Ισαάκιος Β΄ Άγγελος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η προσοχή του Αυτοκράτορα στράφηκε στην συνέχεια στην Ανατολή, στην οποία εμφανίστηκαν πολλοί διεκδικητές του θρόνου. Ο βασιλιάς [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα]] της Γερμανίας ζήτησε από τον Ισαάκιο Β΄ την άδεια (1189) να περάσουν τα στρατεύματα του, που συμμετείχαν στην [[Γ΄ Σταυροφορία]], από την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]].<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Ο Ισαάκιος Β αρχικά δέχτηκε αλλά λόγω ότι υποψιάζοταν πως ο Γερμανός αυτοκράτορας ήθελε να κατακτήσει την αυτοκρατορία προσπάθησε να κάνει δύσκολη τη διάβαση των Γερμανών σταυροφόρων μέσα από τα αυτοκρατορικά εδάφη. Ο Βαρβαρόσσα αποφάσισε να εκδικηθεί: κατέλαβε την [[Φιλιππούπολη]], ο Ισαάκιος έστειλε ένα στρατό να ανακαταλάβει τη πόλη, αλλά οι Γερμανοί σταυροφόροι ήταν περισσότεροι αριθμητικά και ηττήθηκε,έχοντας έπειτατη βοήθεια των Αρμενίων κατάφεραν να νικήσουν το βυζαντινό στρατό. Έπειτα ο Φρειδερίκος προκάλεσε μεγάλες ζημιές στη Μακεδονία και τη Θράκη, οι οποίες λεηλατήθηκαν βάναυσα, ωστόσο ο Γερμανός αυτοκράτορας βλέποντας πως η σταυροφορία του καθηστερούσε και πως οι Βυζαντινοί του είχαν προκαλέσει σημαντικές απώλειες με τις διαρκής παρενοχλήσεις τους, αποφάσισε να έρθει σε συμφωνία με τον Ισαάκιο. Ο Ισαάκιος Β΄ αναγκάστηκε να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις, όπως να προσφέρει στον Φρειδερίκο τα τρόφιμα που χρειαζόταν και πλοία για να περάσει στη Μικρά Ασία.

Ο Βαρβαρόσσα πέρασε στη [[Ανατολία|Μικρά Ασία]] και κατέλαβε το [[Ικόνιο]] με πολύ δυσκολία. Στην πορεία όμως πέθανε από πνιγμό, με αποτέλεσμα την άμεση και άδοξη λήξη της Σταυροφορίας, χωρίς αυτή να πλησιάσει τον στόχο της. Ο γιος του [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Γερμανίας]] ανέλαβε την πρωτοβουλία για νέα Σταυροφορία (1195). Αν και τα πρώτα στρατεύματα κινήθηκαν επιτυχώς, ο θάνατος του Ερρίκου ΣΤ΄ στη [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]] (1197) έδωσε άδοξο τέλος και σε αυτή τη νέα εκστρατεία.