματα του ηφαιστείου της Σαντορίνης είναι: Η [[Νέα Καμένη Θήρας|Νέα Καμένη]] (1707-1711 μ.Χ.), η [[Παλαιά Καμένη Θήρας|Παλαιά Καμένη]] (46-47 μ.Χ.), το υποθαλάσσιο ηφαίστειο [[Κολούμπο]] (ενεργό) (1650 μ.Χ.), τα [[Χριστιανά Θήρας|Χριστιανά νησιά]]. Η Σαντορίνη ανήκει στο [[ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου]] και χαρακτηρίζεται ''ενεργό ηφαίστειο'' μαζί με τα [[Μέθανα]], την [[Μήλος|Μήλο]] και την [[Νίσυρος|Νίσυρο]]. Η Σαντορίνη καθώς και τα νησιά [[Θηρασία (νησί)|Θηρασία]] και [[Ασπρονήσι Θήρας|Ασπρονήσι]] είναι απομεινάρια του ηφαιστειογενούς νησιού [[Στρογγύλη]]. Η Στρογγύλη ήταν ένας ηφαιστειακός κώνος. Το κεντρικό τμήμα της ανατινάχτηκε μαζί με τον κρατήρα του ηφαιστείου από τη [[Μινωική έκρηξη]] που έγινε το 1613 π.Χ. και είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αυτού που σήμερα ονομάζουμε [[καλδέρα]] της Σαντορίνης και την καταστροφή του [[Ακρωτήρι Θήρας|προϊστορικού πολιτισμού του νησιού]]. Στο [[Θάλασσα|θαλάσσιο]] χάσμα που σχηματίστηκε μεταξύ Θήρας και Θηρασίας, που έχει βάθος 1.500 μέτρων, κατά καιρούς βγήκαν στην επιφάνεια ηφαιστειακοί κώνοι που σχημάτισαν τα εξής [[Νησί|νησιά]]: την Παλαιά, τη Μικρή και τη Νέα Καμένη, την Καμένη Γεωργίου του Α΄, την Καμένη του Φουκέ, την Αφρόσσα και τη Δάφνη. Όλα αυτά τα νησιά μεγάλωναν σιγά-σιγά και ενώθηκαν, εκτός από την Παλαιά Καμένη.