Εθνική Λυρική Σκηνή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Το αρχείο Theatre_of_the_Greek_National_Opera.jpg αφαιρέθηκε αφού διαγράφηκε στα Commons από τον Ronhjones με αιτία: Copyright violation: No license or permission at the source. This is an upload by a banned sockpuppet uploader. |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Η Λυρική Σκηνή ιδρύθηκε το 1940, αρχικά ως παράρτημα του [[Εθνικό Θέατρο|Εθνικού Θεάτρου]], δίνοντας παραστάσεις στο κτήριο Τσίλερ της οδού Αγίου Κωνσταντίνου. Η πρώτη παράσταση δόθηκε στις 5 Μαρτίου 1940 με την [[οπερέτα]] του [[Γιόχαν Στράους ο νεότερος|Γιόχαν Στράους]] ''[[Η Νυχτερίδα]]''. Η πρεμιέρα έγινε με τη ''[[Μαντάμα Μπατερφλάι]]'' του [[Τζάκομο Πουτσίνι]] στις 25 Οκτωβρίου του 1940 (δύο μέρες πριν την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς), παρουσία πολλών πρεσβευτών, αλλά και του γιου του Πουτσίνι, Αντόνιο. Στις [[20 Ιουνίου]] του [[1940]] η Ελληνίδα υψίφωνος [[Μαρία Κάλλας]] υπογράφει το πρώτο της επαγγελματικό συμβόλαιο με την ΕΛΣ.
Κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]], οι παραστάσεις μεταφέρθηκαν στο νεόδμητο τότε κινηματοθέατρο [[Παλλάς]], διότι διέθετε καταφύγιο σε περίπτωση αεροπορικού συναγερμού. Το καλοκαίρι τα έργα ανέβαιναν στο [[θέατρο Παρκ]] (οδός Μαυροματαίων), καθώς επίσης και σε θερινή σκηνή που βρισκόταν στον κήπο της σημερινής πλατείας Κλαυθμώνος. Στις [[9 Μαΐου]] του [[1944]] ο οργανισμός λαμβάνει τον χαρακτηρισμό Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου και καθιερώνεται το επίσημο όνομά του ως ''Εθνική Λυρική Σκηνή''. Οι παραστάσεις δίνονται πια στο πρώτο [[Θέατρο Ολύμπια]], εκεί που μεταγενέστερα θα ανεγερθεί το σημερινό θέατρο, με εναρκτήριο έργο την όπερα ''Ρέα'' του [[Σπυρίδων Σαμάρας|Σπυρίδωνος Σαμάρα]]. Από το 1946 το ξεχωριστό τμήμα οπερέτας παρουσιάζει το θερινό του πρόγραμμα στο [[Θέατρο Μετροπόλιταν]] και το χειμερινό στο [[Θέατρο Κυβέλη]].
Το 1958 εγκαινιάζεται το νεότερο [[Θέατρο Ολύμπια]], σηματοδοτώντας μια άνθιση του οργανισμού, που περιλαμβάνει είκοσι παραγωγές τον χρόνο, πρώτες παρουσιάσεις (πρεμιέρες), καθώς και παραστάσεις στο [[Ωδείο Ηρώδου Αττικού]] και το [[Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου]]. Πρώτη παράσταση στο νέο αυτό κτίριο είναι η ''[[Αΐντα]]'' του Βέρντι. Η παρουσία της [[Μαρία Κάλλας|Μαρίας Κάλλας]] υπήρξε καθοριστική για το καλλιτεχνικό ανάστημα του οργανισμού, που ωστόσο μπαίνει σε τροχιά ύφεσης με την άνοδο της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας]] το 1967.
Με τη [[μεταπολίτευση]] ο οργανισμός περιέρχεται στο [[Υπουργείο Πολιτισμού]], ενώ καταργείται το «[[πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων]]», μέχρι πρότινος απαραίτητο για την πρόσληψη προσωπικού και καλλιτεχνών. Σταδιακά, ο φορέας πολιτισμού διαγράφει ανοδική πορεία, με εμπλουτισμό του ρεπερτορίου του, συνεργασίες με αλλοδαπά λυρικά θέατρα, αλλά και τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ελληνικού καλλιτεχνικού χώρου της εποχής.
Το 1994 η ΕΛΣ γίνεται Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και συνεχίζει, παρά τις αντιξοότητες, να προσφέρει πολιτισμό στο φιλοθεάμων κοινό της Αθήνας και των επισκεπτών της. Από το 2017 η ΕΛΣ μεταφέρεται στις εγκαταστάσεις του [[Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος|Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Στάυρου Νιάρχου]] (ΚΠΙΣΝ). Το πολλά υποσχόμενο Κέντρο Πολιτισμού στην ακτογραμμή του Φαληρικού όρμου φιλοδοξεί να καλύψει τις απαραίτητες κτιριακές υποδομές όχι μόνο της ΕΛΣ, αλλά και άλλων φορέων πολιτισμού, προσφέροντας ταυτόχρονα μία όαση πρασίνου με την υπογραφή του παγκοσμίως γνωστού αρχιτέκτονα [[Ρέντσο Πιάνο]].
| |||