Ευνούχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

=== Οθωμανική Αυτοκρατορία ===

Στην [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]], οι ευνούχοι ήταν συνήθως [[Δουλεία|δούλοι]] που εισάγονταν από τις επαρχίες τους. Ένα ικανό ποσοστό ανδρών σκλάβων εισάγονταν ως ευνούχοι<ref>[http://www.fordham.edu/halsall/med/lewis1.html Lewis. Race and Slavery in the Middle East], Oxford Univ Press 1994.</ref>. Το χαρέμι της αυτοκρατορικής Αυλής - στο [[Τοπ Καπί|παλάτι Τοπ Καπί]] (1465-1853) και αργότερα στο [[Ντολμά Μπαχτσέ (ανάκτορο)|Ντολμαμπαχτσέ]] (1853-1909) στην [[Κωνσταντινούπολη]] - ήταν υπό τη διοίκηση των ευνούχων. Αυτοί ήταν δύο κατηγοριών: οι μαύροι και οι λευκοί. Οι μαύροι ευνούχοι ήταν αφρικανοί δούλοι που υπηρετούσαν τις παλλακίδες και τους αξιωματούχους του χαρεμιού, μαζί με κορίτσια κατώτερης τάξης. Οι λευκοί ευνούχοι ήταν Ευρωπαίοι από τα [[Βαλκάνια]] ή τον [[Καυκασία|Καύκασο]], οι οποίοι είτε είχαν αγοραστεί σε σκλαβοπάζαρα, είτε ήταν αγόρια από χριστιανικές οικογένειες στα Βαλκάνια που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον φόρο της ''Jizya''. Αυτοί υπηρετούσαν τους στρατολόγους της Σχολής των Παλατιών και απαγορεύονταν από το 1582 να εισέλθουν στο χαρέμι. Σημαντικό στοιχείο στην οθωμανική Αυλή ήταν ο λεγόμενος [[Κιζλάρ αγάς|Κιζλάρ Αγάς]] (''Kızlar Ağası''). Επικεφαλής τόσο του χαρεμιού όσο και ενός δικτύου κατασκόπων στους μαύρους ευνούχους, ο Κιζλάρ Αγάς ήταν αναμεμειγμένος σχεδόν σε όλες τις ίντριγκες του παλατιού και μπορούσε έτσι να αποκτήσει επιρροή είτε στον σουλτάνο είτε σε έναν από τους βεζίρηδες, τους υπουργούς ή άλλους αξιωματούχους της Αυλής<ref>Lad, Jateen. "Panoptic Bodies. Black Eunuchs in the Topkapi Palace", Scroope: ''Cambridge Architecture Journal'', No.15, 2003, pp.16–20.</ref>. Ένας από τους ισχυρότερους αρχηγούς των ευνούχων ήταν ο Beshir Agha στη δεκαετία του 1730, ο οποίος διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην καθιέρωση της οθωμανικής εκδοχής του Hanafi Islam σε όλη την αυτοκρατορία, ιδρύοντας βιβλιοθήκες και σχολεία<ref>{{Cite book|title=Beshir Agha : chief eunuch of the Ottoman imperial harem|first=Jane|last=Hathaway|publisher=Oneworld|isbn=1-85168-390-9|year=2005|location=Oxford|pages=xii, xiv}}</ref>. Με το σύστημα του [[Παιδομάζωμα|παιδομαζώματος]] απάγονταν παιδιά χριστιανικών οικογενειών στα Βαλκάνια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τον βαρύ φόρο της ''jizya'' και, ανάλογα με το φύλο τους, γίνονταν είτε παλλακίδες, στην περίπτωση των κοριτσιών, είτε, στην περίπτωση των αγοριών, στρατολούνταν στο Σώμα των [[Γενίτσαροι|Γενιτσάρων]] ή γίνονταν ευνούχοι. Η πράξη του ευνουχισμού έκανε την οθωμανική κυριαρχία πολύ μισητή στους Χριστιανούς των Βαλκανίων.

 

==== Η συμμετοχή των κοπτών ====

Ο Edmund Andrews του Πανεπιστημίου Northwestern, σε ένα άρθρο του το 1898 με τίτλο "Oriental Eunuchs" στο [[:en:The_American_Journal_of_Medicine|American Journal of Medicine]], αναφέρεται σε [[κόπτες]] ιερείς στο "Abou Gerhè στην Άνω Αίγυπτο" που ευνούχιζαν νεαρούς σκλάβους<ref>{{Cite web|url=https://books.google.com/books?id=ilIKAQAAMAAJ|title=Journal of the American Medical Association|ημερομηνία=1 Ιανουαρίου 1898|publisher=American Medical Association.}}</ref>.

Ο κοπκτικός ευνουχισμός των σκλάβων αναφέρεται και από τον Peter Charles Remondino στο βιβλίο του ''History of Circumcision from the Earliest Times to the Present''<ref name="books.google.co.uk">{{Cite web|url=https://books.google.com/books?id=VS-2aLdskbAC&pg=PA99|title=History of Circumcision|last=Remondino|first=P. C.|ημερομηνία=1 Ιουνίου 2001|publisher=The Minerva Group, Inc.}}</ref> που δημοσιεύθηκε το 1900. Αναφέρει το μοναστήρι "Abou-Gerghè" σε ένα μέρος που ονομάζει "Mount Ghebel-Eter". Προσθέτει λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται από τον Andrews, όπως η εισαγωγή μπαμπού στο θύμα. Το μπαμπού χρησιμοποιούνταν και σε κινέζους ευνούχους. Ο Andrews δηλώνει ότι οι πληροφορίες του προέρχονται από το παλαιότερο έργο "''Les Femmes, les eunuques, et les guerriers du Soudan''"<ref name="books.google.co.uk" /> που δημοσιεύθηκε από τον Γάλλο εξερευνητή κόμη Raoul du Bisson το 1868, αν και ο τόπος αυτός δεν αναφέρεται στο βιβλίο του Du Bisson<ref>{{Cite web|url=https://archive.org/stream/lesfemmesleseun00bissgoog#page/n141/mode/2up|title=Les femmes, les eunuques et les guerriers du Soudan|publisher=}}</ref>.