Βελβεντός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ προσθήκες+παραπομπές
Γραμμή 45:
 
==Επιφανείς κάτοικοι==
Από το Βελβεντό κατάγονταν ο [[επίσκοπος Κίτρους Ζαχαρίας]]<ref name=Tzinikou2>Αθηνά Τζινίκου - Κακούλη, 1992, σ. 25.</ref>, ο λόγιος ιερομόναχος και τοπικός ευεργέτης Γεώργιος Σακελλαρίου<ref name=Tzinikou2/>, ο χειρουργός και ιατροφιλόσοφος Δημήτριος Μπίρδας<ref name=Tzinikou2/><ref>Α. Ι. Θαβώρη,1965, σ. 176.</ref>, οι σύντροφοι του [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Φεραίου]], Παναγιώτης και Ιωάννης Εμμανουήλ<ref>Αθηνά Τζινίκου - Κακούλη, 1992, σ. 26.</ref>, ο πολεοδόμος [[Σταμάτης Κλεάνθης]], ο διαπρεπής παιδαγωγός [[Χαρίσιος Παπαμάρκου]]<ref name=Tzinikou3>Αθηνά Τζινίκου - Κακούλη, 1992, σ. 29.</ref><ref>[http://www.ems.gr/Makedonika_19/Andreadis.pdf Χρήστος Γ. Ανδρεάδης, Ο Κίτρους Θεόκλητος (πρόσθετα βιογραφικά στοιχεία από ανέκδοτα έγγραφα του Υπουργείου Εξωτερικών)]</ref>, ο λόγιος Νικόλαος Παπαευαγγέλου<ref name=Tzinikou3/>, ο στρατιωτικός αρχίατρος, γαμπρός του στρατηγού [[Μακρυγιάννης|Μακρυγιάννη]] και προσωπικός γιατρός των παιδιών του [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Γεωργίου Α']], [[Γεώργιος Παπαζήσης]]<ref>Αθηνά Τζινίκου - Κακούλη, 1992, σ. 30.</ref><ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/65992 Πανδέκτης, Γεώργιος Παπαζήσης]</ref>, οι μακεδονομάχοι Μάρκος Παλαμίδης, Αντώνιος Ρήγας<ref>Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), ''Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι'', Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σελ. 100.</ref>, Αθανάσιος Τζιουραλής, Δημήτριος Χατζηζήσης, Χαρίσιος Λάμπρου (διετέλεσε αργότερα και δήμαρχος Βελβεντού) και Γεώργιος Χατζόπουλος<ref>Αθηνά Τζινίκου - Κακούλη, 1992, σ. 36 - 39.</ref>, ο επιχειρηματίας και τοπικός ευεργέτης Ζήνων Παπαναστασίου<ref>Σπύρος Κουταβάς, ''Βελβεντό. Περιήγηση σε έναν τόπο προικισμένο με πλούσια φύση, αξιόλογο πολιτισμό και φιλόξενους κατοίκους'', Δήμος Βελβεντού, χ.χ., σ. 11.</ref> και οι πολιτικοί Ιωάννης Αντωνιάδης (1882–1952)<ref>Αθηνά Τζινίκου - Κακούλη, 1992, σ. 49.</ref> και Γιάννης Βλατής<ref>Μαργαρίτα Τόγια (επιμ.), ''[https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/8c3e9046-78fb-48f4-bd82-bbba28ca1ef5/BOOK.pdf Έλληνες βουλευτές και ευρωβουλευτές]'', Βουλή των Ελλήνων, Αθήνα, Αύγουστος 2009, σ. 28.</ref>.
 
