Αλέξανδρος ο Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 75:
 
=== Θρησκεία ===
Οι θρησκευτικές ιδέες του Αλέξανδρου ήταν συμβατικές στον παραδοσιακό πολυθεϊσμό της κλασσικής Ελλάδας, Ο Αλέξανδρος ήταν ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος που έκανε θυσίες και προσφορές στους [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|θεούς του Ολύμπου]], τον [[Δίας (μυθολογία)|Δία]] (προστάτη θεό της Μακεδονίας), [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]], [[Ασκληπιός|Ασκληπιό]], [[Απόλλων|Απόλλωνα]], [[Διόνυσος|Διόνυσο]]. Και κυρίως ο [[Άρης (μυθολογία)|Άρης]] και η [[Αθηνά]]. Επίσης, ο [[Άμων]] (Θεωρείται ο ''πατέρας του''), και άλλοι.<ref>{{Cite book|title=Αλέξανδρος ο Μέγας της Μακεδονίας|first=Καλλισθένης|last=Καλλισθένης|isbn=|year=4 π.Χ|location=Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, ΗΠΑ, Βραζιλία, Αργεντινή|page=3-9-10-12-12-15-...}}</ref><ref name=":2" />
 
=== Ανάληψη εξουσίας στηνστη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα ===
[[Αρχείο:Map Macedonia 336 BC-en.svg|thumb|Το [[βασίλειο της Μακεδονίας]] -ερυθρά περιοχή- αμέσως μετά τον θάνατό του [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φιλλίπου Β]]΄. Η Κορινθιακή συμμαχία απεικονίζεται με κίτρινο.]]
Όταν δολοφονήθηκε ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος ήταν μονάχα 20 ετών και φαινόταν τρωτός. Μολαταύτα, συγκρότησε τη [[Σωματοφυλακή Αλέξανδρου του Μέγα|δική του σωματοφυλακή]], και κινήθηκε γρήγορα εξουδετερώνοντας όλους τους πιθανούς διεκδικητές του θρόνου, τον οποίο και κατέλαβε. Εισέβαλε μετά στη [[Αρχαία Θεσσαλία|Θεσσαλία]] και προχώρησε προς νότο αναγνωριζόμενος από όλους. Δεν εκδηλώθηκε καμιά επαναστατική κίνηση και το φθινόπωρο του 336 το συνέδριο της Κορίνθου τον ανακήρυξε, όπως είχε ανακηρύξει και τον Φίλιππο, «στρατηγό αυτοκράτορα της Ελλάδος» για την εναντίον των Περσών εκστρατεία.<ref>Διόδωρος Σικελιώτης, XVIΙ 4.15)</ref><ref>ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, Αλέξανδρος[14.1]: «Εἰς δὲ τὸν Ἰσθμὸν τῶν Ἑλλήνων συλλεγέντων καὶ ψηφισαμένων ἐπὶ Πέρσας μετ᾽ Ἀλεξάνδρου στρατεύειν, ἡγεμὼν ἀνηγορεύθη»</ref> Κατά τον Πλούταρχο, στην Κόρινθο ο Αλέξανδρος συνάντησε και τον κυνικό φιλόσοφο [[Διογένης ο Κυνικός|Διογένη]] ωστόσο πολλοί νεότεροι ιστορικοί αμφισβητούν την ιστορικότητα αυτού του γεγονότος, κατατάσσοντάς το στη μεταγενέστερη ανεκδοτολογία που πλάστηκε για τον μακεδόνα βασιλιά<ref>Καλογεροπούλου 1973, σελ. 26, όπου και η έκφραση «πολλοί ιστορικοί».</ref>.