Ισαάκιος Β΄ Άγγελος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|τίτλος = [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|Αυτοκράτορας της ΒυζαντινήςΡωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]

Ο '''Ισαάκιος Β΄ Άγγελος''' (Σεπτέμβριος [[1156]] - [[8 Φεβρουαρίου]] [[1204]]) ήταν [[Κατάλογος Βυζαντινών αυτοκρατόρων|ΒυζαντινόςΡωμαίος αυτοκράτοραςΑυτοκράτορας]] ([[1185]] - [[1195]]) μόνος του και έπειτα σε συμβασιλεία με τον γιο του [[Αλέξιος Δ΄|Αλέξιο Δ΄ Άγγελο]] ([[1203]] - [[1204]]). Ο Ισαάκιος Β΄ Άγγελος ήταν έκτος και μικρότερος γιος του [[Ανδρόνικος Άγγελος|Ανδρόνικου Άγγελου]] Βυζαντινού στρατιωτικού ηγέτη στην [[Μικρά Ασία]] και της Ευφροσύνης Κασταμονίτισσας (1125 - 1195). Ο πατέρας του Ανδρόνικος Άγγελος ήταν μικρότερος γιος του [[Κωνσταντίνος Άγγελος|Κωνσταντίνου Αγγέλου]] γενάρχη του [[Οίκος Αγγέλων|Οίκου των Αγγέλων]] και της [[Θεοδώρα Κομνηνή (κόρη του Αλεξίου Α΄)|Θεοδώρας Κομνηνής]] της κόρης του [[Αλέξιος Α΄|Αλεξίου Α΄ Κομνηνού]] του πρώτου ΒυζαντινούΡωμαίου αυτοκράτορα από την [[Δυναστεία των Κομνηνών]].

Ο ιστορικός [[Νικήτας Χωνιάτης]] περιγράφει την εξωτερική του εμφάνιση: ''"τοη πρόσωποόψη του είναιήταν φρικτόροδοκόκκινη, τα μαλλιά του ήταν κόκκινα, είχε μέτριο ύψος και ήταν γεροδεμένος"''.<ref>Head, p. 238</ref> Την σύντομη περίοδο που κυβέρνησε ο [[Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός]] (1183 - 1185), ο Ισαάκιος μαζί με τον πατέρα και τους μεγαλύτερους αδελφού του ενεπλάκη σε επαναστάσεις, που ξέσπασαν εναντίον του Αυτοκράτορα στην [[Νίκαια (Βιθυνία)|Νίκαια της Βιθυνίας]] και στην [[Προύσα]]. Ο Αυτοκράτορας δεν τον τιμώρησε για την απιστία του και ο Ισαάκιος Β΄ παρέμεινε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Την εποχή όμως που ο Ανδρόνικος Α΄ απουσίαζε από την πρωτεύουσα (11 Σεπτεμβρίου 1185), ο στρατηγός του [[Στέφανος Αγιοχριστοφορίτης]] (1130 - 1185) επιχείρησε να συλλάβει τον Ισαάκιο· ο Ισαάκιος τον δολοφόνησε και βρήκε καταφύγιο στην εκκλησία της [[Αγία Σοφία (Κωνσταντινούπολη)|Αγίας Σοφίας]].

