Αδόλφος Χίτλερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις ταραχές που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του Άισνερ ([[1919]]), ο Χίτλερ δεν φαίνεται να ήταν ούτε με το μέρος του Κόμματος της Σοβιετικής Δημοκρατίας, αλλά ούτε και με το μέρος των αντιπάλων του, των ακραία εθνικιστικών και αντιδημοκρατικών [[Φράικορπς]] (όπως θα περίμενε κανείς, με βάση τη μετέπειτα εξέλιξή του). Φαίνεται να περιμένει επιφυλακτικά τις εξελίξεις. Ένα φιλμ της εποχής (1919), μάλιστα, δείχνει τον Χίτλερ στη νεκρική πομπή του δολοφονημένου Άισνερ, ο οποίος ήταν Εβραίος. Γι' αυτούς τους λόγους σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι πολιτικές απόψεις του Χίτλερ δεν είχαν φτάσει ακόμα, το 1918, στην εξέλιξη που κατέγραψε το [[1924]] στο πρώτο μέρος του ''Mein Kampf''. (Ο Αγών Μου). Ένα ντοκιμαντέρ της Λένι Ρίφενσταλ επιδεικνύει την Ναζιστική Γερμανία στο απόγειο της δύναμης της, κάτω από την ονομασία <<Ο Θρίαμβος της Θέλησης >>. ( The Triumph of the Will, Der Triumph Zur Wille). Σε μια εντυπωσιακή σκηνή από το ντοκιμαντέρ, χιλιάδες Γερμανοί πολίτες συγκεντρώνονται σε ένα μεγάλο στάδιο, χαιρετώντας ναζιστικά, προκειμένου να εξυμνήσουν τον Αδόλφο Χίτλερ, τον νέο Μεγάλο Ηγέτη ( Fuhrer) [ Mein Fuhrer]. Εκατοντάδες στρατιώτες συγκεντρώνονται κρατώντας την Σβάστικα. Τρία Μεγάλα Σύμβολα της Σβάστικας υψώνονται πίσω από τον Αδόλφο Χίτλερ, ενώ αυτός από την επίσημη θέση του στρατιωτικού ηγέτη, θέση που έχει ανάγλυφο τον Αετό και το Σήμα της Ναζιστικής Γερμανίας, κάνει τον Ναζιστικό Χαιρετισμό και αρχίζει να εξυμνεί την Δύναμη του Γερμανικού Λαού, την Δύναμη του Τρίτου Ράιχ και του Νέου Καθεστώτος.