Ναυμαχία της Μεθώνης (1500): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Geoandrios (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
επικεφαλής
Γραμμή 42:
Ο ''Κέμαλ Ρέις'' μετά την ''Άλωση της Μεθώνης'' ήρθε ξανά σε σύγκρουση με τον βενετσιάνικο στόλο στα ανοικτά των ακτών της [[Κορώνη Μεσσηνίας|Κορώνης]] και κατέλαβε την πόλη αυτή μαζί με ένα βενετσιάνικο ιστιοφόρο. Από εκεί γύρισε ξανά προς το νησί της [[Σαπιέντζα|Σαπιέντζας]], όπου και βύθισε το βενετσιάνικο σκάφος ''Lezza''.
 
Μετά τη ναυμαχία και την επακολουθούσα ''Πολιορκία και Άλωση της Μεθώνης'', ο στόλος και ο στρατός της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] κατέκτησαν γρήγορα τις περισσότερες από τα βενετικές κτήσεις στην Πελοπόννησο. Ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Β΄, έστειλε στρατεύματα κατά της παλαιάς Πύλου και της Κορώνης, μα;ζί με επικεφαλείςεπικεφαλής που προσέφεραν στις στρατιωτικές διοικήσεις συνθήκες παράδοσης υπό όρους, αντί πολιορκίας, οι οποίες διοικήσεις τελικά και παραδόθηκαν ύστερα από διαπραγματεύσεις.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', τ. Ι, σελ. 285 - 286.</ref> Με την εμφάνιση του σουλτανικού στρατού ο Ενετός διοικητής της Πύλου ''Κάρλο Κονταρίνι'' (αναφορά Κ. N. Σάθα ''Κάρολος Κονταρίνης'') παρέδωσε την πόλη.<ref name="Sathas2"/>
 
Μετά τις αλλεπάλληλες ήττες οι επίπονες διπλωματικές προσπάθειες των Βενετών βρήκαν ανταπόκριση στις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις (Γαλλία, Πορτογαλία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ισπανία). Η Ισπανία απέστειλε ναυτική δύναμη και στρατιωτικούς που αναπτέρωσαν το ηθικό των Βενετών, ιδιαίτερα μετά την ένωση των δύο στόλων στη Ζάκυνθο. Από την ένωση αυτή προήλθε η κατάληψη του μέχρι τότε οθωμανικού προπυργίου της [[Κεφαλονιά]]ς, στις 24 Δεκεμβρίου του 1500, με την [[Πολιορκία της Κεφαλονιάς]] (γνωστή και ως ''Πολιορκία του Κάστρου του Αγίου Γεωργίου''), υπό τον Ισπανό στρατηγό ''Γκονζάλο Φερνάντεζ ντε Κόρδοβα'' (ισππανικά: Gonzalo Fernández de Córdoba).