Ο Ισαάκιος Β΄ ξεκίνησε την βασιλεία του με έναν μεγάλο θρίαμβο, όταν συνέτριψε τον [[Νορμανδοί|Νορμανδό]] [[Βασίλειο της Σικελίας|Βασιλιά της Σικελίας]] [[Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας|Γουλιέλμο Β΄]] στην [[Μάχη του Δημητρίτζη]] (στο σημερινό [[Σιδηρόκαστρο Σερρών]]) (7 Νοεμβρίου 1185). Ήταν καθοριστική Βυζαντινή νίκη, η οποία τερμάτισε οριστικά την Νορμανδική απειλή για την Αυτοκρατορία,<ref>Nicetae Choniatae Historia, Τόμος 23, σελ.469</ref><ref>Ιστορία του ελληνικού έθνους - Τόμος δ΄, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, περιεχόμενα</ref> καθώς ο Γουλιέλμος Β΄ είχε επιτεθεί στα [[Βαλκάνια]] στα τέλη της βασιλείας του Ανδρόνικου Α΄. Όμως η πολιτική του Ισαάκιου Β΄ στην συνέχεια ήταν καταστροφική. Ο Ισαάκιος Β΄ έστειλε στην [[Άκρα]] στα τέλη του 1185 έναν στόλο από 80 γαλέρες για να ελευθερώσει τον αδελφό του Αλέξιο Γ΄ Άγγελο, αλλά οι Νορμανδοί της Σικελίας τον κατέστρεψαν. Έστειλε έναν δεύτερο στόλο με 80 πλοία, αλλά απέτυχε να ανακτήσει την [[Κύπρος|Κύπρο]], που είχε κυριεύσει ο Βυζαντινός πρίγκιπας [[Ισαάκιος Κομνηνός της Κύπρου|Ισαάκιος Κομνηνός Καματηρός]] με την υποστήριξη των Νορμανδών. Ο στόλος όμως εμποδίστηκε εξαιτίας της συμμαχίας του βασιλείου της Κύπρου με τους Νορμανδούς, που έστειλαν τον Μαργαριτώνη για να υπερασπιστεί το νησί. Την ίδια εποχή κυκλοφορούσαν πολλές φήμες στους [[Άγιοι Τόποι|Αγίους Τόπους]], ότι ο Ισαάκιος Β΄ είχε συμμαχήσει με τον [[Σαλαντίν]]. <ref>Brand, Charles M. (1962). "The Byzantines and Saladin, 1185-1192: Opponents of the Third Crusade". Speculum. 37 (2): 167–181.</ref> κατά των σταύροφορων, ωστόσο αυτός ο μύθος έχει σήμερα καταρριφθεί.

Η μεγάλη καταπίεση και η υψηλή φορολογία για να πληρώσει τους μισθοφόρους του, προκάλεσε στα τέλη του 1185 την Βουλγαρική [[Εξέγερση του Ασέν και Πέτρου]].<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Η επανάσταση δημιούργησε την [[Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία]] με τον [[Οίκος των Ασέν|Οίκο των Ασέν]]. Ο Ισαάκιος Β΄ οδήγησε ο ίδιος τα στρατεύματα, νίκησε τους επαναστάτες, που υποχώρησαν στα εδάφη των Βλάχων στα σύνορα του Δούναβη, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε την νίκη του και γύρισε στην Κωνσταντινούπολη. Οι Βούλγαροι ανασυντάχθηκαν και ο Αυτοκράτορας αντέδρασε: στην αρχή ανέλαβε ο θείος του [[Σεβαστοκράτωρ]] [[Ιωάννης Δούκας (σεβαστοκράτωρ)|Ιωάννης Δούκας]] που τον είχε βοηθήσει, αλλά αντικαταστάθηκε λόγω υποψίας για συνωμοσία και ανέλαβε ο Ιωάννης Καντακουζηνός, τον οποίο είχε επιχειρήσει ανεπιτυχώς να τυφλώσει ο Ανδρόνικος Α΄. Ο μεγάλος νικητής των Νορμανδών [[Αλέξιος Βρανάς]] απεστάλη τελικά από τον Αυτοκράτορα εναντίον των Βουλγάρων (1187)·, εκεί ο στρατηγός Βρανάς κατάφερε σημαντικά πλήγματα στους Βουλγάρους, στην επιστροφή του επιχείρησε να ανατρέψει τον Ισαάκιο Β΄, αλλά ηττήθηκε και σκοτώθηκε από τον γαμπρό εκείνου Κορράδο του Μομφερράτου. Σεκαι συμφωνίατους που έκανε με την [[Βενετία]] (1187), η [[Δημοκρατία της Βενετίας]] συμφώνησε ναστρατιώτες του παρέχειπου ετήσιατον 40 - 100 γαλέρες σε εξάμηνη υπηρεσία για εμπορικούς σκοπούςπερικύκλωσαν. Σε κάθε γαλέρα θα εργαζόταν 140 κωπηλάτες· υπήρχαν στην Αυτοκρατορία 18.000 Βενετοί μετά τις διώξεις του [[Μανουήλ Α΄ Κομνηνός|Μανουήλ Α΄ Κομνηνού.]]<ref>J. Norwich, A History of Venice, 121</ref>