==Αξιοθέατα==
[[File:Saint Nicholas Church in Velvendo Frescos 03.jpg|μικρογραφία|214x214εσ|Αγιογραφίες από το εσωτερικό του ναού του Αγίου Νικολάου.]]
Σημαντικά μνημεία του Βελβεντού αποτελούν οι ιεροί ναοί που σώζονται μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, ο παλιότερος είναι ο Άγιος Μηνάς στην είσοδο της κωμόπολης, του οποίου η κατασκευή χρονολογείται κατά τον 12ο αιώνα μ.Χ., ενώ άλλες εκκλησίες είναι ο Άγιος Νικόλαος (κτίσμα του 16ου αιώνα<ref>Κουταβάς, χ.χ., σ. 27.</ref>) και ο τρίκλιτος ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που κτίστηκε το [[1804]] και αποτελεί τον μεγαλύτερο σε μέγεθος ναό του οικισμού<ref>Ξανθή Σαββοπούλου - Κατσίκη, ''Βελβεντό, Έργα βυζαντινού και μεταβυζαντινού πολιτισμού'', Βελβεντό 1997, σ. 13 - 19.</ref><ref>Ζερμαίν Αλεξάκη - Θοδωρής Αθανασιάδης, ''Ζήστε στα ομορφότερα ορεινά χωριά της Ελλάδας'', Ατραπός, β΄ έκδοση, Αθήνα 2003, σ. 32.</ref>.
 
Ακόμη, το Βελβεντό διαθέτει παραδοσιακά δημόσια (όπως το παλιό αρρεναγωγείο) και ιδιωτικά κτίρια (οικίες και αρχοντικά), καθώς και μεταγενέστερα νεοκλασικά<ref>''Νομός Κοζάνης. Τουριστικός Οδηγός'', Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, ΕΟΤ - Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κοζάνης, χ.χ., σ. 58.</ref><ref>{{Cite web|url=http://dservionvelventou.gr/leader/?page_id=4062|title=Οδοιπορικό στο Βελβεντό|last=|first=|ημερομηνία=|website=dservionvelventou.gr|publisher=Δήμος Σερβίων Βελβεντού|archiveurl=|archivedate=|accessdate=20 Ιανουαρίου 2019}}</ref>. Σε απόσταση 8 χλμ από την κωμόπολη βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας<ref>''Νομός Κοζάνης. Τουριστικός Οδηγός'', χ.χ., σ. 59.</ref><ref>Κουταβάς, χ.χ., σ. 29.</ref>.
 
Σε κοντινή απόσταση από την κωμόπολη βρίσκεται το εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας<ref>''Νομός Κοζάνης. Τουριστικός Οδηγός'', χ.χ., σ. 59.</ref>.
 
==Πολιτισμός - Αθλητισμός==
Στο Βελβεντό λειτουργεί λαογραφικό μουσείο, το οποίο στεγάζεται σεστην παραδοσιακή αρχοντική κατοικία Κώστα<ref>Κουταβάς, χ.χ., σ. 24.</ref> του 19ου αιώνα. Το [[1932]] ιδρύθηκε ο ''Α.Σ. Βελβεντού Αετός'', ο οποίος αποτέλεσε τον πρώτο αθλητικό σύλλογο της πόλης. Διέθετε τμήμα ποδοσφαίρου, αλλά η ζωή του ήταν εξαιρετικά βραχύβια, καθώς διαλύθηκε το [[1935]]. Ακολούθησε ο επίσης ποδοσφαιρικός σύλλογος ''Όλυμπος'' που ήταν ενεργός από το [[1962]] ως το [[1968]], ενώ το [[1969]] ιδρύθηκε το αθλητικό σωματείο [[Α.Σ. Βελβεντό Κοζάνης]]<ref>[http://www.velvento.gr/gr.htm Δήμος Βελβεντού: Αθλητισμός.]</ref>.
 
Επίσης στο Βελβεντό εδρεύουν, μεταξύ άλλων, ο ιδρυμένος το [[1933]] ''Αναμορφωτικός Όμιλος Βελβεντού «Ο Πίερος»'', η ''Φιλόπτωχος Αδελφότητα Κυριών Βελβεντού «Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου»'', καθώς και ορειβατικός και κυνηγετικός σύλλογος<ref>[http://www.velvento.gr/gr.htm Δήμος Βελβεντού: Σύλλογοι - Όμιλοι.]</ref>. Παράλληλα, τόσο στην [[Ελλάδα]] ([[Αθήνα]] και [[Θεσσαλονίκη]]) όσο και στο εξωτερικό ([[ΗΠΑ]], [[Γερμανία]] και [[Αυστραλία]]) λειτουργούν πολιτιστικοί σύλλογοι απαρτισμένοι από άτομα που έλκουν την καταγωγή τους από το Βελβεντό.