Η προσοχή του Αυτοκράτορα στράφηκε στην συνέχεια στην Ανατολή, στην οποία εμφανίστηκαν πολλοί διεκδικητές του θρόνου. Ο βασιλιάς [[Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα]] της Γερμανίας ζήτησε από τον Ισαάκιο Β΄ την άδεια (1189) να περάσουν τα στρατεύματα του, που συμμετείχαν στην [[Γ΄ Σταυροφορία]], από την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]].<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Ο Ισαάκιος ´ αρχικά δέχτηκε αλλά λόγω ότι υποψιάζοταν πως ο Γερμανός αυτοκράτορας ήθελε να κατακτήσει την αυτοκρατορία προσπάθησε να κάνει δύσκολη τη διάβαση των Γερμανών σταυροφόρων μέσα από τα αυτοκρατορικά εδάφη. Ο Άγγελος είχε σημαντικούς λόγους να πιστεύει κάτι τέτοιο, πουκαθώς τότεο Φρειδερίκος είχε συνάψειαναπτύξει συμμαχίαέντονες συζητήσεις με τοντους Σαλαντίν,Βουλγάρους τοκαι αρνήθηκε.<ref>Chisholm,τους HughΣέρβους, ed.εχθρούς (1911).της "Isaacαυτοκρατορίας IIεκείνη τη περίοδο. (Angelus)"</ref> Ο Βαρβαρόσσα αποφάσισε να εκδικηθεί: κατέλαβε την [[Φιλιππούπολη]], καιο νίκησεΙσαάκιος ένανέστειλε ένα στρατό 3.000να ανδρώνανακαταλάβει τη πόλη, πουαλλά παρά τις αρχικές επιτυχίες, οι Γερμανοί σταυροφόροι ήταν περισσότεροι αριθμητικά και έχοντας μάθει τα πάντα γύρω από το στράτευμα των βυζαντινών από τους Αρμενίους επιχείρησεκατάφεραν να ανακαταλάβεινικήσουν τηντο πόλη.<ref>W.μικρότερο Treadgoldβυζαντινό στρατό, Aστη Historyμάχη ofξεχώρισαν theοι Byzantineάντρες Stateτου andΘεόδωρου SocietyΒρανά που αντιμετώπισαν σθεναρά τους Γερμανούς. Έπειτα ο Φρειδερίκος προκάλεσε μεγάλες ζημιές στη Μακεδονία και τη Θράκη, 658</ref>οι Οοποίες Ισαάκιοςλεηλατήθηκαν Β΄βάναυσα, δήλωσεωστόσο μεο τηνΓερμανός αυτοκράτορας βλέποντας πως η σταυροφορία βίατου υποταγήκαθηστερούσε και αναγκάστηκεπως ναοι ελαττώσειΒυζαντινοί απότου τοείχαν 1196προκαλέσει τηνσημαντικές μοναδικήαπώλειες ισχυρήμε Βυζαντινήτις ναυτικήσυνεχείς δύναμηπαρενοχλήσεις τους, αναγκάστηκε να έρθει σε 30συμφωνία γαλέρεςμε τον Ισαάκιο.<ref>Chisholm, HughΟ Ισαάκιος Β΄ υποχρεώθηκε να κάνει ορισμένες υποχωρήσεις, ed.όπως (1911).να "Isaacπροσφέρει II.στον (Angelus)"</ref>Φρειδερίκο τα τρόφιμα που χρειαζόταν και πλοία για να περάσει στη Μικρά Ασία.

Η πτώση της Αγίας Πόλης έφερε την [[Γ΄ Σταυροφορία]] (1191) από τον Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα. Έντρομος ο Ισαάκιος Β΄ και πολύ κατώτερος των απαιτήσεων των γεγονότων, δεν κατόρθωσε να επιδείξει την οξύνοια και τη διπλωματική ευελιξία των Κομνηνών στη διαχείριση των Σταυροφορικών στρατευμάτων· οΟ Βαρβαρόσσα πέρασε στη [[Ανατολία|Μικρά Ασία]] και κατέλαβε το [[Ικόνιο]] με πολύ δυσκολία από τους Σελτζούκηδες. Στην πορεία όμως πέθανε από πνιγμό, με αποτέλεσμα την άμεση και άδοξη λήξη της Σταυροφορίας, χωρίς αυτή να πλησιάσει τον στόχο της, πράγμα που γλίτωσε τον Ισαάκιο από έναν επικίνδυνο εχθρό. Ο γιος του [[Ερρίκος ΣΤ΄ της Γερμανίας]] ανέλαβε την πρωτοβουλία για νέα Σταυροφορία (1195), απειλώντας τον Ισαάκιο ότι θα εισβάλλει στη Ρωμανία, ο Άγγελος απάντησε στέλνοντας πρεσβεία για να λύσει διπλωματικά το θέμα. Αν και τα πρώτα στρατεύματα κινήθηκαν επιτυχώς, ο θάνατος του Ερρίκου ΣΤ΄ στη [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Μεσσήνη]] (1197) έδωσε άδοξο τέλος και σε αυτή τη νέα εκστρατεία.

Τα επόμενα πέντε χρόνια κυριάρχησαν συνεχείς πόλεμοι με τους Βούλγαρους. Ο ίδιος ο Ισαάκιος ανέλαβε προσωπικά πολλές εκστρατείες, παρά το ότι οι περισσότερες ήταν περιορισμένες·, κατάφερε κάποια αξιόλογα πλήγματα στους επαναστάτες ωστόσο σε μια από αυτές (1190) ο Ισαάκιος σώθηκε την τελευταία στιγμή.<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Ακολούθησε η πιο οδυνηρή ήττα των Βυζαντινών από τους Βούλγαρους στην ''μάχη της Αρκαδιούπολης'' (1194) χάρη σε σημαντικά λάθη των στρατηγών. ΤηνΩστόσο την επόμενη κιόλας χρονιά, ενώ ο Ισαάκιος Β΄ ετοίμαζεχωρίς να χάσει τη διάθεση του και γεμάτος ζήλο σύμφωνα με τον Νικήτα Χωνιάτη ετοίμασε νέα εκστρατεία εναντίον των Βουλγάρων (1195), οη οποία ήταν σε συνεργασία με το Βασίλειο της Ουγγαρίας και είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο [[Αλέξιος Γ΄ Άγγελος]] εκμεταλλεύτηκε την απουσία του αδελφού του σε κυνήγι για να τον ανατρέψει και να ανακηρυχτεί νέος Αυτοκράτορας με την υποστήριξη του στρατού.<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Ο Ισαάκιος Β΄ Άγγελος τυφλώθηκε και φυλακίστηκε στην Κωνσταντινούπολη.<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref>

Μετά από οκτώ χρόνια φυλάκισης ξεκίνησε η [[Δ΄ Σταυροφορία]]. Οι Σταυροφόροι έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη (1203), ανέτρεψαν τον σφετεριστή Αλέξιο Γ΄ και απελευθέρωσαν τον γηραιό και τυφλό Ισαάκιο Β΄ Άγγελο. Ο ίδιος άρρωστος και με διαταραγμένα τα μυαλά δεν μπορούσε να κυβερνήσει· τοποθετήθηκε Αυτοκράτορας ο γιος του [[Αλέξιος Δ΄ Άγγελος]].<ref>Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Isaac II. (Angelus)"</ref> Ο νεαρός Αλέξιος Δ΄ στάθηκε ανίκανος να εκπληρώσει τις οικονομικές του υποχρεώσεις στους Σταυροφόρους, έτσι στην Κωνσταντινούπολη ξέσπασαν ταραχές. Ο ανώτατος κρατικός υπάλληλος Αλέξιος Μούρτζουφλος εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, ανακηρύχτηκε στις αρχές του 1204 αυτοκράτορας ως [[Αλέξιος Ε΄ Δούκας]] και φυλάκισε τον Αλέξιο Δ΄. Ο Ισαάκιος Β΄ πέθανε πιθανώς από την λύπη του και ο νεαρός Αλέξιος Δ΄ στραγγαλίστηκε στις 28 - 29 Ιανουαρίου.

{{S-ttl | τίτλος=[[ΒυζαντινήΚατάλογος ΑυτοκρατορίαΒυζαντινών αυτοκρατόρων|Αυτοκράτορας του Βυζαντίου]]| έτη=[[1185]] - [[1195]]}}

{{S-ttl | τίτλος=[[ΒυζαντινήΚατάλογος ΑυτοκρατορίαΒυζαντινών αυτοκρατόρων|Αυτοκράτορας του Βυζαντίου]]| έτη=[[1203]] - [[1204]]<br><small>Με τον γιο του [[Αλέξιος Δ΄ Άγγελος|Αλέξιο Δ΄ Άγγελο]]<br>[[1203]] - [[1204]]}}